Co mają ze sobą wspólnego Dalajlama i fanatyk muzyki basowej, który upija się o 3 nad ranem na Burning Man?
Zaskakująca ilość, tak naprawdę.
Od poprawy nastroju i relaksu do pełnej jedności z kosmosem, muzyka ma zdolność do potężnej zmiany naszego stanu umysłu. Medytacja nie jest aż tak różna. Medytacja obniża stres hormon kortyzol, pomaga nam spać lepiej, i rewires mózg z gospodarzem pozytywnych emocjonalnych właściwości. Próba medytacji w klubie nocnym może nie być wysoko na liście zalecanych praktyk dla mnichów i joginów, ale może powinna być: Kiedy jesteś w pełni zatracony w muzyce, dostajesz smak nirwany bez żadnego z rygorystycznych treningów.
Jako zarówno muzyk, jak i medytujący, wierzę, że istnieje związek pomiędzy wzniosłymi stanami na parkiecie i duchowymi stanami osiąganymi w medytacji. Od późnych lat 90-tych DJuję i produkuję muzykę z takimi tuzami jak Bassnectar, Santigold i Professor Green, a także zostałem przeszkolony w medytacji w tradycji Jogicznej, Buddyzmu Tybetańskiego i Buddyzmu Theravada.
Celem zarówno muzyki jak i medytacji jest stworzenie potężnej i pozytywnej zmiany w naszym stanie mentalnym. Muzyka jest niezawodnym źródłem transformacyjnych doświadczeń dla wielu, a my jesteśmy przyciągani do muzyki z tych samych powodów, dla których medytujący medytują. Zarówno muzyka jak i medytacja pozwalają na pełniejsze i bogatsze doświadczenie naszych emocji: Zatrzymują naszą nieustanną i często negatywną mentalną gadaninę i oferują nam możliwość zamieszkania w chwili obecnej w sposób bardziej pełny i znaczący. To wszystko jest ważne dla dobrego zdrowia i szczęścia istot ludzkich.
Muzyka i duchowość
„Muzyka jest pośrednikiem między życiem zmysłów a życiem ducha” – Ludwig van Beethoven
Nasz gatunek ma długotrwałą obsesję na punkcie rytmu, melodii i harmonii. Rdzenni mieszkańcy Australii wierzą w „songlines”, które manifestują rzeczywistość i wszystko w niej, a niektórzy rdzenni Amerykanie wierzą, że życie zostało powołane do życia i podtrzymywane przez „pieśń stwórcy.”
Muzyka jest częścią wszystkich autentycznych tradycji duchowych: Została ona wykorzystana jako ważny element duchowych obrzędów i rytuałów, aby zjednoczyć grupy ze sobą i z boskością, aby skupić umysł, zbadać głębsze prawdy i przekroczyć granice zwykłej egzystencji. Skandowane mantry i ragi tradycji hinduskich, psalmy Dawida w Biblii, sylaba nasienna jogi „om” i hymny współczesnych kościołów ewangelicznych są przykładami narzędzi, które są powszechnie używane do wprowadzania duchowych praktyków w wyższe stany świadomości.
Co więc jest takiego w muzyce, że nadaje te zmiany w stanie mentalnym niemal natychmiast, gdy może to zająć medytującemu wiele lat, aby osiągnąć ten sam efekt niezawodnie bez muzyki? To nie jest jedna rzecz, ale kombinacja wielu różnych efektów, które działają na różne części kompleksu ciało/umysł. Przyjrzyjmy się niektórym z nich.
Słuchanie w teraźniejszości
„Muzyka może służyć chorym umysłom, wyrwać z pamięci zakorzeniony smutek, zrównać z ziemią zapisane kłopoty mózgu, i swoim słodkim zapomnianym antidotum, oczyścić całe łono ze wszystkich niebezpiecznych rzeczy, które obciążają serce” – William Shakespeare
Podobnie jak medytacja, muzyka wprowadza nas w teraźniejszość. Ale w przeciwieństwie do obrazu, który może być postrzegany jako całość mniej lub bardziej natychmiastowo, utwór muzyczny jest niemożliwy do osiągnięcia w swojej całości bez poświęcenia uwagi przez cały czas trwania utworu.
