Hip Replacement Materials – A Complete Guide to the Best and Worst

We behandelen heupartritis graag met stamcellen, maar in tegenstelling tot sommige andere gebieden die we behandelen, kunnen heupen met ernstige artritis wat moeilijker te behandelen zijn. In die gevallen raden we de patiënt aan over te stappen van een stamcelprocedure op dezelfde dag naar een gekweekte stamcelprocedure, of als de artritis zeer ernstig is, zullen we de patiënt in de richting van een heupprothese duwen.

Zoals u waarschijnlijk kunt zien, zijn we over het algemeen geen voorstander van het amputeren van een gewricht en het plaatsen van een prothese, waar een gewrichtsvervanging uiteindelijk eigenlijk op neerkomt. Maar als je er dan toch een moet hebben, wat is dan de beste optie? Ik beloofde een patiënt vorige week dat ik een medisch literatuuronderzoek zou uitvoeren en het zou posten, in een poging om te proberen de vraag te beantwoorden welk type apparaat het beste is.

Ik moet zeggen dat toen ik mijn literatuuronderzoek naar het fenomeen van slijtagedeeltjes (brokstukken van het apparaat die ontstaan door normale slijtage) en de ravage die ze veroorzaken bijwerkte, ik niet zeker wist wat ik precies zou vinden. Helaas zijn de dingen in die afdeling slechter geworden en niet beter.

The Many Different Materials Used in Hip Replacement Devices

Hip replacement devices break into a few big categories:

Metal on Metal (MOM) – Deze zijn wat ze klinken. Zowel de kom als de kogel zijn gemaakt van roestvrij staal, titanium, chroom, kobalt of een combinatie hiervan. Een subtype van een MOM-heup is een minimaal invasief model dat meestal kleiner is, zodat het met een kleinere incisie kan worden geplaatst.

Polyethyleen en metaal op polyethyleen (MOP) – Polyethyleen is in feite plastic, dus deze heupen hebben meestal metalen structuurdelen en een plastic voering waar de kogel en de kom samenkomen. Ze kunnen ook een metalen kogel hebben die samenkomt met een plastic voering voor de kom. Een subtype van een polyethyleenheup wordt gemaakt van een nieuwere kunststof, cross linked polyethyleen, dat duurzamer is.

Ceramiek op metaal (COM), Keramiek op keramiek (COC), Keramiek op polyethyleen (COP) – Keramische heupen worden gemaakt van gespecialiseerde en duurzamere versies van hetzelfde type materiaal waarvan borden en schalen worden gemaakt. Er zijn keramiek op metaal, keramiek op keramiek, en keramiek op polyethyleen versies. Hoewel deze duurzaam zijn, kunnen ze kwetsbaar zijn voor breuk en breken onder grote spanningen.

Slijtagedeeltjes

Als ik om de een of andere reden een heupprothese nodig zou hebben, zou mijn grootste zorg slijtagedeeltjes zijn. Dit fenomeen kwam zo’n 5 tot 7 jaar geleden voor het eerst aan het licht toen chirurgen de eerste versleten of mislukte metaal-op-metaalheupen (MOM) begonnen te vervangen. Wat ze bij sommige patiënten vonden was beangstigend. In feite was het hele gebied direct rond het heupprothese-apparaat veranderd in een massa zwarte smurrie.

Toen werden studies gepubliceerd die aantoonden dat die microscopische metaalsplinters in de bloedstroom lekten en verhoogde metaalionenniveaus veroorzaakten. Aanvullende studies begonnen aan te tonen dat het weefsel van sommige mensen zo gevoelig was voor deze troep dat zij pseudotumoren vormden, wat in feite grote vaste massa’s van geïrriteerde weefsels zijn, waarvan sommige op belangrijke zenuwen kunnen drukken. Tenslotte bleek uit genetisch onderzoek dat dit weefsel niet alleen zichtbaar ongelukkig was, maar dat de cellen ook op genetisch niveau beschadigd raakten door de slijtagedeeltjes.

Toen dit alles voor het eerst aan het licht kwam, leek het erop dat alleen MOM-heupen hierbij betrokken waren. Maar zoals uit onderstaand onderzoek blijkt, geldt het probleem van de slijtagedeeltjes voor elk type heup dat wordt gemaakt.

ARMD – Adverse Reactions to Metal Debris

Voordat we beginnen, is het vermeldenswaard dat er nu een naam is voor pissig weefsel dat wordt veroorzaakt door slijtagedeeltjes. In een film uit de jaren ’90 valt een nucleair oorlogshoofd in verkeerde handen en krijgt de hoofdpersoon te horen dat dit een “Broken Arrow” wordt genoemd. Hij antwoordt in de trant van: “Ik weet niet wat verontrustender is, het feit dat we net een kernkop zijn kwijtgeraakt of dat jullie hier eigenlijk een naam voor hebben”. Ik voel hetzelfde over het feit dat de orthopedische gemeenschap voor gewrichtsvervanging nu een naam heeft voor slijtagedeeltjes die problemen veroorzaken bij patiënten.

Naast het belichten van onderzoek naar slijtagedeeltjes, zal ik ook kijken naar de duurzaamheid van elk type. Laten we dus eens kijken hoe we door dit mijnenveld kunnen navigeren.

Lees meer over Regenexx-procedures voor heupaandoeningen.

Het onderzoek naar de verschillende soorten heupprothesematerialen – toegespitst op slijtagedeeltjes en apparaatfalen

MOM of “Metal on Metal”

De “slechterik” onder de heupprothettypes is duidelijk MOM-heupen. Het grappigste is dat ondanks alle absoluut afschuwelijke dingen die over deze apparaten zijn gepubliceerd, er nog steeds internetadvertenties te vinden zijn van veel chirurgen die ze graag implanteren. Zij doen dit door te beweren dat dit “minimaal invasieve” heupen zijn. Hoewel er een kern van waarheid in die onzin zit (de incisies die nodig zijn om ze te implanteren zijn kleiner), is er niets minimaal invasiefs aan het amputeren van een gewricht en het inbrengen van een prothese, hoe je dat ook wendt of keert. Bovendien, hoe kleiner het apparaat, hoe groter het probleem van de slijtagedeeltjes.

MOM-heupen produceren plaatselijk metalen slijtagedeeltjes die vervolgens in de bloedbaan worden opgenomen. In het algemeen hebben kleinere MOM-heupen (meestal gebruikt voor vrouwen met een klein postuur) een grotere kans op de productie van metalen slijtagedeeltjes. Deze studie toonde aan dat er meer metaalionen in het bloed aanwezig waren bij MOM-implantaten in vergelijking met conventionele heupprothesen. Deze gerandomiseerde studie toonde opnieuw meer metaalionen aan in het bloed van vrouwen met MOM-heupen in vergelijking met conventionele heupprothesen, maar merkte ook op dat pseudotumoren zowel rond deze MOM-implantaten als rond de meer conventionele MOP-implantaten voorkwamen. Deze recente studie toonde aan dat metaalpuin aanwezig was in zowel grote als kleine MOM-heupprothesen.

De laatste consensusrichtlijnen van 2015 zijn nu om geen MOM-heupprothese uit te voeren bij kleine vrouwen of bij iedereen met een bekende metaalallergie. De laatste studie over MOM-heupen en pseudotumoren concludeert: “Bijwerkingen van metaalpuin in MOM-heupen zijn misschien niet zo goedaardig als eerdere rapporten hebben gesuggereerd.” Niet goed.

Polyethyleen en metaal op polyethyleen (MOP)

Toen ik aanvankelijk aan dit literatuuronderzoek begon, dacht ik dat MOP-heupen misschien beter waren in de afdeling slijtagedeeltjes. Immers, je hebt geen metaal wrijven op metaal, maar meestal metaal op plastic. Ik had het echter mis.

Om te zien hoe erg het kan worden met MOP-slijtagedeeltjes, hoefde ik niet ver te zoeken. Deze recente studie uit 2014 toonde een vreselijke bijwerking van zowel polyethyleen als metalen slijtagedeeltjes, een pseudotumor die het vaginale weefsel van een vrouw binnendrong. Deze studie uit 2015 was zeer verontrustend omdat ze MOP-heupen vergeleek met MOM-heupen wat betreft metaalniveaus en chromosoombeschadiging in cellen. Er kon niet worden geconcludeerd dat de ene beter was dan de andere. Op basis van deze studie uit 2014 slijten MOP-heupen minder, maar hun slijtagedeeltjes veroorzaken iets meer weefselreactie dan MOM-heupen. Dit is allemaal consistent met een recente studie waarover ik heb geblogd, waaruit blijkt dat conventionele polyethyleen slijtagedeeltjes de stamcelactiviteit in beenmerg en spieren verminderden.

Als er één lichtpuntje in deze categorie is, is het waarschijnlijk het nieuwere hooggekruiste polyethyleen (HCLP). Uit dit recente onderzoek blijkt dat HCLP heupen minder slijtagedeeltjes produceren dan gewoon polyethyleen. In een ander onderzoek naar schouderprothesen werd bevestigd dat deze prothesen minder vuil produceren. Bovendien lijken HCLP-apparaten op basis van deze studie uit 2014 beter bestand tegen onverwachte slijtage en uitval van onderdelen.

