Met zwaar getatoeëerde armen, een motorvest, rode bandana en lange sik paste Jay Dobyns in het stereotype van het soort persoon dat rondhangt bij de straatgeile bikers van de Hells Angels Skull Valley Charter. Hij zou T-shirts venten voor de one-percenter motorclub, boodschappen doen op goddeloze uren, en uiteindelijk brood breken met individuen die geen twee keer zouden nadenken over het nemen van een honkbalknuppel naar iemands hoofd.
Twee jaar in, en de Hells Angels hadden geen idee dat Dobyns, die dicht bij het krijgen van zijn patch was, een undercoveragent was voor het Bureau of Alcohol, Tobacco, Firearms and Explosives (ATF). De patch is heilig voor de Hells Angels. Na een schietpartij tussen de Hells Angels en de Mongols, een rivaliserende motorbende, “vonden we Mongols in stukken gesneden in ventilatiegaten, in vuilnisbakken gepropt, en sommigen dreven de Colorado rivier af,” zei Dobyns. “Wat de Hells Angels en hun patches betreft, hebben we er geen enkele gevonden. De Hells Angels doen hun patches voor niemand af.”
Om een gepatcht lid van de bende te worden is geen gemakkelijke taak – en Dobyns had al veel meer gedaan dan alleen boodschappen voor hen doen in zijn poging om in de bende te worden verwelkomd.
Op sommige momenten moest hij zelfs deelnemen aan overvallen, om zo een voorproefje te krijgen van de wrede wereld waarin de Hells Angels leven.
“Mijn reactie was me een weg naar het slachtoffer te vechten en de controle over het slachtoffer over te nemen, mijn klappen uit te delen, zowel mijn dekmantel te behouden als mijn persona te beschermen, en het slachtoffer te behoeden voor levensbedreigende gevechtsschade,” zei Dobyns. “Het is een van de elementen van tradecraft.”
Voor de Hells Angels was het nauwelijks genoeg.
In 2002 bereikte de breuk tussen de Hells Angels en hun legendarische rivalen, de Mongols, een kookpunt. De twee bendes waren betrokken bij een groot vuurgevecht in het Harrah Casino & Hotel in Laughlin, Nevada. Het was de gebeurtenis die ertoe leidde dat Dobyns undercover ging.
Dobyns wilde een goed beeld krijgen van waar de Hells Angels stonden tegenover de Mongols, vooral met wat er in Laughlin was gebeurd. “Ik vroeg de president van de Skull Valley Charter wat ik moest doen als ik een Mongool tegenkwam,” zei Dobyns. “En hij zei tegen me: ‘Het is jouw taak om hem te doden.'”
Naarmate de tijd verstreek, zat Dobyns op de belastende informatie van de chartervoorzitter en bleef hij meer vertrouwen winnen bij de bendeleden, allemaal terwijl een reeks moorden in zijn kielzog plaatsvond. Eén van de moorden was bijzonder brutaal. De Hells Angels sloegen een vrouw dood in hun clubhuis, wikkelden haar lichaam in een stuk tapijt, en hakten haar hoofd af in de woestijn.
Het was een scharniermoment in het onderzoek. Dobyns besloot dat het tijd was voor de Hells Angels om te zien hoever hij bereid was te gaan om zijn toewijding en loyaliteit te tonen. Als het werkte, was hij binnen. Zo niet, dan was hij dood. “We namen een levend, ademend lid van onze task force, lieten hem Mongols knippen, kleedden hem in het vest, en haalden een detective van moordzaken erbij om een plaats delict te creëren,” zei Dobyns. “We gebruikten schmink, dierlijke onderdelen, dierlijk bloed, en groeven een ondiep graf. Toen hebben we zijn handen en voeten vastgetaped en hem in het graf gegooid.”
De uitgebreide list moest goed worden gedocumenteerd om de leiding van de Hells Angels ervan te overtuigen dat het echt was.
“Ik vroeg de rechercheur van de moordzaak om het te laten lijken alsof het slachtoffer met een honkbalknuppel was geslagen en door het hoofd was geschoten,” zei Dobyns. “Bijna Hollywood-stijl. We hebben het gefotografeerd. We namen foto’s van de plaats delict, en we namen het bebloede mongolenvest mee naar de leiding van de Hells Angels.”
Dobyns liet het vest zien aan de charterpresident, de vice-president, de sergeant-at-arms en nog een ander lid van de bende. “Ze zouden me geloven, of ik zou een honkbalknuppel op mijn achterhoofd of scheermesdraad op mijn keel krijgen,” zei hij.
Gelukkig had de president geen plannen om zich van Dobyns te ontdoen. In feite, het tegenovergestelde: Ze omhelsden hem, kusten hem, en verwelkomden hem in de bende.
Overtuigd dat Dobyns zojuist een Mongool op wrede wijze had vermoord, wilde de bende zich onmiddellijk ontdoen van het verzonnen bewijs. “We gingen naar de woestijn en verbrandden al het bewijs samen met de Mongoolse snede. Ze hielpen het bewijs van de moord te vernietigen waaraan we hen blootstelden om de misdaad te verdoezelen.”
Dobyns had nu zijn pleister, maar zijn tijd bij de Hells Angels liep ten einde.
Het onderzoek, met de codenaam “Operatie Black Biscuit”, werd afgesloten met ATF-managers die aanvoerden dat het te gevaarlijk was om door te gaan – ook al betoogde Dobyns dat ze hem moesten laten blijven en aan de zaak moesten laten werken. Hoe dan ook, hij blijft de eerste wetshandhaver die met succes infiltreerde in de koude en harteloze wereld van de Hells Angels.