1. Wat er gebeurde toen ik mijn baas vertelde dat ik worstelde met een psychische aandoening
2. Wat er gebeurt als mensen hun psychische aandoening aan hun baas onthullen
De werkplek is de belangrijkste omgeving om geestelijke gezondheid en ziekte te bespreken, maar het is de laatste plaats waar we verwachten erover te horen.
Werknemers zijn bang om erover te praten met collega’s en bazen. Ze willen hun baan niet verliezen, relaties niet beschadigen of het risico lopen dat toekomstige werkgevers hun ziekte te weten komen en hen veroordelen. Het stigma van geestesziekten houdt hen stil.
Werkgevers hebben de mogelijkheid om dit klimaat van angst voor geestelijke gezondheid op het werk te veranderen. Maar ze doen het zelden. Ruwweg 85% van de psychische aandoeningen van werknemers zijn niet gediagnosticeerd of onbehandeld.
Er is genoeg motivatie voor hen om op te treden. Geestelijke gezondheidsproblemen kosten werkgevers elk jaar meer dan 100 miljard dollar en 217 miljoen verloren werkdagen. Door geestelijke gezondheidsproblemen op de werkplek aan te pakken en te investeren in geestelijke gezondheidszorg voor werknemers, kunnen werkgevers de productiviteit en het behoud van werknemers verhogen.
De kwestie gaat echter verder dan het beter maken van de werkplek. Hier zijn meer redenen waarom investeren in geestelijke gezondheidsbehandeling en het bespreken van geestelijke gezondheid op de werkplek ons allemaal ten goede zal komen (en in alle delen van ons leven):
Helpen mensen gelukkiger, zelfverzekerder en productiever te maken
Laten we zeggen dat er een werknemer is bij wie een paniekstoornis is vastgesteld en die last heeft van paniekaanvallen tijdens het werk. Hij loopt soms druipend van het zweet uit een vergadering.
In een omgeving waar hij zich niet op zijn gemak voelt om over zijn paniekstoornis te praten, zou de situatie veel erger kunnen worden. Hij zou geen behandeling zoeken, waardoor zijn prestaties zouden kunnen instorten. Zijn leidinggevenden zouden kunnen overwegen hem te ontslaan.
Op een werkplek waar hij het gevoel heeft met zijn baas over het probleem te kunnen praten, zou de situatie kunnen omslaan. De baas zou manieren kunnen aanbevelen om met de paniekstoornis op kantoor om te gaan. Ze zouden samen een plan kunnen opstellen dat de werknemer in staat zou stellen zijn prestaties te verbeteren en waardevoller voor het bedrijf te worden. Deze resultaten zouden zijn algehele geluk en zelfvertrouwen verbeteren.
Het stigma van geestesziekte doorbreken
Stel je een vrouw voor die te maken heeft met depressie. s Avonds laat videochat zij met een therapeut die haar vertelt dat de depressie niets is om zich voor te schamen. Zij heeft het geluk familieleden en vrienden of een romantische partner te hebben die haar helpen dat stigma te bestrijden. Zij accepteren haar depressie.
Dan gaat ze ’s morgens naar haar werk. Niemand praat over geestesziekten. Het is alsof het niet bestaat.
Bij de zeldzame gelegenheden dat ze er wel over hoort, zijn de gesprekken niet positief. Haar collega’s hebben niet genoeg opleiding om gevoelig te zijn. Ze beschuldigen mensen ervan dat ze geestesziekte gebruiken als een excuus om lui te zijn of een speciale behandeling te krijgen.
Ze wil haar therapeut en dierbaren geloven als ze zeggen dat haar geestesziekte geen zwakte is. Maar dat is moeilijk, als niemand op het werk naar voren komt. Niemand van de mensen met wie ze het grootste deel van haar tijd doorbrengt, vertelt haar dat er niets mis is met haar, dat depressie OK is.
Wanneer mensen hun geestelijke gezondheidsproblemen op een positieve manier willen bekijken, hebben ze aanmoediging en acceptatie nodig in alle delen van hun leven. Inconsistenties of een afwezigheid van positieve retoriek in één omgeving kan het moeilijker maken om het stigma van psychische aandoeningen te bestrijden.
Creëren van een cultuur van acceptatie
Nu stel je het ideale scenario voor: werkgevers maken hun psychische aandoeningen bekend aan werknemers, geven presentaties over geestelijke gezondheid en moedigen mensen aan om psychische aandoeningen te bespreken wanneer ze daar zin in hebben.
Philantroop Adam Shaw creëert deze omgeving op zijn werkplek door open te zijn over zijn obsessieve compulsieve stoornis en deze met het personeel te bespreken. Hij schreef ook mee aan een boek, “Pulling the trigger: OCD, Anxiety, Panic Attacks and Related Depression – The Definitive Survival and Recovery Approach.”
