Jonathan M. Klein, MD
Peer Review Status: Internally Peer Reviewed
Wskazania
A. Leczenie niemowląt zaintubowanych, otrzymujących 30% lub więcej tlenu, u których obraz kliniczny i zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej wskazują na RDS.
B. Profilaktyczne podawanie może być rozważane u niemowląt < 26 tygodni EGA.
C. Wtórna dysfunkcja surfaktantu, inaktywacja lub pogrążenie surfaktantu.
| Opis | Surfaktant |
|---|---|
| Wcześniaki z RDS < 700 g | Survanta |
| Wcześniaki z RDS > 700 g | Curosurf |
| Wcześniaki niereagujące na 2 dawki Survanty | Infasurf |
| Wcześniaki niereagujące na 2 dawki leku Curosurf | Infasurf |
| Wcześniaki z inaktywacją, dysfunkcją lub post surfaktantowym załamaniem | Infasurf |
| Wcześniaki z inaktywacją lub dysfunkcją surfaktantu | Infasurf |
Etiologia inaktywacji lub dysfunkcji surfaktantu: krwotok płucny, sepsa, zapalenie płuc, aspiracja smółki i post surfaktant slump.
Terapia zastępcza surfaktantem w RDS – Należy stosować wczesną terapię ratunkową: Pierwsza dawka musi być podana natychmiast po postawieniu diagnozy RDS. RDS u wcześniaka definiuje się jako niewydolność oddechową wymagającą ponad 30% tlenu dostarczanego pod dodatnim ciśnieniem przy użyciu nosowego CPAP lub rurki intubacyjnej, z radiogramem klatki piersiowej, na którym widoczne są rozproszone nacieki o wyglądzie ziarnistości szklanych z bronchogramami powietrznymi. Idealnie dawka powinna być podana w ciągu 1 godziny po urodzeniu, ale zdecydowanie przed 2 godzinami życia. Powtórną dawkę należy podać w ciągu 4 – 12 godzin, jeśli pacjent jest nadal zaintubowany i wymaga więcej niż 30 do 40% tlenu.
Terapię profilaktyczną (przed wykonaniem radiogramu klatki piersiowej) można rozważyć u pacjentów z niewydolnością oddechową, którzy są zaintubowani i są < 26 tygodnia ciąży.
| Dosing | Description |
|---|---|
| Survanta | 4 ml/kg w 4 podwielokrotnościach, powtarzać dawkę w razie potrzeby, jeśli reaguje |
| Infasurf | 3 ml/kg w 2 podwielokrotnościach, powtarzać dawkę w razie potrzeby, (zastosowanie „dawkowania kroplowego na HFOV” omówić z personelem/kolegą) |
| Curosurf | 2.5 ml/kg w 2 podwielokrotnościach, powtórzyć dawkę (1,25 ml/kg) w razie potrzeby, (zastosowanie „in and out therapy” – szybka ekstubacja po jednej dawce, omówić z personelem/kolegą) |
Kolejne dawki są zazwyczaj wstrzymywane, jeśli niemowlę wymaga mniej niż 30% tlenu. Szczegóły techniczne podawania omówiono w ulotce dołączonej do opakowania oraz w protokołach pielęgniarskich oddziału NICU dotyczących podawania.
Postępowanie przy użyciu respiratora: W ciągu 15 – 20 minut od podania dawki należy sprawdzić gazometrię krwi, a ustawienia respiratora należy odpowiednio odstawić, aby zminimalizować ryzyko odmy opłucnowej. Radiogram klatki piersiowej należy wykonać zarówno po 1 godzinie, jak i po 4 – 6 godzinach od podania dawki początkowej, aby uniknąć hiperinflacji.
Kontrola po podaniu
Reakcja kliniczna jest nieprzewidywalna. Zwykle poprawia się podatność płuc, czasami dość szybko. Należy często monitorować gazy we krwi, a respirator powinien być tak dostosowany, aby utrzymać PCO2 powyżej 40. Czasami wymiana gazowa po podaniu surfaktantu ulega pogorszeniu, co wymaga czasowego zwiększenia ustawień w celu ułatwienia rozprzestrzeniania się lub odsysania, jeśli przewód ET staje się niedrożny. W obu przypadkach ścisły nadzór nad ruchami ściany klatki piersiowej i częste monitorowanie gazów we krwi, zwłaszcza w ciągu pierwszych 3 godzin po podaniu środka, pozwoli zminimalizować powikłania w postaci urazu objętościowego lub niedodmy.
- Prophylactic vs Rescue – Dunn et al, Pediatrics 1991;87:377, Kendig et al. N Engl J Med 1991;324:865, Osiris Exosurf Trial – Lancet 1992
- Inaktywacja surfaktantu – Hall et al, Am Rev Respir Dis, 1992;145:24, Seeger et al, Eur Respir J, 1993:6:971
- Survanta vs Infasurf – Bloom et al, Pediatrics 1997;100:31
- Survanta vs Curosurf – Ramanathan et al, Am J Perinatal 2004;21:109
- Term Infants – Findlay et al, Pediatrics 1996;97:48. Lotze et al, J Pediatr 1998;132:40
- Post Surfactant Slump – Katz and Klein, Journal of Perinatology 2006;26:414
.