While Chenin blanc jest sadzony na całym świecie od Chin do Nowej Zelandii, Kanady i Argentyny, jest uważany za „główny” sadzenia tylko w kilku miejscach. Choć Francja jest domem winiarskim Chenin blanc, na przełomie 21 wieku było dwa razy więcej Chenin blanc sadzonych w RPA niż we Francji. Wszechstronność winogron i ich zdolność do odzwierciedlania terroir powoduje, że prowadzą one, jak to określa Jancis Robinson, „podwójne życie”. W Dolinie Loary we Francji, jest ceniony jako najwyższej jakości winogrono zdolne do produkcji światowej klasy win, podczas gdy w wielu regionach winiarskich Nowego Świata jest używany jako „odmiana wół roboczy”, przyczyniając się do kwasowości masowych białych mieszanek i wykazując bardziej neutralne smaki niż terroir. We wszystkich swoich przejawach charakterystyczna kwasowość Chenin blanc występuje niemal powszechnie we wszystkich regionach winiarskich.
FrancjaEdit
Ampelografowie teoretyzują, że Chenin blanc pochodzi z Doliny Loary we Francji gdzieś w 9 wieku. Dziś Loara jest francuski region winiarski najbardziej związane z odmiany. W 2008 r. we Francji obsadzono 9 828 hektarów (24 290 akrów) Chenin, głównie w departamentach Indre-et-Loire, Loir-et-Cher oraz Maine-et-Loire, przy czym region Anjou wokół miasta Angers w Maine-et-Loire posiadał najbardziej znaczące nasadzenia o powierzchni 5 044 hektarów (12 460 akrów) w 2008 r. Podczas gdy Chenin blanc nadal stanowi około 1,2% wszystkich francuskich nasadzeń, liczby te są znaczące spadek z 16.594 hektarów (41.000 akrów) winorośli, która była w uprawie w 1958 roku.
Chenin blanc jest dozwolone sadzenie w wielu Appellation d’origine contrôlée (AOC) regionach, ale jest głównie sadzone w Środkowej Loary AOC Anjou, Bonnezeaux, Crémant de Loire, Coteaux de l’Aubance, Coteaux du Layon, Jasnières, Montlouis, Quarts de Chaume, Saumur, Savennières i Vouvray. Wina z Coteaux du Layon, Bonnezeaux i Quarts de Chaume są produkowane jako słodkie wina deserowe, podczas gdy Savennières produkuje głównie wina wytrawne. Wina z Anjou, Crémant de Loire, Coteaux de l’Aubance, Jasnières, Montlouis, Saumur i Vouvray mają szeroki zakres poziomów słodkości, od wytrawnych do półsłodkich do słodkich.
W latach 70-tych, sadzenia Chenin blanc w Loarze zostały wykorzenione na rzecz bardziej modnych czerwonych Cabernet Franc i białych Sauvignon blanc, jak również łatwiejsze do uprawy Gamay. W ten sposób obecność Chenin została ograniczona do regionu Środkowej Loary wokół Anjou-Saumur i Touraine. W latach 80. zainteresowanie słodkimi winami deserowymi znad Loary odnowiło entuzjazm dla Chenin blanc w tym regionie. W tym czasie bordoski region winiarski Sauternes doświadczył serii korzystnych roczników, w których nastąpił gwałtowny wzrost cen, ponieważ podaż zaczęła się kurczyć w obliczu wysokiego popytu. Konsumenci wina, którzy rozwinęli uznanie dla tych słodkich win, zaczęli patrzeć na Loarę jako inne źródło. Lata 90. przyniosły ciąg udanych roczników do Środkowej Loary, która wyprodukowała wiele wysoko ocenianych win Chenin dotkniętych szlachetną zgnilizną. Jak zauważył ekspert winiarski Oz Clarke, wina te stały się „standardem-nosicielem” dla Chenin blanc.
Klimat regionu winiarskiego ma tendencję do dyktowania, jaki styl Chenin blanc jest najbardziej rozpowszechniony w danym obszarze. W najdalej na północ wysuniętej części Jasnières, Chenin blanc jest na jego granice dla uprawy z winami są głównie suche i cienkie. Podczas gdy większość Środkowej Loary doświadcza klimatu kontynentalnego, Coteaux du Layon otrzymuje więcej wpływów klimatycznych od Oceanu Atlantyckiego, co sprzyja rozwojowi Botrytis cinerea, niż w pobliskich Vouvray czy Montlouis. Podczas gdy wszystkie trzy AOC produkują słodkie, zbotrytyzowane wina, w Coteaux du Layon występuje mniejsza zmienność roczników. Chłodny wpływ kontynentu w Montlouis i Vouvray nadaje się do produkcji szerokiej gamy Chenin blanc, w tym winogron z niezbędną równowagą kwasowości do cukru potrzebnego do produkcji wina musującego. W AOC Savennières jest mniej mgły i zamglenia od pobliskich rzek, a więcej wiatru, który utrudnia zakorzenienie się botrytis. Jest to jeden z powodów, dla których Savennières jest jedyną AOC Loary, która produkuje głównie wytrawne Chenin blanc. Na południu Francji, ciepły śródziemnomorski klimat regionu Langwedocji zachęca do produkcji znacznie bardziej wytrawnych stylów Chenin blanc niż słodkich.
