Czy macie w swoim życiu ludzi, których nie możecie znieść? Współpracownik, może członek rodziny, albo zrzędliwy sąsiad. Możesz nazwać ich „toksycznymi”, ale była pewna pani, która była tak szkodliwa, że ludzie nie mogli jej dosłownie znieść. Nazywała się Gloria Ramirez.
Wieczorem 19 lutego 1994 roku Gloria Ramirez, 31-letnia matka dwojga dzieci, została wwieziona na oddział ratunkowy Szpitala Ogólnego w Riverside, w Kalifornii. Ramirez, pacjentka z nieuleczalnym rakiem szyjki macicy, skarżyła się na nieregularne bicie serca i trudności z oddychaniem. W drodze do szpitala Ramirez podawano tlen i płyny dożylnie. Gdy trafiła na ostry dyżur, była ledwo przytomna, mówiła niewyraźnie, jej oddech był płytki, a bicie serca szybkie.
Gloria Ramirez
Personel medyczny wstrzyknął jej koktajl szybko działających leków w celu złagodzenia objawów, takich jak środki uspokajające i uspokajające bicie serca. Gdy te nie przyniosły żadnych zmian, personel próbował defibrylować jej serce za pomocą prądu. W tym momencie kilka osób zauważyło oleisty połysk pokrywający ciało Ramirez, a niektórzy zauważyli owocowy, podobny do czosnku zapach, który ich zdaniem wydobywał się z jej ust.
Pielęgniarka o nazwisku Susan Kane wbiła igłę w ramię pacjentki, aby pobrać krew, kiedy zauważyła zapach podobny do amoniaku. Kane podała strzykawkę Maureen Welch, terapeutce oddechowej, aby ta mogła bliżej przyjrzeć się umierającej kobiecie. Welch powąchała strzykawkę w swojej dłoni. Pachniała amoniakiem. Welch następnie podała strzykawkę Julie Gorchynski, rezydentce medycznej, która również zauważyła wyraźny zapach amoniaku. Gorchynski zaobserwowała również niezwykłe cząsteczki koloru manili unoszące się we krwi. W tym momencie Kane zasłabł i musiał zostać wyniesiony z izby przyjęć. Chwilę później Gorchynski uskarżała się na mdłości i ona również osunęła się na podłogę. Maureen Welch była trzecią osobą, która zemdlała.
Tej nocy zachorowały dwadzieścia trzy osoby, z czego pięć musiało zostać hospitalizowanych z różnymi objawami. Gorczyński był w najgorszym stanie. Jej ciało drgało, oddychała z przerwami. Cierpiała też na zapalenie wątroby, trzustki i martwicę okołostawową kolan, czyli chorobę, w której obumiera tkanka kostna. Gorchynski przez wiele miesięcy poruszał się o kulach.
Gloria Ramirez zmarła w ciągu 45 minut od przybycia do szpitala. Jako oficjalną przyczynę jej śmierci podano niewydolność nerek spowodowaną przerzutami raka.
Śmierć Ramirez i wpływ jej obecności na personel izby przyjęć jest jedną z najbardziej zaskakujących zagadek medycznych w najnowszej historii. Źródłem toksycznych oparów była niewątpliwie Ramirez, ale raporty z autopsji były niejednoznaczne. Możliwość, że w izbie przyjęć znajdowały się szkodliwe chemikalia i patogeny, została również wykluczona dzięki dokładnemu przeszukaniu przez zespół HAZMAT. Ostatecznie, departament zdrowia oświadczył, że personel szpitala najprawdopodobniej doświadczył wybuchu masowej histerii, być może wywołanej nieprzyjemnym zapachem. Raport ten rozwścieczył wielu członków personelu, którzy tej nocy mieli dyżur. Wniosek wydziału zdrowia, w ich odczuciu, był obrazą dla ich profesjonalizmu.
W końcu federalna placówka badawcza w Livermore została poproszona o przyjrzenie się autopsji Ramireza i raportom toksykologicznym. Analiza kryminalistyczna znalazła wiele osobliwych substancji chemicznych we krwi Ramireza, ale żadna z nich nie była na tyle toksyczna, aby wywołać objawy, jakich doświadczyli pracownicy pogotowia. W jej organizmie znajdowało się wiele różnych leków, takich jak lidokaina, Tylenol, kodeina i Tigan. Ramirez była pacjentką chorą na raka i, co zrozumiałe, odczuwała silny ból. Wiele z tych leków było środkami przeciwbólowymi.
Zlokalizowanie źródła amoniakopodobnego zapachu zaobserwowanego w izbie przyjęć było łatwe. Naukowcy znaleźli we krwi Ramirez związek amoniaku, który najprawdopodobniej powstał, gdy ciało Ramirez rozłożyło lek przeciw nudnościom Tigan, który przyjmowała.
Najbardziej osobliwą substancją chemiczną znalezioną w jej krwi był dimetylosulfon, związek siarki, który występuje naturalnie w niektórych roślinach, jest obecny w niewielkich ilościach w wielu pokarmach i napojach, a także czasami jest wytwarzany naturalnie w naszych ciałach z aminokwasów. Ale w krwi i tkankach Ramireza było duże stężenie dimetylosulfonu. Analitycy sądowi doszli do wniosku, że dimetylosulfon pochodzi z dimetylosulfotlenku, czyli DMSO, którego Ramirez musiał używać jako środka przeciwbólowego. DMSO pojawił się na początku lat 60-tych jako cudowny lek i stał się bardzo popularny wśród sportowców do leczenia napięć mięśniowych, dopóki FDA nie stwierdziła, że długotrwała ekspozycja na lek spowodowała uszkodzenie oczu. Użycie leku zostało ograniczone, z wyjątkiem pewnych sformułowań, ale DMSO nadal zbierało podziemnych zwolenników jako środek domowy.
Prawdopodobnie Ramirez zastosowała DMSO na swoje ciało, aby złagodzić swój ból. DMSO zostało wchłonięte przez jej skórę i dostało się do jej krwiobiegu. Kiedy sanitariusze, a później pracownicy pogotowia podali jej tlen, dimetylosulfotlenek utlenił się do dimetylosulfonu. To właśnie ten dimetylosulfon skrystalizował się w kryształy koloru manili wewnątrz strzykawki, kiedy Susan Kane pobierała krew w szpitalu.
Teraz dimetylosulfon jest stosunkowo nieszkodliwy, z wyjątkiem jednej rzeczy: jeśli dodasz kolejny atom tlenu do cząsteczki, otrzymasz siarczan dimetylu, naprawdę paskudną substancję chemiczną. Opary siarczanu dimetylu natychmiast zabijają komórki w narażonych tkankach. Po wchłonięciu do organizmu, siarczan dimetylu powoduje drgawki, delirium, paraliż, śpiączkę, a nawet uszkodzenie nerek, wątroby i serca. W ciężkich przypadkach, siarczan dimetylu może również kill people.
Co spowodowało dimethyl sulfone w organizmie Ramirez do konwersji do siarczanu dimetylu jest do debaty. Naukowcy Livermore wierzą, że konwersja została spowodowana przez schłodzoną temperaturę powietrza w izbie przyjęć, ale ta teoria jest nieuzasadniona. Chemicy organiczni wyśmiewają ten pomysł, ponieważ bezpośrednia konwersja sulfonu dimetylu do siarczanu dimetylu nigdy nie została zaobserwowana. Inni uważają, że objawy pokazane przez personel szpitala nie pasują do objawów zatrucia siarczanem dimetylu. Co więcej, wiele znanych skutków działania siarczanu dimetylu zazwyczaj ujawnia się po kilku godzinach, a jednak omdlenia i inne objawy w szpitalu zaczęły się pojawiać kilka minut po rzekomym narażeniu. Inni wciąż wątpią, że znaczne ilości podejrzanych chemikaliów mogły zostać wyprodukowane z DMSO.
Kilka lat później, New Times LA zaproponował alternatywne wyjaśnienie – personel szpitala nielegalnie produkował metamfetaminę i przemycał ją w workach dożylnych, z których jeden został nieumyślnie podłączony do Ramireza. Narażenie na działanie metamfetaminy mogło spowodować rundę nudności, ból głowy i zaciemnienia. Pomysł tajnego laboratorium mety w dużym szpitalu nie tylko brzmi wyjątkowo głupio, ale prawdopodobnie taki jest. Podstawą takiej dzikiej teorii jest to, że hrabstwo Riverside było jednym z największych w kraju punktów dystrybucji metaamfetaminy.
Teoria DMSO jest wciąż najlepszą, jaką eksperci medycyny sądowej mogli wymyślić, ale wciąż nie wyjaśnia wszystkiego, a jej głównym zastrzeżeniem jest brak ustalonego mechanizmu konwersji dimetylosulfonu do siarczanu dimetylu. Dziwny incydent związany ze śmiercią Glorii Ramirez nadal pozostanie medyczną i chemiczną zagadką.