„Poproszono nas o skomentowanie twierdzenia jednego z mormońskich pisarzy, mianowicie zarzutu, że Józef Smith nie pomylił się w swoim twierdzeniu, że Jezus urodził się w 'Jerozolimie’.”

Od wielu lat krytycy Księgi Mormona zwracają uwagę na kolosalną pomyłkę w tym tomie (ale jedną z wielu), choć książka ta twierdzi, że jest „objawieniem” od Boga.W Almie 7:10 plagiatujący, nieudolny autor tego dokumentu „poślizgnął się” i jako miejsce narodzin Jezusa Chrystusa wymienił „Jerozolimę”, a nie „Betlejem” – właściwą lokalizację. Oto dokładny cytat.

„A oto on narodzi się z Marii w Jerozolimie, która jest ziemią naszych przodków; ona jest dziewicą, drogocennym i wybranym naczyniem, które zostanie przesłonięte i pocznie mocą Ducha Świętego, * i porodzi syna, tak, nawet Syna Bożego” (Alma 7:10).

Niedoszły apologeta Księgi Mormona, poprzez swoją stronę internetową, próbował bronić tego oczywistego błędu.Jeff Lindsay, członek samozwańczych Świętych w Dniach Ostatnich, który posiada tytuł doktora inżynierii chemicznej Uniwersytetu Brighama Younga, wyznaczył sobie to ambitne zadanie i, choć niewątpliwie jest szczerym dżentelmenem, pozostawił sprawę gorzej niż ją zastał.

Poniżej, argumenty Lindsaya, które można znaleźć w „Dlaczego Alma 7:10 mówi, że Chrystus urodził się w Jerozolimie?” (www.jefflindsay.com), po których następuje nasza odpowiedź.

  1. „Alma 7:10 podaje proroctwo, że Chrystus narodzi się 'w Jerozolimie, która jest ziemią naszych przodków.’Tutaj i w wielu innych fragmentach, Jerozolima jest opisana jako ziemia, a nie tylko miasto.”
    Gdzie w Piśmie Świętym Jerozolima jest kiedykolwiek opisana jako „ziemia”? Wyrażenie „ziemia jerozolimska” nigdy nie występuje w sześćdziesięciu sześciu księgach Biblii.Faktem jest, że Mateusz, natchniony apostoł, wyraźnie stwierdza, że Betlejem znajduje się w „ziemi Judy” (Mt 2:6; por. Juda jest „ziemią”; Jerozolima jest „miastem” (por. Zachariasza 8:3; Mateusza 5:35); i tak jest w Betlejem (Łukasza 2:4).Zwróć uwagę na precyzję opisów Mateusza w innym miejscu tego samego rozdziału.Dwa razy odnosi się do „ziemi Izraela” (2:20-21), a następnie do „miasta Nazaret” (w. 23).W przeciwieństwie do Józefa Smitha, autorzy biblijni nie mylili „ziemi” i „miasta”. Pan Lindsay najwyraźniej uważa, że Jerozolima jest „ziemią w ziemi”. Nie udało mi się znaleźć ani jednego źródła leksykalnego, które definiuje termin „miasto” jako oznaczający „ziemię.”
  2. Według naszego dżentelmena z Kościoła Świętych w Dniach Ostatnich „Betlejem jest maleńkim przedmieściem Jerozolimy, zaledwie 5 mil od serca miasta. „To, jak twierdzi, „jest zaskakującym dowodem na autentyczność Księgi Mormona. „Twierdzi on, że „ludzie z Nowego Świata” „niewiele wiedzieliby o geografii Starego Świata.”Po pierwsze, Betlejem i Jerozolima nigdy nie są mylone w Biblii, tak jakby to pierwsze było zwykłym „przedmieściem” tego drugiego. Faktem jest, że zarówno „Betlejem”, jak i „Jerozolima” są wymienione w tym samym tekście (Mt 2:1), bez najmniejszej wskazówki, że w rzeczywistości były one takie same. W rzeczywistości tak zwane „natchnione tłumaczenie” Józefa Smitha czyni to samo rozróżnienie w Mt 2:1 (Joseph Smith’s „New Translation” of the Bible, Independence, Mo: Herald Publishing House, str. 247).Co więcej, Mateusz wyraźnie mówi, że Herod (który był w Jerozolimie) wysłał „mędrców” do Betlejem (Mt 2:8).Kto zatem wiedział więcej o Jerozolimie i Betlejem, Józef Smith Junior czy Mateusz Apostoł? Czy Mateusz, apostoł? Po drugie, dlaczego pan Lindsay potwierdziłby, że identyfikacja Jerozolimy i Betlejem jest dokładna jako wsparcie dla Księgi Mormona, a następnie próbowałby zracjonalizować niedokładność frazeologii na podstawie tego, że ci z Nowego Świata (z którego pochodził Alma) nie znali geografii Starego Świata?To rzeczywiście wymowne.
  3. Lindsay ulega złudzeniu, że Biblia popiera identyfikację Betlejem/Jerozolima z powodu faktu, że Jerozolima jest określana jako „miasto Dawida” w Starym Testamencie (2 Krl 14:20), podczas gdy Nowy Testament również odnosi się do Betlejem jako „miasta Dawida” (Łk 2:4).
  4. Na koniec wyznawca mormoński próbuje poprzeć swoją tezę, powołując się na innych pisarzy mormońskich, którzy odwołują się do kilku fragmentów Starego Testamentu (np. Jeremiasza 6:8; 15:5-7), z których niektóre sugerują, że termin „miasto” obejmował pobliskie pola, wsie itp. (Księga Kapłańska 25:31).Powoływano się również na źródła pozabiblijne, np, inne teksty w Księdze Mormona, kilka inskrypcji ze starożytnej Amarny w Egipcie (XIV w. p.n.e.), inskrypcję moabicką i tekst ze zwojów znad Morza Martwego, który niektórzy uczeni przypisują Jeremiaszowi.
    Ale ta linia argumentacji jest daleka od rozstrzygającej.Na przykład, oba fragmenty w Jeremiaszu (cytowane powyżej) po prostu rozszerzają babilońską inwazję daleko poza samo miasto Jerozolima; cały kraj miał być zniszczony. „Bramy ziemi” są placówkami w regionie zewnętrznym (patrz: T.K. Cheyne, „Jeremiah,” Pulpit Commentary, Grand Rapids: Eerdmans, 1950, Vol. 11, s. 372).
    Co więcej, kiedy pewne fragmenty w listach Amarna mówią na przykład o „ziemi Shechem”, takie jest po prostu odniesienie do „ziemi”, w której znajdował się Shechem (Amarna 289.Ten sam dokument, w poprzednim fragmencie, mówi o „ziemi miasta Gath-carmel” (20), rozróżniając w ten sposób ściśle pomiędzy „ziemią” a „miastem” (patrz: James Pritchard, Ed…, The Ancient Near East, Princeton, NJ: Princeton Publishing, Vol. I, s. 274). Świadectwo starożytnych świeckich pisarzy, którzy byli notorycznie nieprecyzyjni w zapisie swoich danych (patrz: R.D. Wilson cytowany w: „The Incomparable Wilson,” Which Bible?”, David Otis Fuller, Ed., Grand Rapids: Grand Rapids International Publications, 1971, str. 45), nie może się równać z zeznaniami Mateusza i Łukasza, z których ten pierwszy był poborcą podatkowym z ramienia rządu rzymskiego, który oczywiście był dość dobrze zaznajomiony z miastami palestyńskimi. Bez wątpienia Łukasz ma nieskazitelną reputację jako pierwszorzędny historyk o wielkiej szczegółowości (zob. Bruce Metzger, The Making of the New Testament, Nashville: Abingdon, 1965, s. 171-74; por. William M. Ramsay, The Bearing of Recent Discovery on the Trustworthiness of the New Testament, Grand Rapids: Baker, 1979 Reprint, s. 81,89). bq. „W użyciu różnych terminów nie ma żadnych widocznych rozróżnień. Starożytne miasta wykazywały znaczne różnice, a rozróżnienia terminologiczne na podstawie wielkości, charakteru lub funkcji, jeśli się pojawiały, były całkowicie subiektywne.Użycie jest dodatkowo skomplikowane przez naturę zapisu biblijnego, który odnosi się do miast w całym starożytnym świecie i w długim przedziale czasu” (A.C. Myers, „City,” The International Standard Bible Encyclopedia – Revised, G.W. Bromiley, Ed…, Grand Rapids: Zondervan, 1979, Vol. 1, s. 705).
    Strathmann dobitnie stwierdził, że „miasto” (polis) w Nowym Testamencie „oznacza po prostu 'zamknięte miejsce zamieszkania ludzi’ w odróżnieniu od niezamieszkałych obszarów, pastwisk, wsi i pojedynczych domów” (Theological Dictionary of the New Testament, G. Friedrich, Ed., Grand Rapids: Eerdmans, 1968, tom VI, str. 530).