Muzyka zmusza nas do przyjęcia teraźniejszej perspektywy na rzeczywistość, aby się z nią zaangażować. Czy to Debussy czy deep house, aby odebrać utwór muzyczny musimy śledzić każdy beat lub nutę, jak to się dzieje w czasie rzeczywistym. To poczucie bycia obecnym czuje się dobrze; brak bycia obecnym może nawet uczynić nas nieszczęśliwymi.
Jednym z powodów, dla których kochamy muzykę tak bardzo jest to, że możemy zapomnieć o naszych problemach i po prostu być. Zanurzeni w dźwięku i pozbawieni zwykłego gniewu życia, postrzegamy nasz świat z hiperobecnego stanu przepływu.
Psycholog Mihaly Csikszentmihalyi definiuje przepływ jako „stan, w którym ludzie są tak zaangażowani w działanie, że nic innego nie wydaje się mieć znaczenia.” Jednym z wyznaczników przepływu jest „przejściowa hipofrontalność”, czyli stan, w którym nasze poczucie „ja” tymczasowo się dezaktywuje, a części mózgu, które generują takie uczucia jak niepokój i zwątpienie w siebie, są przytłumione. W tym stanie aktywność staje się całkowicie satysfakcjonująca sama w sobie, bez względu na wynik. Mógł życie być jak to cały czas?
Większość tradycji medytacyjnych zakłada odpowiedź na to pytanie jest tak. Pracują z przepływem jako narzędziem, wykorzystując stany medytacyjne zwane „jhana”, które spełniają kryteria stanów przepływu, jakie może wygenerować słuchanie i granie muzyki. Jak wielcy mędrcy południowo-wschodniej Azji mówili nam od czasów Epoki Osiowej, brama do szczęścia jest otwarta, kiedy możemy porzucić nasze poczucie „ja” i nerwicę, która z tym się wiąże.
Zmień stację zmieniając muzykę
„Jedna dobra rzecz w muzyce, kiedy uderza nie czujesz bólu” – Bob Marley
Większość czasu, ludzie utknęli martwiąc się o przeszłość i przyszłość, a nie o teraźniejszość. Dzieje się tak, gdy podsystem mózgu zwany siecią trybu domyślnego jest aktywny. Chociaż zwykle powoduje to niespokojne i stresujące myśli, ewolucyjnie oferuje wielkie korzyści. Spędzamy dużo naszego czasu na rozmyślaniu o przeszłych wydarzeniach, aby wyciągnąć wnioski z tego, co poszło źle, i myślimy o przyszłych wydarzeniach, aby się do nich przygotować.
Ale z powodu innej ewolucyjnej adaptacji zwanej negatywnym uprzedzeniem, wiele z tego rozmyślania skupia się na negatywnych wydarzeniach, zarówno przeszłych, jak i przyszłych. To czyni go obciążającym dla nas zarówno psychicznie jak i emocjonalnie. W badaniach przeprowadzonych na Harvardzie przez psychologa i autora książki „Stumbling on Happiness”, Daniela T Gilberta, wędrówki umysłu zostały ściśle powiązane z nieszczęściem. On i współautor Matthew Killingsworth twierdzą, że „ludzki umysł jest wędrującym umysłem, a wędrujący umysł jest nieszczęśliwym umysłem.”
Gdy słuchamy muzyki, badania wykazały, że sieć trybu domyślnego jest aktywowana, ale z bardzo różnym wynikiem emocjonalnym. Kiedy sieć trybu domyślnego jest zaangażowana przez muzykę, którą kochamy, okazuje się, że nawet jeśli jesteśmy w stanie spoczynku na jawie (który jest typowym placem zabaw dla negatywnych rozmyślań sieci trybu domyślnego), umysł koncentruje się na muzyce. Zamiast martwić się o ten projekt do wykonania w pracy, niezapłacony rachunek za kartę kredytową lub co założyć na wesele w następny weekend, dajemy się wciągnąć w muzykę. Przez czas trwania tej piosenki lub koncertu, jesteśmy o wiele mniej skłonni do przeczesywania naszych wspomnień lub przyszłości w poszukiwaniu negatywnych lub nierozwiązanych urazów lub wydarzeń. Słodka ulga!
