Het verhaal van Pyramus en Thisbe komt voor in Giovanni Boccaccio’s Over beroemde vrouwen als biografie nummer twaalf (soms dertien) en in zijn Decameron, in het vijfde verhaal op de zevende dag, waar een wanhopige huisvrouw verliefd wordt op haar buurman, en met hem communiceert door een spleet in de muur, zijn aandacht trekkend door stukjes steen en stro door de spleet te laten vallen.
In de jaren 1380 waren Geoffrey Chaucer, in zijn The Legend of Good Women, en John Gower, in zijn Confessio Amantis, de eersten die het verhaal in het Engels vertelden. Gower veranderde het verhaal enigszins in een waarschuwend verhaal. John Metham’s Amoryus and Cleopes (1449) is een andere vroege Engelse bewerking.
De tragedie van Romeo en Julia is uiteindelijk voortgekomen uit het verhaal van Ovidius. Hier kunnen de geliefden niet samen zijn omdat Julia door haar ouders met een andere man is verloofd en de twee families een oude wrok koesteren. Net als in Pyramus en Thisbe leidt het foute geloof in de dood van een minnaar tot opeenvolgende zelfmoorden. De vroegste versie van Romeo en Julia werd in 1476 gepubliceerd door Masuccio Salernitano, terwijl het zijn huidige vorm grotendeels kreeg toen het in 1524 werd opgeschreven door Luigi da Porto. Salernitano en Da Porto zouden zich beiden hebben laten inspireren door de geschriften van Ovidius en Boccaccio. Shakespeare’s beroemdste bewerking uit de jaren 1590 is een dramatisering van Arthur Brooke’s gedicht The Tragical History of Romeus and Juliet uit 1562, dat zelf een vertaling was van een Franse vertaling van Da Porto’s novelle.
In Shakespeare’s A Midsummer Night’s Dream (Act V, sc 1), geschreven in de jaren 1590, voert een groep “mechanicals” het verhaal op van “Pyramus and Thisbe”. Hun enscenering is ruw en, voor het grootste deel, slecht uitgevoerd tot de laatste monologen van Nick Bottom, als Pyramus en Francis Flute, als Thisbe. Het thema van de verboden liefde komt ook voor in A Midsummer Night’s Dream (zij het in een minder tragische en duistere voorstelling), waar een meisje, Hermia, niet kan trouwen met de man van wie zij houdt, Lysander, omdat haar vader Egeus hem veracht en wil dat zij met Demetrius trouwt, en intussen zijn Hermia en Lysander ervan overtuigd dat Helena verliefd is op Demetrius.
The Beatles brachten een humoristische uitvoering van “Pyramus and Thisbe” op de televisiespecial Around the Beatles uit 1964. Voornamelijk gebaseerd op de bewerking van William Shakespeare, was Paul McCartney te zien als Pyramus, John Lennon als zijn geliefde Thisbe, George Harrison als Moonshine, en Ringo Starr als Lion, met Trevor Peacock in de rol van Quince.
De Spaanse dichter Luis de Góngora schreef een Fábula de Píramo y Tisbe in 1618, terwijl de Franse dichter Théophile de Viau Les amours tragiques de Pyrame et Thisbée schreef, een tragedie in vijf bedrijven, in 1621.
In 1718 schreef Giuseppe Antonio Brescianello zijn enige opera, La Tisbe, voor het hof van Württemberg. François Francoeur en François Rebel componeerden Pirame et Thisbée, een lyrische tragedie in vijf bedrijven en een proloog, met libretto van Jean-Louis-Ignace de La Serre; het werd gespeeld in de Académie royale de musique, op 17 oktober 1726. Het verhaal werd bewerkt door John Frederick Lampe als een “Schijnopera” in 1745, met een zingende “Muur” die werd beschreven als “de meest muzikale afscheiding die ooit werd gehoord”. In 1768 componeerde Johann Adolph Hasse in Wenen een serieuze opera over het verhaal, getiteld Piramo e Tisbe.
Edmond Rostand bewerkte het verhaal, waarbij de vaders van de geliefden samenspanden om hun kinderen samen te brengen door te doen alsof hij hun liefde verbood, in Les Romanesques, waarvan de musical The Fantasticks uit 1960 de langstlopende musical ter wereld werd.
Pyramus en Thisbe waren te zien in The Simpsons 2012 aflevering “The Daughter Also Rises”. De onbegrepen liefde van Nick en Lisa werd vergeleken met de verboden liefde van Thisbe en Pyramus. Net als de scheur in de muur, ontmoetten Lisa en Nick elkaar door een scheur tussen twee hokjes in een Italiaans restaurant. Lisa en Nick worden als de twee personages afgebeeld tijdens een later deel van de aflevering. Ze gaan hun verhaal afmaken en gaan naar de boom waar het lot van Pyramus en Thisbe zich aandiende.