Wniosek

Tak więc, jak bardzo nasz mormoński przyjaciel się starał, poniósł porażkę w swej misji zrehabilitowania Józefa Smitha, Jr. w kwestii miejsca narodzin Jezusa.Smith nie tylko pomylił się w swej identyfikacji miasta narodzin Chrystusa, ale wykazał, że nie był obeznany z nomenklaturą biblijną – nie znając różnicy między „miastem” a „ziemią”.”Jest to naprawdę tragiczne, że tak wielu dobrych ludzi, jakimi na ogół są ludzie LDS, zostało wprowadzonych w błąd przez ten system fałszywej religii.

*Jest to z pewnością jedna z dziwactw historii, że Alma, rzekomo piszący około 83 r. p.n.e., Słowo „duch” nie zostało nawet wymyślone aż do XV wieku n.e. (Joseph Shipley, Dictionary of Word Origins, New York: Philosophical Library, 1945, s. 165).Wyjaśnienie Lindsaya dla tego niedorzecznego zjawiska jest takie, że język angielski Króla Jakuba jest

bq. „nie z oryginalnych rycin Księgi Mormona – jest to pojazd, który został użyty do przetłumaczenia starożytnych pism na język angielski. Logicznym wyjaśnieniem jest to, że język i frazeologia Króla Jakuba były używane jako efektywny i powszechnie uznawany środek przekazu świętego tekstu”, więc Smith używał ich, gdy „odpowiednio pasowały do znaczenia zapisu nefitów” („Did Joseph Smith Plagiarize from the King James Bible?” – www.jefflindsay.com).

Oczywiście porównanie tłumaczeń nigdy nie może być sprawdzone pod względem dokładności, ponieważ żaden „zapis nefitów” nie istnieje, ani nie ma rozsądnych dowodów na to, że „złote tablice”, które Smith rzekomo przetłumaczył, kiedykolwiek istniały.Dla druzgocącej krytyki wiarygodności jedenastu „świadków” (w większości krewnych), którzy zeznali, że rzeczywiście widzieli tablice, zobacz: Jack Freeman, Mormonism And Inspiration, Concord, CA: Pacific Publishing Co., 1962, s. 73-103.

.

By: adminPosted on

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.