Wat is adiponectine? Ontdek hoe adiponectineniveaus en adiponectinefunctie het lichaamsgewicht en de gezondheid beïnvloeden, en of u adiponectinetests nodig hebt.
Adiponectine is een molecuul dat voornamelijk door de vetcellen (adipocyten) van het lichaam wordt afgescheiden en dat in verband wordt gebracht met gewichtsverlies en gewichtstoename. Ontdek in dit artikel de functies van het adiponectinehormoon, de relatie adiponectine-obesitas, welke rol uw genen spelen en of u adiponectinesupplementen nodig hebt.
Inhoudsopgave
- Wat is adiponectine?
- Laag adiponectine is slecht
- Hoog adiponectine is niet geweldig
- Adiponectine en overgewicht
- Leptine en adiponectine
- Adiponectine bij afvallen
- Het adiponectine-gen
- Adiponectine-testen
- Adiponectine supplementen
- Drugs die adiponectine verhogen
- Hoe adiponectine op natuurlijke wijze te verhogen
- Adiponectine voedingsmiddelen
- Het laatste woord over adiponectine
☝️DISCLAIMER☝Dit artikel is alleen voor informatieve doeleinden. Het is niet bedoeld om professioneel medisch advies, diagnose of behandeling te vormen of te vervangen.
Wat is adiponectine?
Dit molecuul heeft de afgelopen jaren aan belangstelling gewonnen vanwege de rol die het speelt bij veel voorkomende, maar ernstige chronische ziekten die de stofwisseling van het lichaam beïnvloeden – namelijk obesitas, diabetes type II en hartziekten.
Op biologisch niveau is de definitie van adiponectine vrij complex: het is een peptidehormoon dat is opgebouwd uit aminozuren (in tegenstelling tot een steroïdhormoon, dat is opgebouwd uit ketonen of alcohol).
Dit is alleen belangrijk omdat peptidehormonen niet door lipiden (vetten) kunnen worden opgelost, wat behoorlijk relevant is als je bedenkt dat adiponectine door vetcellen wordt afgescheiden.
Hormonen zijn chemische boodschappers die je bloedbaan gebruiken om naar verschillende delen van het lichaam te reizen, waar ze specifieke activiteiten reguleren.
Het peptidehormoon adiponectine, dat in vetweefsel wordt geproduceerd, circuleert in het bloed en bindt zich aan receptoren in de spieren, de lever, de hartspier, de nieren en de huid.
Sinds adiponectine is betrokken bij obesitas, hebben mensen google gevraagd naar “adiponectine hoog”, “adiponectine voedingsmiddelen”, en natuurlijk, “adiponectine pillen”, in de hoop dat adiponectine eindelijk het magische dieet hulpmiddel zou kunnen zijn waar de wereld op heeft gewacht.
Een laag adiponectinegehalte is slecht
-
Diabetes type II: bij deze ziekte produceert het lichaam insuline, maar reageert het niet op de effecten ervan. Adiponectine maakt het lichaam gevoeliger voor insuline.
-
Hartaandoeningen: een van de belangrijkste factoren bij hartaandoeningen is de opbouw van plaque op de bekleding van de slagaders (atherosclerose). Adiponectine voorkomt de vorming van plaque.
-
Obesitas: deze stofwisselingsziekte brengt het lichaam in een toestand van chronische ontsteking, die schadelijk is voor de gezondheid. Adiponectine heeft ontstekingsremmende eigenschappen.
Hoge adiponectinespiegels zijn ook niet geweldig
Een laag adiponectinegehalte is misschien geen goede afspiegeling van uw gezondheidstoestand, maar hoge adiponectinespiegels zijn ook niet geweldig. In feite wordt een verhoogd adiponectinegehalte ook in verband gebracht met verschillende ziekten, zoals:
- Inflammatoire darmziekte
- Rheumatoïde artritis
- Hartfalen
- Nierfalen
- Longziekte
Als gevolg hiervan tonen studies aan dat een adiponectineverhoging bij patiënten ook is gekoppeld aan ontsteking, wat een teken is van een slechte gezondheid. Alleen wordt de ontsteking deze keer niet veroorzaakt door een laag adiponectinegehalte, maar door andere factoren die verband houden met deze ziekten.
