As the Hong Kong Autumn Sales approach in October, the upcoming Fine Classical Chinese Paintings auction presents many important and fascinating paintings spanning over ten centuries. Wśród najważniejszych punktów sprzedaży znajduje się fascynujący rękopis wiersza napisanego przez pierworodnego syna cesarza Qianlong, Yonghuang. Rękopis jest godny uwagi z uwagi na fakt, że Yonghuang zmarł w młodym wieku 23 lat, pozostawiając po sobie bardzo niewiele zapisków i dzieł. Jeszcze bardziej interesujący jest fakt, że manuskrypt zawiera niezwykle rzadkie poprawki naniesione czerwoną czcionką przez samego cesarza Qianlonga.
Jest to chwilowe, jeśli nie pojedyncze spojrzenie na piętrowego Cesarza, nie jako długo panującego władcę cesarskiego i nie jako zdolnego przywódcę wojskowego, z którego jest znany w podręcznikach historii – ale jako ojca młodego księcia.
W tej pracy, syn Cesarza komponuje wiersz wzorowany na rymie napisanym przez jego ojca. Jeden z fragmentów wiersza Yonghuanga zawiera wers: „Jak wielu ludzi dotarło do raju nieśmiertelnych?”.
„Jak ten wiersz przystoi księciu w koronie?” Cesarz Qianlong komentuje na czerwono. Wygląda na to, że cesarz namawia swojego syna do bardziej praktycznego myślenia lub ostrzega go przed pobłażaniem przesądom. W innych miejscach cesarz Qianlong równoważy krytykę z subtelną pochwałą kompozycji Yonghuanga, sugerując wysokie standardy, którym cesarz hołdował jego pierworodny syn.
Zbiega się to dość płynnie z cechami charakterystycznymi ostatniej dynastii Chin, która była znana z przykładania dużej wagi do edukacji, zwłaszcza w dziedzinie historii, polityki, poezji, kaligrafii i malarstwa. Książęta z dynastii Qing byli przygotowywani do władzy cesarskiej dzięki wiedzy opartej na obserwacji historycznej, a także głębokiemu uznaniu dla sztuki i kultury. Jako takie, to może nie być zaskoczeniem, że cesarze dynastii Qing postrzegane ich następców z niezwykle wysokie oczekiwania, zbliżone do tego, co jest dziś nazywany „rodzicielstwo tygrysa.”
Jak Qianlong komentuje na abstrakcyjnej natury kompozycji swojego syna, w swoich własnych pismach on expounds dość dosłownie z obowiązków bycia cesarzem. Qianlong napisał ponad 42,000 wierszy w swoim życiu. Spośród nich Side Lun (Dyskurs o Czterech Błogosławieństwach) i Side Xulun (Kontynuacja Dyskursu o Czterech Błogosławieństwach) wydały się najważniejszymi esejami na jego 80. urodziny. Według cesarza dyskursy te były „formą samouspokojenia”, w których potwierdzał osiągnięcia swojego życia, jednocześnie zwracając uwagę na to, że w kilku pracach pragnienie wykonywania swoich obowiązków w istocie napędza jego kompetencje jako cesarza. Później zlecił publikację tego zbioru pism i rozdał je książętom, studentom i urzędnikom do dokładnego przestudiowania.
Oprócz spraw państwowych i cesarskich obowiązków, cesarz Qianlong pisał również wiersze o miłości i stracie, które oferują bardziej intymny wgląd i jeszcze bardziej uwypuklają tę historyczną postać jako rodzica i męża. Jako jeden z najdłużej panujących cesarzy Chin, Qianlong doświadczył wielu przełomowych wydarzeń. Cesarz miał kilka cesarzowych, a także mnóstwo nałożnic i konkubin, z którymi spłodził wiele dzieci, próbując zabezpieczyć przyszłość linii Qing. Jednak z siedemnastu synów, których spłodził, przeżyło tylko czterech, w tym synowie urodzeni przez pierwszą cesarzową Xiaoxian.
Jasne jest, że utrata cesarzowej Xiaoxian w 1748 roku miała głęboki wpływ na cesarza. Zmartwiony śmiercią najpierw ulubionego syna, a rok później ukochanej cesarzowej, Qianlong napisał ponad 100 wierszy opłakujących odejście Xiaoxian, z których ostatni powstał prawie 40 lat po jej śmierci i zaledwie rok przed jego własnym odejściem.
Mniej niż dwa lata później Yonghuang zmarł. W późniejszych latach cesarz żałował decyzji o usunięciu jego najstarszego syna i nadał mu pośmiertnie tytuł Księcia Ding’an Pierwszej Rangi. W każdym z tych wydarzeń wydaje się jasne, że podczas gdy Qianlong starał się wypełniać swoje obowiązki cesarza, nie był pozbawiony uczuć i empatii jako ojciec.
Ma to sens, gdy spojrzymy zaledwie kilka pokoleń wstecz. Zanim książę Hongli wstąpił na tron i został cesarzem Qianlong, miał niezwykle silne relacje ze swoim ojcem, cesarzem Yongzheng, i dziadkiem, cesarzem Kangxi. Obaj hojnie obdarzali młodego księcia Hongli uwagą od najmłodszych lat, wpajając mu jednocześnie, jak ważna jest synowska pobożność. Tak jak Yongzheng był aktywnie pielęgnowany i wychowywany przez cesarza Kangxi, tak Qianlong chciał wpoić swoim spadkobiercom te same obserwacje i lekcje zaczerpnięte od ojca i dziadka.
Although it may be just a fleeting glimpse into an intimate part the Emperor’s life, this special manuscript by Yonghuang suggests something intriguing about the Qianlong Emperor’s parenting style and his character as a father in light of the many personal tribulations and dynastic responsibilities.
.