Keramiek op metaal (COM), Keramiek op keramiek (COC), Keramiek op polyethyleen (COP)

Misschien is keramiek de weg die we moeten bewandelen? Wat kan er immers misgaan met het installeren van een heupvervangend apparaat dat gemaakt is van dezelfde stof als dinerborden?

Deze gerandomiseerde studie uit 2015 toonde aan dat COM-heupen helaas nog steeds metalen slijtagedeeltjes produceerden die in de bloedstroom terechtkwamen. Goed nieuws voor COM-heupen was te vinden in deze studie uit 2015. Er werd geconcludeerd dat er weliswaar zwelling rond deze hulpmiddelen was, maar dat er in vergelijking met minimaal invasieve MOM-heupen geen pseudotumoren werden gezien bij COM-heupen. Op basis van deze analyse van vele studies lijkt er echter geen voordeel te zijn van COC in vergelijking met COP. Hoe verhouden COM en COC zich tot elkaar? Keramiek op metaal lijkt niet dezelfde duurzaamheid te hebben als keramiek op keramiek, gebaseerd op deze studie.

Wordt uw chirurg betaald om een bepaald type heup te promoten?

Een van de echte uitdagingen bij het navigeren door dit landschap is dat gewrichtsvervangende hulpmiddelen helaas een van de ergste gebieden van payola in de geneeskunde zijn geweest. Aangezien de vergoedingen voor de chirurgische procedures voor het plaatsen en vervangen van hulpmiddelen zijn gedaald, hebben veel chirurgen bedacht dat ze hun cashflow stabiel kunnen houden door geld aan te nemen van de fabrikanten van hulpmiddelen. Dit is in de loop der jaren het onderwerp geweest van vele rechtszaken van het Ministerie van Justitie.

Het grote probleem voor patiënten is hoe zij kunnen weten of hun chirurg een heupapparaat aanbeveelt omdat hij echt denkt dat dit het beste is, of omdat hij wordt betaald door het bedrijf dat het apparaat maakt. Op deze website van Propublica kunt u de betalingsgeschiedenis van uw chirurg onderzoeken.

De juiste maat is de sleutel!

Het is heel duidelijk uit het medisch onderzoek over dit onderwerp dat een slecht gedimensioneerd heupapparaat om vele redenen een enorm probleem is. Ten eerste zal het de levensduur van het hulpmiddel verminderen. Misschien nog belangrijker, het garandeert vrijwel meer schadelijke slijtagedeeltjes. En aangezien we het hebben over het vervangen van uw heup, is een goede pasvorm een kwestie van gezond verstand.

Gezien de modulaire aard van deze heupapparaten en het brede scala aan opties, zou een slechte pasvorm nooit mogen voorkomen. Mijn ervaring is echter dat problemen met het passen van hardware zich meestal voordoen wanneer de operatiekamer en/of het ziekenhuis op de dag van de operatie niet de juiste maat in voorraad hebben. Spreek dus van tevoren de maat van de onderdelen af en zorg ervoor dat het personeel dubbel heeft gecontroleerd of het ziekenhuis die maat op voorraad heeft.

Het resultaat? Alle heupprothesen produceren slijtagedeeltjes. Maar welke is het beste? Het is duidelijk dat wanneer metaal op metaal implantaten slecht gaan, dingen heel slecht kunnen gaan met een lokale weefselreactie die pseudotumoren en hoge metaalionen niveaus in het bloed kan veroorzaken. Als ik mijn heup zou moeten laten vervangen, zou ik dit type implantaat van mijn lijstje schrappen. Keramiek produceert nog steeds slijtagedeeltjes en heeft het bijkomende probleem van breuk bij een actieve persoon. Polyethyleen slijtagedeeltjes in een MOP-heup kunnen net zo erg zijn als die van een MOM-heup. Aangezien sterk verknoopt polyethyleen de minste slijtagedeeltjes heeft, is dit waarschijnlijk de winnaar. Besef echter dat er nog niet zoveel bekend is over de weefselreactie op cross-linked polyethyleen, dus die aanbeveling kan mettertijd veranderen. Bovendien zijn er nieuwere soorten keramiek die, eenmaal gepaard met HCLP, minder debris zouden kunnen produceren.

De Regenexx-C procedure is niet goedgekeurd door de Amerikaanse FDA en wordt alleen aangeboden in landen via licentie waar kweek uitgebreide autologe cellen zijn toegestaan via lokale regelgeving.