Abstract
We evalueerden 25 patiënten met de ziekte van Lyme en chronische perifere neuropathie. Allen hadden immunologisch bewijs van blootstelling aan Borrelia burgdorferi en geen andere aanwijsbare oorzaak van neuropathie. Neuropathische symptomen begonnen mediaan 8 maanden (range, 0 tot 165) na erythema migrans en waren aanwezig gedurende mediaan 12 maanden (range, 2 tot 168) voor de evaluatie. Twaalf patiënten (48%) hadden over het algemeen symmetrische distale, niet-pijnlijke paresethesie, en nog eens 12 (48%) hadden over het algemeen asymmetrische radiculaire pijn. Eén patiënt (4%) had asymptomatische neuropathie. De meest voorkomende lichamelijke bevinding was multimodaal sensorisch verlies, dat werd waargenomen bij 13 patiënten (52%); zwakte en hyporeflexie kwamen minder vaak voor. Motorische of sensorische zenuwgeleiding was enigszins traag bij 16 patiënten (64%). De paresthesiegroep had vaker afwijkingen bij lichamelijk onderzoek en bij zenuwgeleidingstesten dan de radiculaire groep. Bij 75% tot 80% van de patiënten uit beide groepen toonde naaldonderzoek echter denervatie in paraspinale en ledemaatspieren. Van de 20 patiënten die een lumbaalpunctie ondergingen, had slechts één een lichte pleocytose van het ruggenmergvocht. Zes maanden na behandeling met intraveneus ceftriaxon waren 19 patiënten (76%) klinisch verbeterd. Wij concluderen dat de ziekte van Lyme geassocieerd kan zijn met een reversibele, milde chronische axonale sensorimotorische polyradiculoneuropathie of polyradiculopathie.