Inne style wina i francuskie CheninsEdit
Większość Chenin blanc jest produkowana jako wino odmianowe, do 20% Chardonnay i Sauvignon blanc są dozwolone w winach z podstawowymi oznaczeniami Anjou, Saumur i Touraine. Wysoka kwasowość Chenin blanc dobrze nadaje się do produkcji win musujących, gdzie jest ważnym składnikiem Crémant de Loire, musującego Vouvray oraz w Langwedocji w regionie winiarskim Limoux. W Crémant de Limoux, Chenin musi stanowić co najmniej 20% i do 40% mieszanki z Mauzac, Pinot noir i Chardonnay. Winogrono jest również dozwolone w winach spokojnych Limoux, ale jest tylko mieszany z Mauzac i Chardonnay.
Outside Loary, oprócz Langwedocji sadzenia w Limoux, inne francuskie sadzenia Chenin blanc można znaleźć na Korsyce (z 60 hektarów (150 akrów) sadzone na wyspie w 2008 roku), Charentes, i departament Aveyron. W południowo-zachodniej Francji jest on dozwolony w białych winach Côtes de Duras i winach Garonne z Vins d’Estaing i Vins d’Entraygues et du Fel.
RPAEdit
W Republice Południowej Afryki, Chenin blanc jest najczęściej sadzone odmiany, co stanowi prawie jedną piątą (18,6%) wszystkich nasadzeń winnic na początku 21 wieku. W 2008 roku było 18.852 hektarów (46.580 akrów) winogron posadzonych, prawie dwa razy więcej niż Chenin blanc posadzonych we Francji. Większość nasadzeń znajduje się w regionie winiarskim Western Cape w Paarl w Cape Winelands District Municipality z 3.326 hektarów (8.220 akrów) z regionu Swartland z Malmesbury i Olifants River nie daleko w tyle z 3.317 hektarów (8.200 akrów) i 2.521 hektarów (6.230 akrów), odpowiednio, w uprawie w 2008 roku.
Odmiana ta została najprawdopodobniej wprowadzona do kraju w kolekcji sadzonek winorośli wysłanych do Jana van Riebeeck przez Holenderską Kompanię Wschodnioindyjską. Przez następne kilkaset lat historii południowoafrykańskiego wina, odmiana była znana jako Steen. Dopiero w 1965 roku ampelografowie byli w stanie konkretnie zidentyfikować liczne nasadzenia Steen w całym kraju jako Chenin blanc. W późnych latach 60. i wczesnych 70. Chenin blanc był głównym winogronem w „renesansie białego wina” południowoafrykańskiego przemysłu winiarskiego, który został zapoczątkowany przez wprowadzenie nowych technologii, takich jak naczynia fermentacyjne z kontrolowaną temperaturą. W tym czasie skupiono się na produkcji wytrawnych, czystych i rześkich win, które miały neutralny smak i mogły wykorzystać popyt na białe wina na rynku. Pod koniec XX wieku pojawiło się kilku producentów specjalizujących się w Chenin blanc, którzy współpracowali z zarządcami winnic w celu odizolowania starszych winorośli Chenin na odpowiednim terroir. Ich celem była produkcja win, które wykazywały unikalne aromaty i cechy Chenin. Choć nasadzenia Chenin blanc zmniejszyły się, praca tych producentów zaowocowała poprawą profilu jakości południowoafrykańskiego Chenin blanc.
Stany ZjednoczoneEdit
W latach 80-tych, przemysł winiarski Kalifornii miał więcej akrów Chenin blanc obsadzone niż Francja, choć liczby sadzenia później stale spadał. Do 2006 roku, było 13.000 akrów (5.300 ha) obsadzone głównie w gorącej Central Valley. W 2010 roku liczba ta spadła do 7.223 akrów (2.923 ha).
Przez większość swojej historii w kalifornijskim przemyśle winiarskim, winogrono było uważane za „odmianę konia roboczego”, które mogą być używane anonimowo w masie i mieszanek wina dzban. Naturalna kwasowość Chenin i zdolność do przystosowania się do win o różnym stopniu słodkości uczyniły z niego idealnego partnera do mieszania z Colombard i Chardonnay w masowo produkowanych mieszankach. Dopiero na przełomie XXI i XXI wieku producenci z Sacramento Valley’s Clarksburg AVA zaczęli robić z wysokiej jakości odmianowych Chenin blancs specjalność; Chenin blancs od tych producentów wykazują charakterystyczny aromat piżmowego melona i mają potencjał, by dobrze się starzeć.
While Chenin blanc jest uprawiana w całych Stanach Zjednoczonych, American Viticultural Areas z najbardziej znaczącą ilością nasadzeń obejmują kalifornijskie AVAs z Clarksburg, Napa Valley i Mendocino, regiony winiarskie Waszyngtonu z Yakima i Columbia Valley oraz Texas High Plains AVA. W 2012 r. Waszyngton miał 200 akrów (81 ha) Chenin, podczas gdy Teksas rósł 300 akrów (120 ha).
Inne stany w Stanach Zjednoczonych z sadzenia Chenin blanc obejmują Nowy Jork, Missouri, Wisconsin, Minnesota, Arizona, Nowy Meksyk, Maryland, Karolina Północna, Wirginia, Idaho, Kolorado i Teksas. W 1990 r. istniały 44 akry (18 ha) Chenin blanc posadzone w Oregonie, ale do 2001 r. praktycznie wszystkie zostały wyrwane z korzeniami, a pozostało tylko kilka odizolowanych nasadzeń.
Inne regiony winiarskieEdit
W Australii, kraj 1,500 akrów (610 ha) Chenin blanc jest uprawiany głównie jako odmiana mieszająca, często używana z Chardonnay, Sauvignon blanc i Semillon. Australijskie plantacje Chenin można znaleźć w Tasmanii, Nowej Południowej Walii, Wiktorii i Południowej Australii, a także w Dolinie Łabędziej i Margaret River w Zachodniej Australii. Ekspert winiarski James Halliday opisuje styl australijskiego Chenin blanc jako „tutti-frutti” z wyraźnymi nutami sałatki owocowej. Jednak wina produkowane w Australii Zachodniej przyciągnęły więcej uwagi krytyków. W 2008 roku było 1,586 akrów (642 ha) Chenin blanc w uprawie w Australii.
W Nowej Zelandii, areał odmiany spadła do nieco poniżej 250 akrów (100 ha) do 2004 roku. Do 2008 r. liczba ta spadła do 124 akrów (50 ha). Zasadzone głównie na Wyspie Północnej, niektóre przykłady Nowej Zelandii Chenin blanc przyciągnęły korzystne porównania do słodkich stylów deserowych Chenin z Doliny Loary. Historycznie winogrono to było używane jako partner do mieszania z Müller-Thurgau w masowo produkowanych mieszankach. Sukces niektórych krytycznie uznanych nowozelandzkich Chenin blancs spowodował zainteresowanie sadzeniem tej odmiany. Jednak, jak zauważyli eksperci tacy jak Oz Clarke, tak długo, jak wartość Nowej Zelandii Chardonnay i Sauvignon blanc pozostaje wysoka, nie ma zbyt wielu powodów ekonomicznych, aby kontynuować produkcję Chenin blanc premium.
Chenin blanc można znaleźć sadzone w całej Ameryce Południowej, choć przez wiele lat sadzenia w Meksyku, Argentynie, Brazylii i Urugwaju były mylone z Pinot blanc. Winogrono było używane głównie w masowo produkowanych białych mieszanek. W Meksyku, winogrono znajduje się głównie w Aguascalientes, Baja California i Coahuila. W 2008 roku, Argentyna miała 7,186 akrów (2,908 ha) Chenin blanc, większość z niego w regionie Mendoza wina, podczas gdy Brazylia, Chile i Urugwaj miał 74 akrów (30 ha), 188 akrów (76 ha), i 17 akrów (6.9 ha) winorośli posadzonych, odpowiednio.
Grono zostało wywiezione do Izraela w 20 wieku, gdzie nadal znajduje się w ograniczonych ilościach. Kanada ma Chenin blanc sadzone w regionie winiarskim Okanagan w Kolumbii Brytyjskiej oraz w Ontario. Niektóre nasadzenia Chenin blanc można znaleźć w hiszpańskich regionach winiarskich, głównie w Katalonii. W 2015 roku było tam 112 hektarów (280 akrów) winogron. Jednak liczba ta może wzrosnąć, ponieważ analiza DNA w 2006 roku odkryła, że odmiana winogron Agudelo rosnąca w regionie winiarskim Galicia, Alella i Penedès jest w rzeczywistości Chenin blanc. Tropikalne regiony winiarskie Indii i Tajlandii ma również pewne ograniczone sadzenia winogron.
.