Wel, dat zijn ze niet! Maar laten we even doen alsof ze dat wel zijn. Zo werkt het:
Zwaartekracht trekt gelijkmatig in alle ruimtelijke richtingen (als alle andere dingen gelijk zijn). Hoe meer materie een vormende planeet aantrekt, hoe sterker de zwaartekracht naar zijn centrum wordt. Een bol is de natuurlijke uitkomst van zo’n situatie; afwijkingen van rondheid moeten de niet-gravitationele krachten opbrengen om de naar beneden trekkende zwaartekracht te weerstaan. (Kleine afwijkingen, van bergen tot je eigen lichaam, doen dit.)
Het verhaal is echter niet zo eenvoudig. Volgens de bewegingswetten van Newton heeft een bewegend lichaam de neiging in beweging te blijven, en materie aan de evenaar van een planeet kan met voldoende snelheid ronddraaien om een buitenwaartse uitstulping te veroorzaken (de Aarde heeft er ook een). Planeten zijn dus toch niet perfect rond. Hun “rondheid” hangt af van massa, grootte en rotatiesnelheid. Wetenschappers kunnen de massa van een planeet gemakkelijk afleiden als deze een satelliet heeft (bijvoorbeeld een maan) door de wetten van Newton toe te passen op de baan van de maan en zo een eenvoudige vergelijking te krijgen die de massa van de planeet relateert aan de snelheid van de satelliet.
Volg Life’s Little Mysteries op Twitter @llmysteries. We zijn ook te vinden op Facebook & Google+.
Recent news