De term “Wall Street” wordt geassocieerd met financiën en de beurs van New York (die in de nadagen van 2018 te lijden had onder historische dalingen en verkopen) bevindt zich al sinds het einde van de jaren 1700 op Wall and Broad Streets. De straat is vernoemd naar een palissadeversperring die in de begindagen van Nieuw-Nederland werd gebouwd om te voorkomen dat indianen het kleine land binnenkwamen (ze waren pas oorlogszuchtig geworden nadat de Nederlandse gouverneur, Willem Kieft, velen had afgeslacht, zelfs na een vredesakkoord). In 1685 was de kolonie, die nu New York heette, in Britse handen en was de muur verwijderd, en Wall Street werd aangelegd langs de ruimte tussen de dubbele omheining.
Op kerstavond 2018 bevond ik me in het centrum om de “Oculus” PATH-terminal ’s nachts te bekijken, en stapte ik uit de #4-trein bij Wall Street, altijd een van mijn favoriete stations omdat het een aantal archaismen uit de begindagen van de metro’s heeft bewaard. Het opende in 1905 tijdens de eerste push van de metro’s, toen de stations werden ontworpen door architecten Heins & LaFarge. Een kenmerk van deze vroege stations was de aanwezigheid van grote terra cotta plaquettes met een hedendaags of historisch tafereel. Voor dit station werd natuurlijk de muur gekozen. Het is afgebeeld vanuit het noorden van de muur, terwijl de kijker in de richting kijkt van een Nederlands gebouw met een trapsgewijs dak binnen het vestingwerk, met een paar bomen die het uitzicht omlijsten. In het boek Subway Ceramics vertelt Lee Stookey dat de plaquette is gemaakt door Rookwood Pottery, een van de terra cotta bedrijven die in de metro’s werden gebruikt, samen met Grueby Faience en American Encaustic.
Outside op Broadway, kunt u de oorspronkelijke ingangen van het station vinden.
Terwijl dit houten hokje vele jaren werd gebruikt voor het kopen van consumptiemunten, was de oorspronkelijke functie in 1905 een hokje voor de kaartverkoop. In het eerste geval kocht de passagier een kaartje, dat hij bij een poortje aan de conducteur gaf, die het in een kaartjeshakselaar stopte; gehakte kaartjes dienden als bewijs van aankoop wanneer ze later werden opgehaald. Een paar jaar geleden stond er nog zo’n hakker op het station. Let op de koperen armaturen boven de ramen – er waren een paar jaar geleden nog werkende lampen in.
De stations-ID-plaatjes zijn drukker dan de meeste, met bloemmotieven en mozaïek damborden. Terwijl sommige stations een punt hebben na de “ST”, heeft dit station dat niet. In de jaren 1970 gaf de MTA Wall Street een onverstandige make-over waarbij een nieuwe muur van geglazuurde marineblauwe bakstenen alles bedekte behalve de gedenkplaten en de terra cotta. Ik geef toe dat ik het een tijdje mooi vond, maar het was geen historische rendering en de MTA verwijderde de blauwe muren bij de herinrichting van het station in de jaren 1990. De oranje bakstenen van Bowling Green zijn er echter nog steeds.
Voormalige herentoilet met origineel terra cotta bord en houten deur. Er is een vrouwentoilet een paar meter verderop.
Dit is een oversteekplaats naar de noordzijde. Er zijn verschillende hoeken in de stations die de architecten de kans gaven om lijstwerk en andere elementen op te nemen die het station een uniek karakter geven.
Meer foto’s bij NYC Subway
Draag bij aan een nieuwe Forgotten NY website