Bankructwo jest zbiorem federalnych praw i zasad, które mogą pomóc osobom i firmom, które są winne więcej długów niż są w stanie spłacić. Każdy z 94 federalnych okręgów sądowych zajmuje się sprawami upadłościowymi, a w prawie wszystkich okręgach, sprawy upadłościowe są składane w sądzie upadłościowym. Sprawy upadłościowe nie mogą być składane w sądzie stanowym. Prawa upadłościowe pomagają ludziom, którzy nie mogą już płacić swoim wierzycielom uzyskać świeży start poprzez likwidację swoich aktywów w celu spłaty długów, lub poprzez stworzenie planu spłaty.
Prawa upadłościowe chronią również zagrożone przedsiębiorstwa i zapewniają uporządkowane dystrybucje dla wierzycieli biznesowych poprzez reorganizację lub likwidację. Procedury te są objęte Tytułem 11 Kodeksu Stanów Zjednoczonych (Kodeks Upadłościowy). Zdecydowana większość przypadków są składane w ramach trzech głównych rozdziałów Kodeksu Upadłościowego, które są Rozdział 7, Rozdział 11, i Rozdział 13.
Sądy federalne mają wyłączną jurysdykcję w sprawach upadłościowych. Oznacza to, że sprawa upadłościowa nie może być wniesiona do sądu stanowego.
Podstawowymi celami prawa upadłościowego są:
- dać uczciwemu dłużnikowi „świeży start” w życiu poprzez zwolnienie dłużnika z większości długów, oraz
- spłacić wierzycieli w uporządkowany sposób w zakresie, w jakim dłużnik ma majątek dostępny do zapłaty.
Niektóre sprawy upadłościowe są składane w celu umożliwienia dłużnikowi reorganizacji i ustanowienia planu spłaty wierzycieli, podczas gdy inne sprawy dotyczą likwidacji majątku dłużnika.
Sprawa upadłościowa zazwyczaj rozpoczyna się od złożenia przez dłużnika wniosku do sądu upadłościowego. Wniosek może być złożony przez osobę fizyczną, przez męża i żonę razem, lub przez korporację lub inny podmiot. Dłużnik jest również zobowiązany do złożenia oświadczeń z wykazem aktywów, dochodów, zobowiązań oraz nazwisk i adresów wszystkich wierzycieli i ile są im winni. Złożenie petycji automatycznie zapobiega, lub „zawiesza”, działania windykacyjne przeciwko dłużnikowi i jego własności. Tak długo, jak pobyt pozostaje w mocy, wierzyciele nie mogą wnieść lub kontynuować pozwów sądowych, dokonać zajęcia wynagrodzenia, a nawet wykonywać połączeń telefonicznych z żądaniem zapłaty.
Kredytodawcy otrzymują zawiadomienie od urzędnika sądowego, że dłużnik złożył wniosek o upadłość. Niektóre sprawy upadłościowe są składane w celu umożliwienia dłużnikowi reorganizacji i ustanowienia planu spłaty wierzycieli, podczas gdy inne sprawy obejmują likwidację majątku dłużnika. W wielu przypadkach upadłości obejmujących likwidację majątku indywidualnych konsumentów, jest niewiele lub nie ma żadnych pieniędzy dostępnych z majątku dłużnika, aby zapłacić wierzycielom. W rezultacie, w tych przypadkach jest niewiele kwestii lub sporów, a dłużnik jest zwykle przyznawane „absolutorium” z większości długów bez sprzeciwu. Oznacza to, że dłużnik nie będzie już osobiście odpowiedzialny za spłatę długów.
W innych przypadkach, jednak, spory mogą spowodować spór sądowy w sprawie upadłościowej w takich sprawach, jak to, kto jest właścicielem niektórych nieruchomości, jak powinny być wykorzystywane, co nieruchomość jest warta, ile jest winien na dług, czy dłużnik powinien być zwolniony z niektórych długów, lub ile pieniędzy należy zapłacić prawnikom, księgowym, licytatorom, lub innych specjalistów. Postępowanie sądowe w sądzie upadłościowym jest prowadzone w taki sam sposób jak sprawy cywilne w sądzie rejonowym. Może być odkrycie, postępowanie przedprocesowe, próby ugody i proces.
.