Groenlipmosselextract wordt uitsluitend verkregen uit Perna canaliculus-mosselen van erkende zeekwekerijen in Nieuw-Zeeland. Het heeft bij de consument de reputatie verworven een natuurlijk product te zijn met ontstekingsremmende eigenschappen – een effect dat door de wetenschap wordt toegeschreven aan de lipidefracties.
De handelsmerken Greenshell, Green Lips en Greenback mosselen zijn eigendom van de New Zealand Mussel Industry Council (NZMIC). Het ontbreken van een wettelijke definitie van wat wel en wat niet groenlipmosselextract mag worden genoemd (met uitzondering van de Perna canaliculus), leidt echter tot verwarring op de markt – vooral wanneer inkoopmanagers hun aankoopbeslissingen baseren op de prijs in plaats van het voedingsprofiel nauwkeurig te onderzoeken.
De meeste leveranciers van groenlipmosselextract bieden materiaal aan dat, in meer of mindere mate van standaardisatie, het natuurlijke voedingsprofiel van de mossel behoudt.
Er is ook een klein aantal producten dat hoge niveaus van gestabiliseerde lipiden bevat, zoals Lyprinol dat door Pharmalink op de markt wordt gebracht en naar verluidt “125 keer krachtiger is dan het oorspronkelijke gevriesdroogde mosselpoeder”. Lyprinol bevat uit mosselen geëxtraheerde lipiden, en het bijproduct daarvan is een “gedelipideerd” mosselpoeder.
Van de zijde van de industriële spelers Waitaki Biosciences en Aroma New Zealand leidt de verkoop van het bijproduct mosselpoeder voor nutraceutisch gebruik echter tot druk op de prijs van materiaal waarin de lipiden zijn achtergebleven.
Volgens Steve Caulton, regionaal exportmanager voor Waitaki, kan dit mosselpoeder worden verkocht voor de helft van de prijs van het Greenshell Mussel Powder (GSM) van zijn bedrijf, dat 8 tot 10 % lipiden bevat. Het prijskaartje van GSM hangt af van de markt en de beschikbaarheid van goedkoper, van mosselen afgeleid materiaal, ongeacht het voedingsprofiel: in Duitsland is de huidige prijs ter plaatse per kilo NZ$44, vergeleken met $140 in Hong Kong.