Adiponectine en obesitas
Obesitas is een ziekte die optreedt wanneer het lichaam te veel vetweefsel ophoopt. Een persoon wordt als zwaarlijvig beschouwd als zijn of haar body mass index (BMI) hoger is dan 30 en de verhouding taille/heup hoger is dan 0,90 voor mannen of 0,85 voor vrouwen.
Zelfs al kan obesitas met wat eenvoudige wiskunde worden vastgesteld, dit betekent niet dat deze ziekte lichtvaardig moet worden opgevat. Wanneer het lichaam grote hoeveelheden vet ophoopt (vooral rond de buik), veroorzaakt dit een cascade van gevolgen in het lichaam.
Mensen met overgewicht en obesitas hebben benedengemiddelde adiponectinespiegels, wat betekent dat hoewel ze meer vetweefsel hebben, deze vetcellen minder adiponectine produceren. En hierin schuilt het probleem:
-
Adiponectine is een ontstekingsremmend molecuul, maar wanneer het is verlaagd, kan het de chronische ontsteking die door obesitas wordt veroorzaakt niet bestrijden. Na verloop van tijd belast chronische ontsteking het lichaam en veroorzaakt het schade aan weefsels en organen.
-
Adiponectine maakt het lichaam ook gevoeliger voor insuline, die het lichaam vertelt om bloedsuiker op te slaan. Als de bloedsuikerspiegel te lang te hoog blijft, beschadigt dit de bloedvatwanden en veroorzaakt het ontstekingen. Dit verklaart mede het verband tussen adiponectine-diabetes en adiponectine-insulineresistentie.
-
Slechte voeding en genetische factoren kunnen ertoe leiden dat plaque zich ophoopt op de slagaderwanden – dit is een oorzaak van hart- en vaatziekten en het komt ook vaak voor bij obesitas. Bij gezonde mensen helpt adiponectine dit proces te voorkomen, maar bij obese patiënten met een verlaagd adiponectinegehalte kan het dit werk niet zo goed doen als het zou moeten.
Adiponectine en leptine
Leptine is het verzadigingshormoon van het lichaam dat u vertelt wanneer u genoeg hebt gegeten. Zowel leptine als adiponectine zijn peptidehormonen die worden afgescheiden door je witte vetcellen, die wetenschappers wit vetweefsel noemen. Hier zijn enkele peptide hormonen waar je waarschijnlijk al van gehoord hebt:
| Peptidehormonen | Hoofdfunctie |
|---|---|
| Ghreline | Het “honger”-hormoon dat de eetlust stimuleert |
| Insuline | Wanneer het niet goed werkt, ontstaat diabetes type II |
| Oxytocine | Het remt de stressrespons van het lichaam en ondersteunt de sociale binding |
| Prolactine | Dit lactatiehormoon bevordert de productie van moedermelk |
Het leptine-adiponectine paradigma is ook gedocumenteerd door onderzoekers die obesitas bestuderen. Zoals u weet, is het adiponectinegehalte lager bij obesitas. Daarentegen zijn de leptine niveaus hoger. Dit lijkt contra-intuïtief, maar het is eigenlijk logisch.
Leptine is het hormoon dat met je hersenen communiceert om je te vertellen dat je vol zit en geen voedsel meer nodig hebt. De hersenen van obese patiënten zijn echter minder gevoelig voor de boodschap, zodat het lichaam er steeds meer van produceert om uiteindelijk de reactie te krijgen die het nodig heeft: om te stoppen met eten.
Intrigerend is dat iets soortgelijks gebeurt met insuline bij diabetes type II. Na het eten, komt de energie van uw voedsel in de bloedbaan in de vorm van glucose. Vervolgens geeft je lichaam insuline af die het lichaam vertelt de glucose op te slaan. Bij prediabetes en diabetes type II reageert het lichaam niet op normale glucoseniveaus, dus scheidt de alvleesklier meer en meer insuline af.
