Duizenden vrouwen hebben de afgelopen tien jaar een operatie ondergaan om vaginale maasimplantaten te laten verwijderen, volgens NHS-gegevens die de omvang van traumatische complicaties in verband met de apparaten onthullen.
De cijfers, verkregen door de Guardian, suggereren dat ongeveer een op de 15 vrouwen die zijn uitgerust met het meest voorkomende type mesh-ondersteuning later een operatie nodig hebben om het te laten verwijderen als gevolg van complicaties.
Sohier Elneil, een consultant urogynaecologisch chirurg aan het University College Hospital in Londen, die honderden verwijderingsprocedures heeft uitgevoerd, beschreef het verwijderingspercentage als een “schandaal”, eraan toevoegend dat deze patiënten waarschijnlijk degenen waren met ernstigere complicaties.
Een andere chirurg, Mark Slack, een consultant gynaecoloog in het Addenbrooke’s Hospital Cambridge, die eerder de voordelen van mesh-operaties heeft verdedigd, zei dat hij “absoluut geschokt” was door het mislukkingspercentage, hoewel hij zich afvroeg of de cijfers voor volledige verwijderingen een overschatting zouden kunnen zijn.
De implantaten zijn op grote schaal gebruikt als een eenvoudig, minder invasief alternatief voor traditionele chirurgische benaderingen voor de behandeling van urine-incontinentie en prolaps, aandoeningen die vaak kunnen voorkomen na de bevalling. Voor de meerderheid van de vrouwen is de operatie een succes.
De bezorgdheid neemt echter toe over de ernstige complicaties die een groot aantal patiënten ondervindt, waaronder chronische pijn, mazen die door weefsel in de vagina snijden en het onvermogen om te lopen of seks te hebben. Johnson & Johnson, wiens dochteronderneming Ethicon een van de meest gebruikte mesh-producten produceert, vecht in Australië een grote class action aan en zou in het Verenigd Koninkrijk met juridische procedures te maken kunnen krijgen.
In 2014 schreef de Schotse minister van Volksgezondheid aan gezondheidsraden met het verzoek om het gebruik van mesh-apparaten op te schorten, en de Amerikaanse Food and Drug Administration heeft veiligheidswaarschuwingen afgegeven over de risico’s van mesh-operaties. De NHS houdt vol dat het beschikbare bewijsmateriaal het voortgezette gebruik van de apparaten voor de behandeling van incontinentie ondersteunt, maar haar eigen gegevens roepen vragen op over de vraag of sommige patiënten worden blootgesteld aan onaanvaardbare risico’s.
NHS Digital-gegevens laten zien dat tussen 2006 en 2016 iets meer dan 75.000 trans-vaginale tape (TVT)-implantaten – de meest voorkomende soort – werden aangebracht. In dezelfde periode werden meer dan 4.900 procedures uitgevoerd om TVT-implantaten te verwijderen – ongeveer 6,5% van het aantal dat werd ingebracht.
Meer dan 1.000 verwijderingen werden ook uitgevoerd voor een tweede soort mesh, transobturator tape (TVT-O) genoemd, die in de periode van tien jaar bij 44.000 vrouwen was ingebracht. Johnson & Johnson produceert naar verluidt het merendeel van de vaginale mesh-producten die in het Verenigd Koninkrijk worden gebruikt.
De cijfers impliceren veel hogere complicatiepercentages dan die welke gewoonlijk worden gerapporteerd in zowel klinische kortetermijnproeven als een overheidsrapport uit 2014 waarin de risico’s en voordelen van vaginale mesh worden beoordeeld, waarin het verwijderingspercentage voor TVT op 0 werd geschat.9% en het percentage complicaties, zoals pijn, op minder dan 1,5%.
Carl Heneghan, hoogleraar evidence-based medicine aan de Universiteit van Oxford die heeft opgeroepen tot een openbaar onderzoek naar het gebruik van mesh, zei: “Wat hieruit blijkt zijn aanzienlijke, zeer hoge percentages verwijderingen, die waarschijnlijk alleen maar erger zullen worden. Het suggereert dat een op de 15 vrouwen op een bepaald moment zal moeten worden verwijderd.”
TVT-implantaten worden sinds het begin van de jaren 2000 op grote schaal gebruikt in Europa en de VS, toen ze de voorkeur begonnen te krijgen boven traditionele open-operatieprocedures, die langer duren om uit te voeren, een langer herstel voor patiënten met zich meebrengen en gepaard gaan met hun eigen reeks complicaties. Een TVT-operatie duurt meestal 3o minuten en wordt uitgevoerd via een kijkoperatie. Patiënten gaan vaak dezelfde dag nog naar huis en uit proeven zijn indrukwekkende succespercentages gebleken voor het oplossen van incontinentie.
Elneil zei dat veel patiënten denken dat de procedure een “eenvoudige en gemakkelijke oplossing” zal zijn voor een schrijnend probleem. “Veel patiënten waren niet ongerust, ze dachten: ‘Ik zal volgende week weer aan het werk zijn,'” zei ze. “De verwijdering is een heel ander verhaal.”
Na plaatsing in het lichaam raakt de kunststof mesh ingebed in het omringende weefsel en is ontworpen om permanent te zijn. Volledige verwijdering kan een urenlange operatie vergen en kan leiden tot schade aan zenuwen en nabijgelegen organen, waaronder de blaas en de darm. Volgens cijfers van de NHS zijn er sinds 2006 1.769 volledige verwijderingsprocedures uitgevoerd.
Slack legde uit: “Je gaat vaginaal naar binnen en haalt de mazen eruit, dan ga je via de buik naar binnen en beitelt de mazen er met enige moeite uit. Het behoort niet tot de vaardigheden van de overgrote meerderheid van de chirurgen.”
De chirurg zei dat het cijfer voor gedeeltelijke verwijderingen (3.137 sinds 2006) overeenkomt met zijn klinische ervaring dat “we wekelijks stukjes gaas hier, daar en overal weghalen”. Hij vroeg zich echter af of de cijfers voor volledige verwijderingen, die veel hoger zijn dan hij verwachtte, een overschatting zouden kunnen zijn als gevolg van verkeerde rapportage door artsen.
Toch lijkt een recente enquête onder Britse gynaecologen de cijfers van de NHS te ondersteunen.
In een verklaring zei Johnson &: “We leven mee met die patiënten die complicaties hebben gehad in verband met bekkenmaasprocedures, maar we geloven dat het belangrijk is om te erkennen dat hun ervaringen niet spreken voor de overgrote meerderheid van vrouwen wier leven is verbeterd door behandeling met bekkenmaasapparaten.”
De Medicines and Healthcare products Regulatory Agency (MHRA) zei dat geen enkel apparaat zonder risico was. Het voegde eraan toe: “Net als andere regelgevende instanties voor medische hulpmiddelen wereldwijd, waarvan er geen deze hulpmiddelen van de markt heeft gehaald, zijn wij niet op de hoogte van bewijs dat zou leiden tot de conclusie dat deze hulpmiddelen inherent onveilig zijn als ze worden gebruikt zoals bedoeld.”
Als u een vrouw bent die problemen heeft ondervonden met een mesh-implantaat, kunnen deze worden gemeld bij de MHRA. De British Society of Urogynaecology heeft een lijst samengesteld van eenheden die ervaring hebben met de behandeling van meshcomplicaties.
– Dit artikel is gewijzigd op 16 augustus 2017. In een eerdere versie stond dat in Schotland het gebruik van mesh-apparaten in 2014 werd opgeschort in afwachting van een herziening. In feite schreef de Schotse minister van Volksgezondheid in 2014 een brief aan gezondheidsraden met het verzoek om het gebruik van mesh-implantaten op te schorten, hoewel sommige ziekenhuizen in Schotland nog steeds mesh-implantaten gebruiken.
{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{highlightedText}}
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via E-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger