Cyntoia Brown-Long was net 16 toen ze werd veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf voor de moord op een man die haar naar eigen zeggen kocht voor seks. De dakloze wegloopster was in en uit het jeugdrechtsysteem geweest, had meerdere verkrachtingen en aanrandingen overleefd en was tot seksslavernij gedwongen door haar toenmalige vriend, een pooier bekend als Kut Throat, die haar regelmatig verkocht voor drugsgeld.
De rechtbank in Tennessee in 2004 hoorde echter weinig details over Brown-Longs moeilijke jeugd, die haar in plaats daarvan herhaaldelijk beschreef als een “tienerprostituee” en haar berechtte als een volwassene. Vandaag, 15 jaar later en slechts enkele maanden nadat haar levenslange gevangenisstraf door de gouverneur van de staat werd omgezet, heeft Brown-Long het verhaal achter haar opsluiting – en haar verleden – herschreven in een memoires waaraan ze begon toen ze nog in de gevangenis zat.
“Ik wil dat het een gezicht geeft aan het rechtssysteem,” zegt Brown-Long telefonisch vanuit Nashville over haar boek, Free Cyntoia: My Search for Redemption in the American Prison System, dat vorige week verscheen.
“Ik hoop dat het mensen de dingen vanuit mijn gezichtspunt laat zien en hen helpt hun ogen te openen voor wat er werkelijk gebeurt achter de nieuwsberichten en de rechtszaken. Veel mensen in het systeem raken verdwaald achter zaaknummers – en sommige van hun straffen zijn compleet schandalig.”
Brown-Long weet dat haar zaak uniek was. Na meer dan tien jaar in de gevangenis, waar ze uiteindelijk twee universitaire graden zou behalen, God zou vinden en zou trouwen (ze trouwde met de christelijke hiphopartiest Jamie Long via de telefoon terwijl ze nog in de gevangenis zat), deed ze een beroep op clementie. De petitie werd viraal nadat beroemdheden als Rihanna, LeBron James en Kim Kardashian West haar levenslange gevangenisstraf via de sociale media veroordeelden.
De protesten hebben bijgedragen aan een nationaal debat over kinderhandel en het falen van het Amerikaanse jeugdrechtsysteem om risicojongeren te identificeren en te ondersteunen. Het zette Tennessee er ook toe aan om zijn eigen ongebruikelijk strenge jeugdstrafwetgeving te herzien, die bepaalt dat jongeren onder de 18 jaar die veroordeeld zijn voor moord met voorbedachte rade 51 jaar achter de tralies moeten doorbrengen voordat ze kans maken op vervroegde vrijlating. Voordat haar verzoek om clementie werd ingewilligd, zou Brown-Long pas op haar 69ste in aanmerking zijn gekomen voor voorwaardelijke vrijlating.
Nu ze vrij is, is Brown-Long bezig met het opzetten van een non-profit, de Foundation for Justice, Freedom and Mercy, om te helpen spreken namens “alle andere Cyntoia’s die nog steeds opgesloten zitten”. Haar doel is om te pleiten voor wetgeving die met name de manier waarop minderjarigen worden veroordeeld zou veranderen.
“Het is belangrijk voor mij dat ik spreek op een manier die hen hun stem teruggeeft. Plotseling staan ze bekend om het ergste wat ze ooit hebben gedaan – en dat lijkt alles te zijn wat iedereen kan zien,” zegt ze.
“Het grootste probleem op dit moment met gevangenishervormingen is mensen ervan overtuigen dat er hervormingen nodig zijn. Ze denken dat dit hele ‘hard tegen misdaad’ gedoe de manier is om te gaan. Maar ik zie het anders. Wat betekent het als we in plaats daarvan genade tonen aan mensen en dat cultiveren in het gevangenissysteem?”
Brown-Long gaat in haar memoires in detail in op de omstandigheden die hebben geleid tot haar eigen opsluiting: geboren uit een moeder die tijdens haar hele zwangerschap dronk; een jeugd die in en uit jeugdinrichtingen werd doorgebracht; jaren die werden geteisterd door drugs- en seksueel misbruik.
Op haar 16e ontmoette ze de 24-jarige Garion McGlothen, die Kut Throat heette. Met hem woonde ze in motels rond Nashville en snoof ze elke dag cocaïne. Hij stuurde haar erop uit om seks te hebben met mannen en zou haar slaan en verkrachten als ze niet terugkwam met geld, beweert ze.
“Hij zou me uitleggen dat sommige mensen geboren hoeren waren, en dat ik er een was, en ik was een slet, en niemand wilde me behalve hij, en het beste wat ik kon doen was gewoon leren om een goede hoer te zijn,” zei Brown-Long tijdens een hoorzitting voorwaardelijke vrijlating.
Het was in deze context dat ze in augustus 2004 bij een fast-food restaurant werd opgepikt door de 43-jarige makelaar Johnny Allen, die Brown-Long naar eigen zeggen aanbood om snacks voor haar te kopen en $ 150 (£ 117) te betalen voor seks. Terug in zijn huis begon Allen haar zijn wapencollectie te tonen, waardoor ze voor haar leven vreesde, aldus Brown-Long. Ze beweert dat ze hem later uit zelfverdediging neerschoot. De politie vond Allen echter naakt in bed met een schotwond aan de achterkant van zijn hoofd, zijn handen onder zijn hoofd alsof hij sliep.
De politie beschuldigde Brown-Long van moord met voorbedachten rade en beroving – omdat uit bewijs later bleek dat ze zijn truck, portemonnee en wapens had gestolen – maar Brown-Long heeft altijd volgehouden dat ze hem niet heeft neergeschoten om hem te beroven.
Tijdens haar studie voor haar diploma in de gevangenis kwam Brown-Long een term tegen waar ze nog nooit van had gehoord – sekshandel – wat haar opnieuw deed nadenken over haar eigen ervaringen.
“Ik dacht bij mezelf: waarom kom ik er nu pas achter dat er niet zoiets bestaat als een tienerprostituee? Waarom worden tieners die verhandeld worden wel uitgebuit en uitgebuit, maar zegt de maatschappij dat we slecht zijn, dat we promiscue zijn?
“Toen realiseerde ik me pas echt dat we elkaar moeten gaan voorlichten over wat er met jonge meisjes gebeurt, en niet moeten praten over waist trainers en contouren en hoe ze aantrekkelijk kunnen zijn voor mannen. Dat was een van de directe redenen waarom ik in een hotelkamer belandde met een man die me trainde om precies dat te doen. Het kostte me 10 jaar om te verwerken dat ik eigenlijk een slachtoffer van mensenhandel was.”
Brown-Long besteedt nu haar dagen aan gemeenschapsdienst en mentoring van risico-meisjes over het belang van grenzen en de echte gevaren van sociale media.
“Ik praat met hen over wat ertoe heeft geleid dat ik in die situatie terecht ben gekomen en hoe het niet gaat om een jongen die je van de straathoek oppakt en een pistool tegen je hoofd houdt en je bepaalde dingen laat doen,” zegt Brown-Long.
“Jong zijn, zorgzaam en zo beïnvloedbaar kan ons kwetsbaarder maken. En sociale media is nu zo gevaarlijk in de manier waarop het vrouwen vercommercialiseert en je rug breekt om mooi te lijken voor mensen en jezelf doodt voor ‘likes’ en ‘follows’. We moeten praten over hoe dat ons kwetsbaar kan maken en hoe we ons daar als vrouwen tegen kunnen beschermen door gezondere denkpatronen.”
Brown-Long heeft zich sinds haar vrijlating uit de gevangenis publiekelijk verontschuldigd tegenover de familie van de man die ze vermoordde, en beschrijft in haar memoires het schuldgevoel dat ze voelde omdat ze zijn moeder op dat moment niet vertelde dat het haar speet – advies dat ze van haar advocaat kreeg uit angst dat het “haar zaak zou verzieken”.
“Ik realiseerde me hoezeer het systeem in de war was,” schreef Brown-Long.
“Willen we niet dat mensen wroeging voelen, hun trots inslikken en de hand reiken aan degene die ze pijn hebben gedaan? Er is geen ruimte in het strafrechtsysteem, niet zoals het nu is opgezet. Ik heb nooit mijn excuses kunnen aanbieden aan de moeder van mijn slachtoffer. Ze zou sterven voordat ik de kans kreeg.”
-
Vrij Cyntoia: My Search for Redemption in the American Prison System, door Cyntoia Brown-Long, is gepubliceerd door Simon & Schuster, £18.99
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragrafen}}{highlightedText}}
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via E-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger