Ann Bates wykorzystała swoją zaradność i spryt, by w końcu zostać świetnym szpiegiem. Ponieważ w czasie rewolucji kobiety były powszechnie uważane za niewykształcone w zakresie strategii wojennych i uzbrojenia, udało jej się pozostać niezauważoną w amerykańskich obozach. Ukrywając się, przebrała się za handlarkę i swobodnie podróżowała wśród amerykańskich żołnierzy. Najbardziej znana jest ze swoich ekspedycji szpiegowskich w obozie George’a Washingtona w White Plains w stanie Nowy Jork.
Wejście do kręgu szpiegówEdit
Ann Bates została po raz pierwszy odkryta przez cywilnego szpiega, Johna Craiga, czyli „Craiggiego”. Ci dwaj spotkali się gdzieś podczas brytyjskiej okupacji w Filadelfii. Craig był aktywnym członkiem sieci szpiegowskiej Clintona i przydzielił Bates drobne tajne zadania, gdy byli jeszcze w Filadelfii. Craig szybko zauważył jej inteligencję i skierował ją na spotkanie ze swoim generałem, majorem Duncanem Drummondem, w Nowym Jorku. Następnie uciekła z Filadelfii 18 czerwca 1778 roku, kiedy brytyjski dowódca, generał Clinton, ewakuował swoje siły ze stolicy. Generał Clinton dodał majora Johna Andre jako adiutanta i dowódcę jego koordynacji wywiadowczej, to tutaj Ann Bates stała się członkiem kręgu szpiegowskiego majora Andre. Była to reakcja na wieści o sojuszu między Francją a Stanami Zjednoczonymi. Ponieważ klimat polityczny się zmieniał, Bates była jedną z wielu lojalistów, którzy opuścili Filadelfię wraz z armią brytyjską. Szybko opuściła stolicę, przekonawszy ówczesnego generała, Benedicta Arnolda, że wyjeżdża, by sprzedać swoje towary w Nowym Jorku. Po tym jak jej mąż dołączył do armii Clintona 18 czerwca 1778 roku, Bates podążyła za Brytyjczykami do ich kwatery głównej w Nowym Jorku. Po przybyciu do kwatery głównej, gdzie miała spotkać się z Craigiem, została zaskoczona spotkaniem z jednym z głównych szpiegów Clintona, Duncanem Drummondem. Obaj przekonali Batesa do przyłączenia się do brytyjskiej siatki szpiegowskiej. Nagrano jego opis ich spotkania: „Kobieta, której Craig często ufał, przyjechała do miasta ostatniej nocy. Jest ona dobrze zaznajomiona z wieloma członkami R.A. (Royal Army)… Proponuje się wysłać ją pod pomysłem sprzedaży drobnych spraw” 🙁
Obóz Waszyngtona i kampania na Rhode IslandEdit
29 czerwca 1778 Bates wyruszyła z Nowego Jorku na swoją pierwszą misję po zaledwie jednym dniu szkolenia. Następnie udała się do obozu Waszyngtona w White Plains w stanie Nowy Jork pod nazwiskiem „Pani Barnes”. Ponieważ znała się na artylerii używanej podczas rewolucji, mogła przekazywać cenne informacje na temat materiałów i strategii Amerykanów. Początkowo misją Bates było znalezienie nielojalnego żołnierza w obozie Waszyngtona, który mógłby przekazać wywiadowi brytyjskiemu potencjalne informacje, ale misja ta zakończyła się niepowodzeniem. W trakcie pobytu w obozie zmieniła swoją misję, podsłuchiwała wiele rozmów i liczyła działa artyleryjskie w obozie. W obozie George’a Washingtona w White Plains, amerykańskie oddziały planowały kampanię na Rhode Island. Zanotowała cenne informacje wywiadowcze na temat ruchu Amerykanów na Rhode Island.
W drodze powrotnej do Nowego Jorku po wykonaniu pierwszej misji, z nieznanych powodów została zatrzymana na postoju amerykańskiego patrolu cztery mile od White Plains i aresztowana na punkcie kontrolnym z powodu podejrzeń. Bates pozostała w areszcie przez noc, ale następnego dnia rano została zwolniona. Kiedy wreszcie wróciła do Nowego Jorku, przekazała majorowi Drummondowi obszerne informacje, które udało jej się zebrać. Dowiedziała się, że amerykańska broń jest o wiele bardziej deficytowa niż Brytyjczycy początkowo sądzili. Generał Drummond był pod wrażeniem jej pracy, jej pamięci i zdolności. Mimo że Bates właśnie przeszła stresującą misję, z chęcią wróciła do White Plains. W sumie odbyła trzy podróże do obozu i przekazała informacje niezbędne wojskom brytyjskim do zwalczania amerykańskich sił zbrojnych w bitwie o Rhode Island. W swojej trzeciej misji odnotowała, że 600 łodzi jest przygotowywanych do ataku na Long Island. Bates była w stanie przekazać konkretne i ważne informacje wywiadowcze dotyczące liczby oddziałów, które zmierzały do ataku na siły brytyjskie stacjonujące na Long Island.
We wrześniu 1778 roku, kiedy wykonywała kolejną misję infiltrującą armię Waszyngtona, rozpoznał ją dezerter z brytyjskiego Dwudziestego Siódmego Pułku, ale udało jej się uniknąć schwytania. Następnie udała się w podróż przez szereg kryjówek przeznaczonych dla kobiet-szpiegów w tamtych czasach. Później napisała: „I had the Opportunity of going through their whole Army Remarking at the same time the strength & Situation of each Brigade, & the Number of Cannon with their Situation and Weight of Ball each Cannon was Charged with”.
New Jersey i schwytanieEdit
Podczas swojej ostatniej misji w White Plains, Ann Bates natknęła się na byłego brytyjskiego żołnierza, uciekiniera, którego podejrzewała, że doniesie na nią po tym, jak ją zobaczy. Rozpoznała go z poprzedniej misji i natychmiast opuściła amerykański obóz. Uciekła prosto do Nowego Jorku, przecinając przy tym New Jersey. Podróżując po tym stanie, Bates zatrzymała się w kryjówkach torysów na terenie całego stanu. Pisała o tych kryjówkach, „gdzie mogłabym zostać zakwaterowana przez Jerseys”. Rozbudowana sieć kryjówek lojalistów na całym środkowym Atlantyku okazała się skuteczna. Wielu brytyjskich więźniów było w stanie uciec z amerykańskich obozów z Wirginii, w górę wschodniego wybrzeża ze względu na skuteczność bezpiecznych domów.
Bates chciała wrócić do brytyjskich linii tak szybko, jak to możliwe, w obawie, że jej przykrywka zostanie zdmuchnięta. W sobotę 26 września 1778 roku, w drodze powrotnej do Nowego Jorku, została odkryta w amerykańskiej kwaterze głównej. Oddział amerykański liczył ponad 5000 żołnierzy i był dowodzony przez generała Charlesa Scotta. Generał Scott był szefem wywiadu Waszyngtonu i zajmował się poszukiwaniem brytyjskiego kontrwywiadu. Bates została zatrzymana i zabrana do Scotta, który ją przesłuchał. Bates powiedział Scottowi, że „była żoną żołnierza w Dywizji Centrum & zapomniała czegoś o pięciu lub sześciu milach poniżej równin”. Bates w końcu została zwolniona, ale była zdenerwowana tymi wydarzeniami i podejrzeniami, które zaczęła wzbudzać. Po powrocie do Nowego Jorku i przekazaniu informacji majorowi Drummondowi, Drummond zabrał ją ze sobą na Long Island w obawie, że znów natknie się na siły amerykańskie. Kilka dni później wrócili na Manhattan i Drummond poprosił ją o spotkanie z przyjacielem Benedicta Arnolda w promieniu 47 mil od Filadelfii. To pokazuje wczesne zaangażowanie Benedicta Arnolda w sieć wywiadowczą torysów.
Brytyjski awans do CharlestonEdit
Pomiędzy październikiem 1778 a sierpniem 1779 roku Bates nie miał żadnego udziału w sieci szpiegowskiej Clintona. Było to spowodowane tym, że Clinton odesłał Drummonda do Anglii z powodu nieporozumień między nimi. Na miejsce Drummonda wszedł major John André. André był najbardziej znany ze swojej współpracy ze znanym amerykańskim zdrajcą, Benedictem Arnoldem. W kwietniu 1780 roku jej mąż, Joseph Bates, został wysłany do Charleston w Karolinie Południowej w celu oblężenia miasta. Bates pojechał tam z nim, ale powstrzymał się od udziału w dalszej działalności szpiegowskiej podczas pobytu w Charleston. Stary przyjaciel, brytyjski pułkownik Nisbet Balfour, poprosił Bates o pomoc w zorganizowaniu siatki szpiegowskiej w Charleston. Choć istniały plany, by pomogła w misji generała Cornwallisa mającej na celu oblężenie Charlestonu, obie misje zostały przerwane.