Shaw moedigt werknemers aan om open te zijn over hun geestelijke gezondheidsproblemen of op zijn minst “eigenaardigheden” te delen die hen uniek maken. Het doel is om werkgevers een verplichting te laten voelen om psychische gezondheid aan te pakken en mensen te helpen psychische aandoeningen te zien als “een normale menselijke conditie.”
Praktijken zoals die van Shaw creëren een cultuur van acceptatie waar iedereen baat bij heeft, aldus consultant op het gebied van geestelijke gezondheid op de werkplek Nancy Spangler.
Spangler faciliteerde presentaties waarin werkgevers spraken over hun ervaringen met psychische aandoeningen.
“Mensen waren zich er niet van bewust dat hun manager had geworsteld en zich had laten behandelen,” zei Spangler.
Twee maanden nadat haar cliënten begonnen met het aanpakken van geestelijke gezondheid en ziekte op de werkplek, merkten ze een toename van het aantal werknemers dat behandeling zocht, waaronder psychotherapie en medicatie. Het verminderen van het stigma op therapie was een onverwacht bijkomend resultaat van de sfeer van openheid over geestelijke gezondheid.
Goede bedrijfscultuur trekt meer werknemers aan en behoudt de huidige
Sommige van de meest getalenteerde en potentieel waardevolle werknemers in de wereld hebben een psychische aandoening. Als werkgevers hen eerder willen aannemen dan andere bedrijven, kan een reputatie van acceptatie van psychische aandoeningen van onschatbare waarde zijn.
Er zijn veel mensen die een salarisverhoging zouden opgeven om voor een bedrijf te werken dat hun psychische aandoening gegarandeerd accepteert. Dit kan een voordeel zijn bij het concurreren om talent tegen bedrijven met grotere budgetten.
Zittende werknemers zullen ook eerder bij een bedrijf blijven dat aandacht besteedt aan hun geestelijke gezondheidsbehoeften en een omgeving creëert waar ze openlijk over psychische aandoeningen en therapie kunnen praten. Het is een retentietactiek die meer werkgevers zouden moeten proberen.
Minder stress en meer voordelen om mee naar huis te nemen
Wanneer mensen stress hebben over hun psychische problemen op het werk, brengen ze die stress mee naar huis. Het heeft dan een negatieve invloed op hun leven en relaties buiten het werk.
Door een omgeving te creëren waar mensen hun geestelijke gezondheidsproblemen en behandeling openlijk kunnen bespreken, kunnen we deze stress verminderen. Dit zal ons leven buiten het werk verbeteren en vrienden en familie dankbaar maken dat we geen extra werkstress op hen afschuiven.
Minder sociaal isolement en mensen zich meer betrokken laten voelen
Mindividuele ziekte kan ervoor zorgen dat mensen zich geïsoleerd voelen. Ze gaan misschien niet naar een therapeut of kennen niemand die hun ziekte begrijpt of accepteert. De eenzaamheid kan ziekten zoals depressie verergeren.
Werkgevers kunnen dit isolement voorkomen door werknemers met psychische gezondheidsproblemen aan te moedigen contact te leggen met andere mensen die met soortgelijke problemen te maken hebben. Het creëren van een omgeving waar mensen openlijk over psychische aandoeningen kunnen praten, zal dit gevoel van isolement ontkrachten.
“We willen allemaal deel uitmaken van een sociale groep,” zei psychologe Lauren Callaghan, die ook auteur is van “Pulling the trigger.” “Alles wat onze sociale integratie bedreigt, is een bedreiging voor ons welzijn.”
Sociale integratie op de werkplek maakt mensen gelukkiger, en psychische aandoeningen mogen dat niet in de weg staan.
Het is de richting die onze samenleving op moet
Nog maar een paar decennia geleden was het zeldzaam voor LGBT’s om hun seksuele geaardheid op de werkplek bekend te maken. Ze waren bang dat ze daardoor ontslagen zouden worden of hadden in ieder geval niet het gevoel dat de werkomgeving hen aanmoedigde om open te zijn.
Nu is het enigszins gebruikelijk voor LGBT-mensen om open te zijn op de werkvloer. Er is minder angst om hun levensstijl of partners van verschillend geslacht te noemen.
Geestesziekten zijn misschien anders dan seksuele geaardheid, maar het idee van de vrijheid hebben om open te zijn over alle aspecten van wie je bent – en om dat in alle delen van je leven te doen – is hetzelfde. Het is tijd voor iedereen om die vrijheid te hebben, en de weg ernaartoe begint op de werkplek.
Volg Joseph Rauch op Twitter: www.twitter.com/jrauch64