Helaas is leptine een pro-inflammatoire molecule, die bijdraagt aan chronische ontsteking bij obesitas. Dus wanneer het ontstekingsremmende adiponectine lager is en het ontstekingsbevorderende leptine hoger, helpt dit de chronische ontsteking in stand te houden, die een kenmerk is van obesitas.
Wat zijn de stoffen resistine en adiponectine?
Resistine en adiponectine worden afgescheiden door witte vetcellen. Beide moleculen worden in verband gebracht met zwaarlijvigheid en diabetes type II. Bij obesitas zijn adiponectine niveaus lager, maar resistine niveaus zijn verhoogd.
Adiponectine gewichtsverlies
Nadat wetenschappers de relatie tussen adiponectine en lichaamsgewicht hebben ontdekt, proberen ze nu uit te vinden of adiponectine mensen kan helpen gewicht te verliezen. Tot nu toe hebben ze ontdekt dat gewichtsverlies de adiponectineniveaus kan verhogen.
Verschillende studies naar gewichtsverlies hebben aangetoond dat een lager lichaamsgewicht en een lagere tailleomtrek de adiponectineniveaus verbeteren. Bovendien heeft dit andere voordelen, zoals het verlagen van insuline, bloedsuiker, LDL (“slecht”) cholesterol, en c-reactief proteïne (een marker van ontsteking).
Het adiponectine gen en genetische eigenschappen
Adiponectine functie wordt beïnvloed door verschillende genen. In feite zijn tientallen genvarianten geassocieerd met het meten van adiponectine en adiponectineniveaus.
Onderzoek suggereert dat genetische variatie ergens tussen 30-70% van de variabiliteit in menselijke adiponectineniveaus kan verklaren. Hoewel het erg handig zou zijn als slechts één gen verantwoordelijk was voor adiponectine, is dat niet het geval.
Het bekendste gen is het ADIPOQ-gen. Het bevat de instructies voor adiponectine en komt alleen tot expressie in witte vetcellen (adipocyten). Van specifieke varianten is bekend dat ze adiponectineniveaus direct verhogen of verlagen, hoewel er geen bewijs is dat ze uw type II-diabetesrisico kunnen beïnvloeden.
☝️TIP☝️ Nieuwsgierig naar hoe uw genetische make-up uw adiponectine-niveaus beïnvloedt? Doe een Atlas DNA-test om uw adiponectine-genvarianten en gezondheidsrisico’s te ontdekken.
Adiponectinetest
Het doen van een adiponectinetest lijkt misschien een aantrekkelijke oplossing als u moeite hebt om uw gewicht onder controle te houden en u wilt weten waarom. De American Association of Clinical Chemistry denkt echter dat het nog niet de moeite waard is:
“Het is onbekend of het behandelen van patiënten met adiponectine of adiponectine-agonisten voordelen oplevert boven conventionele therapieën zoals insulinesensibilisatoren, statines, ontstekingsremmende middelen of leefstijlmodificatie.”
Om die reden raden ze adiponectinetests af totdat er nieuw onderzoek en klinische richtlijnen voor artsen zijn ontwikkeld.
U kunt nog steeds meer te weten komen over uw hormoon adiponectine genetica met een at-home DNA-test zoals de Atlas DNA-test. De resultaten zullen u vertellen of u aanleg hebt voor laag adiponectine, evenals uw risico op metabole ziekten die verband houden met adiponectine, zoals coronaire hartziekten, hoge bloeddruk, obesitas en diabetes type II.
Adiponectine supplement, een oplossing voor gewichtsverlies?
De meesten van ons hopen stiekem dat er een magische oplossing is voor gewichtsverlies – misschien een adiponectinepil die de extra kilo’s zou wegwerken? Maar diep van binnen weet u het antwoord al: verspil uw geld niet aan adiponectinesupplementen – ze werken niet.
Sinds de ontdekking van de beschermende krachten van adiponectine hebben farmaceutische bedrijven en supplementenfabrikanten geprobeerd deze potentiële melkkoe voor gewichtsverlies uit te melken, tot nu toe tevergeefs.
