Update: Sommige hieronder vermelde aanbiedingen zijn niet meer beschikbaar. Bekijk de huidige aanbiedingen hier.
In eind september, reisde ik naar Europa voor de 2017 Star Alliance MegaDo. Dat evenement was nogal een avontuur op zich, maar ik had ook wat plezier aan de overkant van de vijver, te beginnen met een vlucht van New York-JFK naar Rome op failliete Alitalia. Mijn terugkeer met het eveneens failliete Air Berlin was uiteindelijk nog… spannender – je kunt dat verslag hier lezen. Vandaag deel ik echter mijn ervaring met Alitalia, Europa’s meest in moeilijkheden verkerende grote luchtvaartmaatschappij.
Booking
Toen ik besloot om met Alitalia naar Europa te vliegen, was mijn eerste gedachte om wat Delta miles te verbranden voor een business-class award. Helaas was er geen beschikbaarheid op de data die ik nodig had, wat geen grote verrassing was gezien het feit dat de vlucht bijna vol was. Ik geregeld op een betaalde retourvlucht naar Frankfurt via Rome, met business class op de heen-en terugreis en economy op de terugreis voor $ 1,723.
We geboekt met behulp van de Platinum Card van American Express te verdienen 5x punten op vliegtickets, die in dit geval gesaldeerd 8,615 punten, ter waarde van $ 164 op basis van TPG’s meest recente waarderingen. Ik controleerde terug vaak om te zien of award ruimte ooit opende – helaas het nooit did.
Ik had oorspronkelijk stoel 11J, in de laatste rij van de tweede business-class cabine geselecteerd, maar ik verhuisde naar 1A, aangezien die stoel aanzienlijk meer privacy biedt.
Sinds ik op een betaald ticket reisde, zou ik in aanmerking komen om miles te verdienen ook. Ik heb de vlucht bij Delta gecrediteerd en verdiende 6.416 inwisselbare mijlen en MQM’s, samen met $1.283 MQD’s.
Airport en Lounge
Alitalia-vluchten vertrekken van Terminal 1 op JFK, waar ik absoluut een hekel aan heb. Niet alleen is de veiligheidssituatie altijd een puinhoop – tijdens dit bezoek kostte het me 20 minuten om erdoor te komen – maar de terminal is ook behoorlijk gedateerd. De meeste lounges zijn ondermaats, met uitzondering van Lufthansa’s First Class Wining and Dining, waartoe ik natuurlijk geen toegang had met mijn Alitalia-ticket.
Terminal 1 heeft een Air France-lounge van ondermaatse kwaliteit, samen met een Korean Air-lounge, die beide toegankelijk zijn via Priority Pass. Ik was van plan om een van deze lounges te gebruiken, maar ik was aangenaam verrast toen ik zag dat Alitalia ook een eigen lounge heeft, die ook toegankelijk is voor passagiers van Philippine Airlines en Air China.
Hoewel het niet druk was in de lounge, was deze ook ver over zijn hoogtepunt heen. Gezien de huidige financiële situatie van Alitalia durf ik te beweren dat een renovatie op dit moment waarschijnlijk niet aan de orde is.
Er was ook een kleinere kamer aan de zijkant… Ik weet niet precies wat ik van deze tafel moet denken.
Als voedsel serveerde Alitalia een verscheidenheid aan verpakte broodjes, wraps en salades uit een koelkast.
Er waren ook zakken chips en andere snacks, samen met een zeer bescheiden selectie van drank.
En een aantal onopvallende wijn en Prosecco.
Niet-alcoholische dranken waren onder andere spuitwater, vruchtensap en gearomatiseerd water.
Ik begaf me naar de terminal een paar minuten voor onze geplande inschepingstijd van 15:25 uur, een uur voor het vertrek van 16:25 uur.
Bij de gate bleek het nogal een rommeltje te zijn, met een vertraagde Air China 747-8 die vanuit hetzelfde gebied aan boord ging.
Tot 20 minuten na de geplande inschepingstijd was het een gekkenhuis, toen er een vertraging werd aangekondigd en een gate-agent de hele groep verzamelde passagiers agressief vroeg een stapje terug te doen, zodat hij de instapzone kon inrichten. Vijf minuten lang werden we telkens een paar meter naar achteren geduwd. Veel passagiers raakten op dat moment gefrustreerd en ongeduldig.
Het instappen werd steeds een paar minuten uitgesteld. Uiteindelijk begonnen de agenten rond 16.50 uur met het scannen van de instapkaarten, 25 minuten na onze geplande vertrektijd. Hoewel we nooit een duidelijke verklaring voor de vertraging kregen, zagen een paar passagiers de kapitein door de gate sluipen, slechts een paar minuten voordat we het vliegtuig in mochten.