Przez tysiące lat, buddyjscy medytatorzy znali efekty aktywnej domyślnej sieci trybu jako „umysł wędrowanie,” i narzędzia transcend ono budują w medytaci system. Używając delikatnie powtarzające się intencje, notując myśli jak powstają, i ogólny wzrost w mocy umysłowej, buddyjska medytacja pozwala nam przekroczyć przypadkowe i negatywne wyobrażenia o przeszłości i przyszłości.
Badania na Harvardzie pokazują, że medytacja hamuje funkcjonowanie sieci trybu domyślnego, która jest związana z niespokojnym wędrowaniem umysłu. Wynikły „tu i teraz” umysł-stan generuje głębokiego sens skupionego spokój, dobrobyt i silny związek inny. W rzeczywistości, medytacja domyślne-mode-inhibiting właściwości mogą być jednym z kluczowych czynników napędowych jego dobrze udokumentowanej zdolności do zmniejszenia niepokoju i zaburzenia związane ze stresem. Używanie medytacja umiejętności skupiać się na dokąd jesteśmy i kto jesteśmy z-AKA „żyć w teraźniejszym momencie”-greatly zmniejsza typ główkowanie które powodują unhappiness.
Let it all out
„Muzyka był mój schronieniem. I could crawl into the space between the notes and curl my back to loneliness” – Maya Angelou
Music also helps us through challenging emotional times. Któż z nas nie usiadł w przypływie użalania się nad sobą i nie słuchał jednej z depresyjnych muzycznych tragedii Nicka Drake’a, słodkiego smutku porzuconego Marvina Gaye’a, niemożliwie mrocznego albumu Cure lub nastoletniego pamiętnika Adele? Sięganie po ulubioną piosenkę, która ma nas rozweselić, jest powszechne, ale często dziwnie przyciąga nas do słuchania smutnej, dramatycznej muzyki, kiedy czujemy się smutni. Dlaczego mielibyśmy to sobie robić, kiedy już czujemy się naprawdę do dupy?
„Muzyka wpływa na głębokie ośrodki emocjonalne w mózgu”, mówi Valorie Salimpoor, neurobiolog z McGill University, która bada wpływ muzyki na ludzki mózg. Badania z Wielkiej Brytanii pokazują, że często mamy rodzaj katarktycznej refleksji do przygnębiającej muzyki, która czuje się świetnie na dłuższą metę.
Jak wspomniano wcześniej, słuchanie muzyki aktywuje sieć trybu domyślnego, ale także przygotowuje mózg do empatii. Jako mechanizm radzenia sobie, przygotowujący nas na emocjonalną traumę opisaną w muzyce, mózg tworzy silny koktajl neurochemicznych substancji poprawiających samopoczucie. Kiedy piosenka się kończy (a wraz z nią fałszywa trauma), nasz mózg zostaje zalany pozostałymi neurochemikaliami. Rezultatem jest mózg zanurzony w ciepłej i rozmytej kąpieli opiatowej. Darmowe narkotyki!
Niemiecki filozof Arthur Schopenhauer podsumował to doskonale:
„Niewyrażalna głębia muzyki, tak łatwa do zrozumienia, a jednak tak niewytłumaczalna, wynika z faktu, że odtwarza ona wszystkie emocje naszej najskrytszej istoty, ale całkowicie bez rzeczywistości i z dala od jej bólu.”
Medytacja jest również sposobem na pełniejsze przeżywanie naszych emocji. Ale zamiast zlecać naszą emocjonalną ekspresję muzyce w medytacji, jesteśmy uczeni, aby wyciszyć umysł i pozwolić ukrytym i stłumionym emocjom powstać. W stanie zrelaksowanej uważności (mindfulness), pozwalamy emocjom powstać bez tłumienia ich lub zapętlania się w nich, a w ten sposób uczucia, wspomnienia i traumy mogą w pełni wyrazić się w bezpiecznej przestrzeni. To generuje większe umiejętności emocjonalne, uwalnia przechowywane negatywne emocje, które mogą powodować choroby, i zwiększa naszą koncentrację i mindfulness- wszystkie, które są związane ze szczęściem.
Music: It’s dope, I mean
„Muzyka jest prawem moralnym. daje duszę wszechświatowi, skrzydła umysłowi, lot wyobraźni, a wdzięk i radość życiu i wszystkiemu” – Platon
Dowiedziono, że słuchanie muzyki uwalnia również potężny związek zwany dopaminą, który jest jednym z neurochemikaliów szczęścia. Jest dobrze znany z tego, że jest „nagrodą” mózgu narkotykiem z wyboru, zachęcającym do działań, które są dobre dla reprodukcji i przetrwania.
„Interesujące jest to, że podczas gdy zwierzęta dostają te 'nagrody’ od rzeczy takich jak jedzenie i seks … ludzie dostają je od abstrakcyjnych lub estetycznych przyjemności, takich jak sztuka, poezja lub muzyka, które, o ile wiemy, nie mają żadnej wartości przetrwania”, mówi Salimpoor w jednym ze swoich badań. Zapewnia uderzenie euforii, które pozostawia pragnienie więcej, dlatego jest tak silnym motorem zachowania. Jest to ten sam neurochemik, który wysyła ludzi goniących za kokainą bezustannie aż do 2pm po całonocnym pobycie, jest związany z zakochiwaniem się, i tak, funkcje w doświadczeniu medytacji, zbyt. Dopamina jest dużą częścią tego, co uważa się, że muzyka jest atrakcyjna dla ludzkiego mózgu.
Ale jest jedna różnica z medytacją: Dostajesz uderzenie dopaminy, ale bez pragnienia dla więcej. Jak pokazuje to badanie na temat medytacji Yoga Nidra, praktykowanie tej opartej na jodze medytacji zwiększa efekt euforii dopaminy, ale zmniejsza potrzebę działania. To pozostawia medytującego z dopaminowym brzęczeniem, ale ze znacznie zmniejszonym prawdopodobieństwem, że zrobią coś niebezpiecznego lub głupiego, aby utrzymać wysoki poziom (witaj, kokaino!).
W buddyjskiej medytacji, trenujesz siebie, aby zmniejszyć pragnienie działania na naszych ewolucyjnych popędach, które są wzmacniane przez dopaminę. Buddyści wierzą, że jest to bezpośrednio związane ze zmniejszeniem cierpienia i zwiększonym poczuciem szczęścia i łączności w codziennym życiu. W rzeczywistości, po osiągnięciu nirwany, historyczny Budda stwierdził w pierwszej i drugiej z jego filozofii definiującej Cztery Szlachetne Prawdy, że „przyczyną cierpienia jest pragnienie.”
Uczucie jedności z innymi
„Myślę, że muzyka (jest)… czymś, czego wszyscy jesteśmy dotknięci. Nieważne z jakiej kultury pochodzimy, każdy kocha muzykę” – Billy Joel
Jak regularny bywalec koncertów wie, są chwile, kiedy tłum wydaje się być jednym bytem: obszary areny poruszają się i płyną jak fala na oceanie wibracji, wyjątkowość każdej osoby zatraca się w sejsmicznej wspólnocie, która jest poza fizyczną. To uczucie jest radosne i błogie, a im dłużej trwa dobry koncert, tym bardziej zharmonizowana i zintegrowana staje się publiczność. To, co nazywamy „wibracją” w klubie lub na koncercie może być określone ilościowo zarówno psychologicznie jak i fizjologicznie.