Zoek naar adiponectine vetverlies supplementen of adiponectine en leptine supplementen online en je zult worden gebombardeerd door een overvloed aan “afslanktabletten” met wilde claims over het terugwinnen van dat airbrushed Instagram-perfecte bikinilichaam dat je nooit had.
Adiponectine supplement bijwerkingen
De supplementenindustrie is niet strikt gereguleerd. Kijk uit voor vetverbrandende supplementen en detox-thee die ernstige bijwerkingen kunnen hebben.
Drugs die adiponectine verhogen
Dat wil niet zeggen dat niets het adiponectinegehalte kan verhogen. Onderzoek heeft aangetoond dat geneesmiddelen die worden voorgeschreven voor diabetes, obesitas en hypertensie, zoals Metformine, Thiazolidinedione, Rimonabant en statines, resulteerden in hogere adiponectinespiegels.
Farmaceutische ingenieurs hebben ook geprobeerd om een adiponectinemolecuul biologisch te ontwikkelen (adiponectine recombinant), evenals adiponectine-agonisten (moleculen die de werking van adiponectine op het lichaam kunnen nabootsen), maar deze zijn alleen getest op muizen, niet op menselijke proefpersonen.
Hoe adiponectine op natuurlijke wijze te verhogen
Er zijn enkele bewezen manieren om adiponectine te verhogen. De meest betrouwbare manier is gewichtsverlies, waarvan keer op keer is aangetoond dat het de circulerende adiponectinespiegels verbetert. Deze studies richtten zich op patiënten met overgewicht en obesitas met langdurig gewichtsverlies, geen extreme of beperkende diëten.
In een 2-jarig onderzoek met 811 vrijwilligers met obesitas en overgewicht, ontdekten onderzoekers dat caloriebeperkte vetrijke en vetarme diëten effectief waren. Niet alleen verhoogden ze de adiponectinespiegels, ze verlaagden ook de tailleomtrek en verbeterden ook het cholesterolgehalte.
Lichaamsbeweging kan ook helpen adiponectinespiegels te verbeteren, vooral in combinatie met een goed gestructureerd programma voor gewichtsverlies. Van langdurige fysieke activiteit is aangetoond dat het kleine en matige adiponectineverbeteringen oplevert.
Adiponectinevoedsel
Je kunt adiponectine niet eten, maar sommige voedingsmiddelen kunnen helpen de adiponectinesecretie door je lichaam te verhogen. Op dit moment is van drie specerijen bekend dat ze het natuurlijke vermogen van het lichaam om adiponectine te produceren bevorderen:
| Levensmiddel | Actieve verbinding |
|---|---|
| Turkuma | Curcumine, gecombineerd met peper om de biologische beschikbaarheid te verhogen |
| Chilipepers | Capsaïcine, de chemische irriterende stof die pepers heet maakt |
| Gember | Gingerol, de stof die deze wortel smaak geeft |
Het laatste woord over adiponectine
Adiponectine is een hormoon dat door uw witte vetcellen wordt aangemaakt en dat ontstekingen bestrijdt, uw gevoeligheid voor glucose verbetert en de vorming van plaque op uw slagaders voorkomt. Slanke lichamen met kleinere vetreserves produceren echter voldoende adiponectine om voordelen te hebben, maar patiënten met overgewicht en obesitas hebben de neiging om minder adiponectine te hebben.
Genetica speelt een belangrijke rol bij het bepalen van het vermogen van het lichaam om adiponectine af te scheiden, en u kunt ontdekken hoe met een at-home DNA-gezondheidstest die ook uw unieke aanleg voor veel voorkomende en ernstige ziekten kan onthullen.
Dit molecuul is geen oplossing voor gewichtsverlies, maar een progressief en verantwoordelijk programma voor gewichtsverlies op de lange termijn kan de adiponectinespiegel verhogen en andere biomarkers verbeteren die in verband worden gebracht met de gezondheid. Sommige natuurlijke plantaardige verbindingen, zoals gingerol, curcumine en capsaïcine, kunnen helpen adiponectine niveaus te verbeteren, en dat kan ook sommige voorgeschreven geneesmiddelen.