Cabine en Stoel
Ik probeer meestal als eerste aan boord te gaan om wat foto’s van de lege cabine te krijgen, maar gezien de commotie bij de gate waren er een paar passagiers voor me tegen de tijd dat we eindelijk voet op het vliegtuig zetten.
Alitalia vliegt met twee soorten langeafstandsvliegtuigen, de Airbus A330-200 en de Boeing 777-200ER, die ik koos voor mijn vlucht naar Rome. De stoelen op beide toestellen zijn verdeeld in een 1-2-1 configuratie, met slechts 20 stoelen in één cabine op de A330 en 30 stoelen op de 777, met 20 stoelen voorin en nog eens 10 in een minicabine net achterin.
De middenstoelen wisselen af tussen de “honeymoon”-configuratie boven en de positie aan de gangzijde beneden. Als u met een partner reist, zou ik kiezen voor de naast elkaar geplaatste stoelen E en G in de oneven rijen, aangezien de even stoelen vrij ver uit elkaar staan en ook veel meer blootgesteld zijn aan het gangpad.
De stoelen aan de raamkant wisselen elkaar ook af, waarbij de “A”- en “L”-stoelen in de oneven rijen veel meer privacy bieden.
Op de 777 is er een klein toilet net achter de cockpit en een tweede klein toilet tussen de twee business-class cabines.
Ik was vooral tevreden met mijn keuze van 1A, gelegen aan bakboord in de eerste rij van de voorste cabine.
Alle zetels omvatten een bijzettafel, die in het geval van “A” en “L” zetels een behoorlijke afscheiding van het gangpad biedt.
De stoelen zijn 22 inch breed op de 777, vergeleken met 21 inch op de A330.
Er is ook een royale verticale hoek van 46 inch op de 777-200ER, en dankzij de positie van de grote voetruimte kon ik mijn voeten omhoog houden, zelfs zonder de stoel in de achterste stand te zetten.
Opbergruimte is echter beperkt, met een open ruimte onder de voetenbank en slechts een klein zijvak links of rechts van de stoel.
Er is ook een klein literatuurvak, een USB-poort en een universeel stopcontact.
De bediening van de stoel was eenvoudig en snel, hoewel de touchscreen-afstandsbediening nogal buggy was – ik ben er geen fan van.
De stoel was comfortabel in bedmodus, maar het beddengoed zelf was beperkt tot een klein kussen en een dekbed. Toch heb ik het grootste deel van de vlucht kunnen slapen, en ik kwam in Rome aan met een frisser gevoel dan ik gewoonlijk heb na een trans-Atlantische redeye.
Terwijl de stoelopstelling betekende dat ik geen oogcontact hoefde te maken met mijn buren, had ik een perfect zicht op de voeten van een andere passagier…
Aanbiedingen
Alitalia biedt behoorlijk chique Bulgari amenity kits, die een vriendelijke stewardess mij bracht kort nadat ik op mijn stoel was aangekomen.
Het bevatte alle benodigdheden, en ik kan zien dat het ontwerp een hit is – zeker niet uw run-of-the-mill business class kit.
Naast de amenity kit, waren er noise-canceling koptelefoons voor mij om te gebruiken tijdens de vlucht. Ze klonken behoorlijk, maar nauwelijks uitstekend.
Er was ook een in plastic verpakt kussen en dekbed.
In-Flight Entertainment
Ik vond het IFE-systeem toereikend, met een vast 15,4-inch scherm.
Er was natuurlijk een bewegende kaart…
…en een neerwaartse en voorwaartse cameraweergave – hoewel er iets niet helemaal goed was met de camera-uitlijning, zoals u hieronder kunt zien.
U selecteert inhoud op de bekabelde touchscreen-afstandsbediening, die ik lastig vond om te gebruiken. Er was een behoorlijke variëteit, met een aantal nieuwe releases, zoals Gifted en Table 19; oudere films, waaronder de Star Wars-collectie; en tv-series, zoals 30 Rock en Modern Family.
Er was ook een bewegende kaart op de controller zelf, wat ik zeker op prijs stelde, omdat ik films op het hoofdscherm kon bekijken terwijl ik ook onze positie in de gaten hield.
Een andere vernuftige functie was het scherm voor audio-aanpassing – geloof het of niet, maar dit is de eerste keer dat ik heb gezien dat een entertainmentsysteem aan boord treble- en basaanpassing biedt.
