De kansen tegen Rihanna zouden een minder eigenzinnige vrouw hebben ontmoedigd. Haar jeugd was vol strijd en pijn, misbruik en drugsgebruik, armoede en ziekte. Maar op 16-jarige leeftijd zorgde haar auditie ervoor dat zelfs Jay Z de jonge Barbadiaanse Robyn Rihanna Fenton opmerkte.
Nauwelijks tien jaar later heeft Rihanna acht Grammy’s gewonnen, zeven albums uitgebracht (binnenkort komt er een achtste) en een plek veroverd als eerste vrouw met vier nummer 1-hits in de Billboard Hot 100 in één jaar. Ze is op een hot streak zo lang als haar eigen carrière. Vorige week nog, werd ze de eerste zwarte woordvoerster voor Dior. Op maandag bracht Dreamworks twee nummers van Rihanna uit voor de animatiefilm Home. Ze levert ook de stem voor de hoofdrol.
Niets van dat alles kwam gemakkelijk, dat wel. Een decennium in haar carrière, Rihanna’s verhaal is er een van woeste gevechten en hard verdiende overwinning.
Een moeilijke familie: Rihanna werd in 1988 op Barbados geboren als dochter van Ronald Fenty, die een kledingmagazijn runde, en Monica Braithwaite, een boekhoudster. Samen met haar jongere broer groeide Rihanna op in een problematisch gezin. Haar vader was een alcoholist en een crackverslaafde; Rihanna vertelde aan Rolling Stone dat hij haar moeder sloeg en haar ook een keer sloeg.
Het was een constante bron van stress in haar leven. Toen Rihanna 8 was, kreeg ze hevige hoofdpijnen, waardoor een dokter dacht dat ze misschien een tumor had. Maar op haar 14e, toen haar ouders eindelijk scheidden na jaren van aan-en-uit-scheiding, stopte Rihanna’s hoofdpijnen. Na de scheiding werkte Braithwaite fulltime en nam Rihanna de zorg voor haar jongere broer op zich.
“Ik groeide snel op, een beetje als de tweede moeder,” vertelde Rihanna aan de Guardian.
Discriminatie: Hoewel haar leven thuis verbeterde, werd Rihanna op school nog steeds gepest vanwege haar lichte huidskleur. Haar vader stamde af van een Barbadiaans-Ierse groep die bekend stond als “Redlegs”, een term die werd gebruikt voor arme, blanke inwoners van Barbados. Volgens Allure vocht Rihanna tegen de kinderen op school die haar pestten omdat ze te blank was; het pesten droeg bij aan Rihanna’s reputatie van pijnlijke verlegenheid. Maar ze was ook hard: Als tiener zat Rihanna bij de cadetten van het leger en bereikte zelfs de rang van korporaal. Ze was een zelfverklaarde tomboy, en ging bij de cadetten om jongens te laten zien dat ze stoer was. Haar drill sergeant was niemand minder dan mede Barbadiaanse popzangeres Shontelle.
“Deze dikke huid heb ik ontwikkeld sinds mijn eerste dag op school,” vertelde Rihanna aan Harper’s Bazaar. “Het gebeurde niet na de roem; ik kon de roem niet overleven als ik die niet al had. Dus soms is het moeilijkste in het leven om kwetsbaar te zijn.”
Haar gave: Hoewel ze verlegen was, won Rihanna op haar vijftiende de schoonheidswedstrijd op de middelbare school omdat ze “Hero” van Mariah Carey zong. Ze zong zo graag – op het strand, in de club, rond het huis – dat haar buren haar “Robyn Red Breast” noemden. Volgens Rolling Stone wist ze altijd al dat ze een popster wilde worden.
“Ik lachte een beetje om die stomme verkiezingen,” vertelde ze in 2007 aan de Daily Mail. “Maar mijn vrienden op school daagden me uit om het te doen, en mijn militaire training kwam goed van pas om te leren boeken op mijn hoofd te balanceren voor de catwalk.”
Slagend goud: Niet lang nadat ze die schoonheidswedstrijd had gewonnen, trok een 16-jarige Rihanna de aandacht van een vakantievierende Amerikaanse platenproducer, Evan Rogers, tijdens een door de producer georganiseerde auditie. Hij wist dat hij iemand groots had gevonden. Binnen enkele maanden had Rihanna Barbados verlaten en was ze met Rogers en zijn vrouw in Connecticut gaan wonen. In Connecticut namen Rogers en Rihanna een demo op met een versie van “Pon de Replay.”
“Toen ik Barbados verliet, keek ik niet meer achterom,” vertelde Rihanna aan People magazine. “Ik wilde doen wat ik moest doen, zelfs als dat betekende dat ik naar Amerika moest verhuizen.”
Rogers stuurde de demotape naar labels in het hele land, en het belandde op het bureau van de toen net benoemde Def Jam-president Jay Z. Toen Rihanna nog maar 16 jaar oud was, werd ze door de hip-hop legende opgeroepen om auditie te doen voor een plek bij het label. Ze bracht Whitney Houston’s “For the Love of You” ten gehore in de Def Jam kantoren.
“Ik tekende haar in één dag,” vertelde Jay-Z aan Rolling Stone. “Het kostte me twee minuten om te zien dat ze een ster was.”
Plotselinge roem: In mei 2005, vier maanden nadat ze bij Def Jam had getekend, bracht Rihanna haar eerste single uit, “Pon de Replay.” Het nummer bereikte nummer 2 in de Billboard Hot 100 en hielp Rihanna’s eerste album, Music of the Sun, op de kaart te zetten. Acht maanden later bracht ze A Girl Like Me uit, en in juni 2007 bracht Rihanna “Umbrella” uit, dat nummer 1 bereikte in de hitparade, waardoor de zangeres een bonafide popster werd met een nummer dat oorspronkelijk voor Mary J. Blige was geschreven. Het is moeilijk voor te stellen dat iemand anders het zo goed zou doen.
Vandaag de dag is Rihanna 27 jaar, en zoals het er nu uitziet, is ze nog maar net begonnen. Ze is al een filantroop, mode-icoon en acteur en heeft schijnbaar onoverkomelijke kansen overwonnen om een van de machtigste beroemdheden ter wereld te worden.
“Het is verbazingwekkend hoe eenzaam je je kunt voelen en alsof niemand je begrijpt,” vertelde Rihanna aan Oprah. “Op het moment dat je kwetsbaar bent, reikt er altijd iemand uit. Ze gaan door dezelfde dingen. Ik wil dat ze zich op hun gemak voelen, wetende dat ik ook gebreken heb. Ik wil dat ze die gebreken kennen. Ik ben bang voor het voetstuk. Ik wil een gelijke zijn voor mijn fans.”
Rihanna’s verhaal is inspirerend. Het onthult dat, wanneer ze die veerkrachtige noten aanslaat, ze uit een authentieke plaats komen.