Bev Francis

KogelstotenEdit

Als tiener werd Francis een volleerd kogelstoter. In februari 1974 begon ze serieus te trainen. In 1977 brak zij het Australische record kogelstoten. Van 1977 tot 1979 en 1981 tot 1982 was zij lid van het Australische track en field team. Ze miste het 1980 seizoen door een knieblessure. In 1982 won ze de Australische nationale kampioenschappen kogelstoten. Naast het kogelstoten verrichtte zij de discusworp, het speerwerpen en de 100 meter reserve.

PowerliftingEdit

In 1980 was Francis houdster van alle wereldrecords in de 82,5 kg (182 lb) gewichtsklasse. Op de wereldkampioenschappen powerlifting van 1981 vestigde zij een wereldrecord toen zij 150 kg (330 lb) bankdrukte, de eerste vrouwenbankdruk van meer dan 300 lb. Op de Australische kampioenschappen powerlifting van 1982 in Adelaide vestigde zij een wereldrecord in de 82,5 kg (182 lb) klasse met een squat van 216 kg (476 lb). Zij won gouden medailles in haar gewichtsklasse op de kampioenschappen van de International Powerlifting Federation van 1980 tot 1985.

Beste liftsEdit

• Squat – 500 lb (230 kg)
• Bench press – 335 lb (152 kg)
• Deadlift – 501 lb (227 kg)

BodybuildingEdit

Professionele carrièreEdit

Nadat ze de eerste vrouw werd die meer dan 300 lb (140 kg) bankdrukte, verscheen een foto van Francis in een zeer gespierde pose, of “de krab”, terwijl ze een bikini droeg in verschillende bodybuilding tijdschriften over de hele wereld. Ze had veel meer spieren dan de meest gespierde vrouwelijke bodybuilders van die tijd. Haar bekroning met powerlifting leidde ertoe dat ze door producer George Butler werd uitgenodigd om deel te nemen aan de film Pumping Iron II: The Women, die werd opgenomen rond de Cesar’s World Cup die in december 1983 in Las Vegas werd gehouden. Bij die wedstrijd zei ze dat ze “eerste of laatste” had moeten worden. Ze plaatste zich in de middenmoot als 8ste onder 15 concurrenten. Teleurgesteld met de resultaten, probeerde ze haar lichaamsbouw opnieuw uit te vinden in de lijn van wat werd beloond, vooral nadat ze hoorde dat ze “te gespierd” was naar de smaak van de jury.

Francis gast-poseerde op de 1985 Mr. Olympia wedstrijd, het publiek ontvlammend. Ze werd 10de in haar Ms. Olympia debuut in 1986. In 1987 won ze de wereldkampioenschappen voor profs. Ze werd driemaal derde bij de Ms. Olympia in 1987, 1988 en 1989, en werd tweede bij de Ms. Olympia in 1990 (als tweede na Lenda Murray). Zij had haar lichaamsbouw radicaal veranderd sinds de wereldbeker Cesar van 1983, toen haar werd gezegd dat zij “te gespierd” was, maar op de Olympia van 1990 werd haar gezegd dat zij “niet gespierd genoeg” was om Murray te overtreffen. Vastbesloten om hun volgende ontmoeting te winnen, besloot ze om de meest gespierde lichaamsbouw te bouwen die ooit op een vrouw was gezien tot op dat moment.

Ms. Olympia 1991Edit

De 1991 Ms. Olympia wedstrijd was de eerste die live werd uitgezonden door ESPN, die een bodybuildingwedstrijd voor vrouwen uitzond voor het grootste publiek ooit op dat moment (en bijdroeg aan de daaruit voortvloeiende controverse). Om aan de behoeften van de zender te voldoen, werd de wedstrijd over twee dagen gehouden. De eerste ronde (symmetrie) en de tweede ronde (gespierdheid) werden gehouden op zaterdagavond 12 oktober 1991, terwijl de derde ronde (poseren) en de vierde ronde (posedown) 24 uur later werden gehouden en de werkzaamheden op zondagavond rechtstreeks werden uitgezonden. Bij de voorselectie kwam Francis naar buiten met 73 kg aan dichte en gespierde spieren op haar 1,65 m lange gestalte. Het publiek keek op – niemand had ooit zo’n gespierd lichaam bij een vrouw gezien. Bijna alle deelnemers waren aanzienlijk zwaarder dan bij de vorige wedstrijd, wat niet alleen de ESPN-kijkers verbaasde, maar ook sommige bodybuildingfans. De titelverdedigster Murray was zelf 11 pond zwaarder dan het jaar ervoor.

Aan het eind van de eerste avond van de jurering, leidde Francis het veld, vier punten voor Murray. Op de tweede avond, vlak voor het begin van de laatste twee rondes, liet ESPN (een voor professionele bodybuildings ongekende actie) de half-time scores zien, zodat het nationale publiek en de mensen in de Shrine Auditorium konden zien dat Francis aan de leiding ging. Aangezien de poseerrondes nooit erkend waren als kansen voor een achterblijvende deelneemster om van achterstand te komen, voorspelden de meeste insiders, waaronder Francis zelf, dat ze alleen maar hoefde te voorkomen dat ze zou omvallen om de titel te pakken. Aan het einde van de tweede avond, toen Francis samen met Murray op het podium stond, werd ze echter als tweede geklasseerd, met een score van 31 punten tegen 32 van Murray. Francis’ hand ging van schrik half naar haar gezicht voordat ze haar kalmte terugvond, glimlachte en Murray feliciteerde. Dit was de kleinste winstmarge ooit voor een Ms. Olympia overwinning, met Murray die Francis met slechts één punt versloeg. Het publiek en de commentatoren waren in verwarring gebracht door dit resultaat, omdat Francis aan de leiding ging na de eerste twee (meer omstreden) rondes, om dan op een of andere manier te worden ingehaald in de laatste set.

Er werd meestal gesuggereerd dat de leiding van de IFBB en ESPN niet wilde dat een vrouw met meer spiermassa dan de meeste mannen in het middengewicht zou worden erkend als ’s werelds beste vrouwelijke bodybuilder, en de jury de opdracht gaf om de wedstrijd in het voordeel van Murray te beslissen. Dergelijke inmenging was niet ongebruikelijk in de mannencompetitie (het meest controversieel bij de Mr. Olympia van 1980). Een paar maanden later kondigde de IFBB een nieuw beleid aan waarin werd gewaarschuwd dat overdreven gespierdheid zou worden afgekeurd. Dit leidde tot een aanhoudend debat over de subjectieve criteria en “hoeveel is te veel”. Francis trok zich daarna terug, uit afschuw over haar omstreden verlies. In 1993 verklaarde zij:

Toen ik in 1983 als meest gespierde deelneemster aan de wedstrijd in Caesar’s Palace naar voren kwam, zei ik dat ik eerste of laatste had moeten zijn. Hetzelfde had moeten gelden bij de 1991 Ms. Olympia. Nadat ik aan de leiding stond met enkel nog poseren en de posedown te doen, kan ik nog steeds niet geloven dat ik die wedstrijd verloor. In mijn hart en in mijn gedachten kan ik mezelf niet motiveren om nog eens aan een bodybuildingwedstrijd deel te nemen. Het vuur voor de wedstrijd is er niet meer. Ik heb geen bitterheid. Bodybuilding heeft me een geweldig leven gegeven en daar ben ik dankbaar voor.

Lichaamsbeeld en beoordelingscriteriaEdit

Francis en haar carrière speelden een belangrijke rol in de gelijktijdige onrust over vormidealen (vooral met betrekking tot spiermassa) en beoordelingscriteria voor vrouwelijke bodybuilders, die vaak berustten op vage, omstreden en verschuivende opvattingen over een “vrouwelijk” figuur. Haar debuut in 1983 in de film Cesar’s World Cup kreeg veel aandacht omdat ze de sport mogelijk in een gespierdere richting duwde. Feministisch icoon Gloria Steinem merkte op dat haar optreden “de grenzen van de vrouwelijkheid opnieuw definieerde”. Toen ze echter 8ste werd, bracht haar verlies haar ertoe om jarenlang haar uiterlijk te veranderen in een poging om te voldoen aan het schijnbare ideaal dat de jury verkiest.

Ondanks jaren van pogingen om hogere scores te halen op het vrouwelijkheidsaspect van de wedstrijden met maatregelen zoals een neuscorrectie, haarbleken en het afslanken van haar lichaamsbouw door spieren te verliezen, slaagde Francis er nog steeds niet in om de eerste plaats te halen op de grote wedstrijden. Nadat ze echter met succes methodes had ontwikkeld om een meer symmetrische lichaamsbouw te bereiken met behoud van de omvang die ze had opgebouwd dankzij haar achtergrond in powerlifting (de drie powerlifts staan centraal in bodybuilding en bodybuilders met een achtergrond als kampioen powerlifters hebben de neiging om een enorme omvang en dichtheid te hebben voor hun gestalte), won ze het wereldkampioenschap in 1987. Ze bleef experimenteren met haar lichaamsbouw, wat leidde tot een teleurstellende Ms. Olympia in 1990. Daar kreeg ze de kritiek dat ze niet de volheid of gespierdheid had in vergelijking met winnares Lenda Murray, en ze werkte er vervolgens aan om zo massief en symmetrisch mogelijk te worden voor de Olympia van 1991. Na de daaropvolgende 2e plaats en de daaruit voortvloeiende controverse, trok ze zich terug uit het bodybuilding.

Marcia Pally, in een artikel uit 1985 over de film Pumping Iron II: The Women, had gemeld dat mensen Francis vaak als lesbisch beschouwden. Francis merkte op: “De categorisering ergert me meer dan waar ik van beschuldigd word. Ik ben transseksueel, man en lesbisch genoemd. Mensen moeten ophouden dingen samen te voegen die niet bij elkaar horen. Spieren maken een vrouw niet lesbisch.”

Contest historyEdit

• 1983 Caesars World Cup – 8e
• 1984 IFBB Grand Prix Las Vegas – 8e
• 1986 IFBB Grand Prix Las Vegas – 3e
• 1986 IFBB LA Pro Championship – 3e
• 1986 IFBB Ms. International – 3e
• 1986 IFBB Ms. Olympia – 10e
• 1987 IFBB Pro World Championship – 1e
• 1987 IFBB Ms. Olympia – 3e
• 1988 IFBB Ms. Olympia – 3e
• 1989 IFBB Ms. Olympia – 3e
• 1990 IFBB Ms. Olympia – 2e
• 1991 IFBB Ms. Olympia – 2e