Food and Beverage
Menu’s lagen klaar bij mijn stoel, waaronder een met de diner- en ontbijtopties, een wijnkaart en een koffiekaart.
Een zeer vriendelijke stewardess kwam vlak nadat ik aan boord was gegaan sap of champagne aanbieden van een dienblad – ik koos voor het laatste.
Toen, voordat we terugduwden, nam een andere stewardess mijn dinerbestelling en wijnkeuze op. Ik wist niet precies wat ik wilde, en ze was heel geduldig toen ik vragen stelde over sommige gerechten.
Het diner zelf was een hele gebeurtenis, en begon ongeveer een uur na het opstijgen toen een stewardess mijn tafel dekte en me mijn gekozen voorgerecht bracht van Italiaanse gepekelde ham met sinaasappelschijfjes en zwarte olijven. De sinaasappelschijfjes waren gemarineerd in olijfolie, waardoor ze een heel aparte, maar aangename smaak kregen.
Ik vroeg ook om een Aperol Spritz, die prompt werd geserveerd.
De volgende gang was de eerste gang van pasta al pomodoro. De pasta was net een beetje beetgaar en was over het geheel genomen fantastisch. Ik kreeg er ook vers geraspte parmezaanse kaas bij. When in Rome… (of op weg naar Rome?).
Voor mijn tweede gang bestelde ik de zeebrasemfilet, die vers, vochtig en vol van smaak was.
Ten slotte kwam het dessert ongeveer 90 minuten na het opstijgen, wat zeker niet verschrikkelijk was, vooral in vergelijking met mijn recente United-vlucht naar Londen.
Mijn favoriete dessert was het kleine chocoladegebakje, dat gevuld was met heerlijke, sijpelende chocolade. Het was voortreffelijk. Het slagroomsoesje, de kaastaart en het kaasplankje waren ook allemaal goed, maar niet gedenkwaardig.
Het ontbijt was een beetje een teleurstelling. Ik had goede dingen gehoord over het ontbijt van Alitalia, maar helaas sliep ik door het mijne heen en werd ik in plaats daarvan wakker van een zeer luide stewardess die bijna in het Italiaans over de PA schreeuwde, waarvan ik al snel ontdekte – dankzij de Engelse vertaling – dat het de typische “prepare for landing”-mededeling was.
Op de bewegende kaartpagina stond dat we nog 30 minuten te gaan hadden, dus vroeg ik of ik toch mocht ontbijten. Mijn verzoek werd afgewezen; toen ik een beetje aandrong, bood de stewardess aan een espresso te maken met wat gebak aan de zijkant, wat voldeed.
Algemene indruk
Voor mij was het hoogtepunt beslist het eten. Er was veel van, zeker, maar het was ook uitstekend. Met gemak een van de beste maaltijden die ik ooit in een vliegtuig heb gehad – met uitzondering van de teleurstellende kaascursus en het ontbijt dat ik miste, natuurlijk.
Waar Alitalia echt aan moet werken – afgezien van het overwinnen van de huidige financiële situatie – is de grond ervaring. Het was een puinhoop op JFK, met een teleurstellende lounge en vreselijke communicatie bij de gate. Dan, we laat in Rome aankwamen en op onverklaarbare wijze trok tot een bus gate. Van daaruit werden we met de bus naar de terminal gebracht, waar we een gigantische rij bij de immigratie tegenkwamen.
Ik begrijp dat Alitalia niet direct verantwoordelijk is voor een back-up bij de immigratie, maar het lijdt geen twijfel dat de luchtvaartmaatschappij invloed zou moeten hebben op haar hubluchthaven, en misschien wat druk zou kunnen uitoefenen op de autoriteiten om de situatie recht te zetten.
De ervaring aan boord was top, dat wel, en, gewapend met de verwachting dat er een aantal ongemakken langs de weg, ik zou zeker overwegen opnieuw vliegen Alitalia.
Editorial Disclaimer: Meningen die hier worden geuit zijn van de auteur alleen, niet die van een bank, creditcardmaatschappij, luchtvaartmaatschappijen of hotelketen, en zijn niet beoordeeld, goedgekeurd of anderszins onderschreven door een van deze entiteiten.
Disclaimer: De reacties hieronder zijn niet verstrekt of in opdracht van de adverteerder van de bank. De reacties zijn niet beoordeeld, goedgekeurd of anderszins onderschreven door de adverteerder van de bank. Het is niet de verantwoordelijkheid van de bank adverteerder om ervoor te zorgen dat alle berichten en / of vragen worden beantwoord.