W świecie medytacji, to doświadczenie jest wyjaśnione jako utrata siebie w grupie. Pęd jedności i jedności, który powstaje jest spowodowany utratą ego, zamiast tego zastąpiony czymś, o czym oświeceni pisali przez tysiąclecia: że wszyscy jesteśmy połączeni na dużo głębsze sposoby niż pojawiają się na powierzchni.
Naukowcy mierzą teraz to zbiorowe doświadczenie na koncertach. Odkryli oni, że kiedy gromadzimy się przed wykonawcami na żywo w dużych grupach, występuje synchronizacja mózgu w zakresie delta, która jest związana zarówno ze zwiększoną radością z doświadczenia (radość), ale także z przynależnością do tych, którzy są na koncercie (jedność).
I dlaczego fani na koncertach muzycznych i rave’ach są ogólnie bardzo otwarci i przyjaźni? (Cóż, poza tym powodem, ale będziemy musieli zachować używanie narkotyków na inny artykuł.)
Muzyka ma zdolność do transpozycji tendencji emocjonalnych ze zmysłu audio do zmysłu wizualnego. Oznacza to, że po wysłuchaniu muzyki, która przynosi nam szczęście, interpretujemy widok twarzy innych osób jako szczęśliwszy, niezależnie od ich rzeczywistego wyrazu twarzy. W ten sposób muzyka nie tylko czyni nas szczęśliwszymi, ale pozwala nam zrezygnować z naszych założeń i osądów na temat innych. Zamiast tego, interpretujemy świat wokół nas jako szczęśliwsze miejsce. (Ponownie, jest to podstawowe narzędzie i cel medytacji.)
Badania przeprowadzone przez Arts and Humanities Research Council wykazały, że muzyka jest również czynnikiem zarażającym emocje: Uczestnicy wykazują bardziej pozytywne skojarzenia z obrazami ludzi z dwóch różnych grup kulturowych po wysłuchaniu muzyki wyraźnie należącej do tej grupy kulturowej. Naukowcy sugerują, że fale mózgowe i fizjologia uczestników zestrajały się w wymierny sposób, co naukowcy nazywają „entrainmentem”. W przypadku muzyki, ten entrainment to nie tylko dostosowanie do rytmicznych i melodycznych komponentów muzyki, ale także entrainment emocjonalny, który występuje w tym samym czasie. To tworzy policzalne połączenie i pozytywny afekt.
Buddyjskie „medytacje miłującej dobroci” robią bardzo podobną rzecz. Poprzez szkolenie dla emocjonalnego entrainment, medytujący doświadczają wyraźnych efektów prospołecznych w życiu codziennym. Badanie to pokazuje, że „praktyka medytacji miłującej dobroci prowadziła do zmian w codziennym doświadczaniu przez ludzi szerokiej gamy pozytywnych emocji, w tym miłości, radości, wdzięczności, zadowolenia, nadziei, dumy, zainteresowania, rozbawienia i podziwu… Umożliwiły one ludziom większe zadowolenie z życia i mniej symptomów depresji.” To nawet zwiększa szarą materię mózgu w regionach związanych z empatyczną odpowiedzią, lękiem i regulacją nastroju.
Zarówno fani muzyki jak i medytujący wiedzą, że uczucie połączenia z sobą i innymi czuje się świetnie, ale medytujący nie czekają na trasę koncertową D’Angelo lub reformę Pixies (znowu): Bierzemy to, co fani muzyki wiedzą i przekwalifikowujemy nasze ścieżki neuronowe, aby zrobić to samo, czy muzyka gra, czy nie.
Muzyka czy medytacja – oto jest pytanie
„Medytacja może uczynić życie muzycznym, a muzyka może przynieść głęboki wewnętrzny spokój” – mistrz medytacji Sri Sri Ravi Shankar
Badania nad tym, jak muzyka wpływa na kompleks umysł/ciało są stosunkowo nową dziedziną, ale nie potrzebujesz naukowca, który powie Ci, jak zmienia się Twój stan psychiczny podczas słuchania ulubionej muzyki – możesz poczuć to sam. To przybliża nas do bycia w stanie zrozumieć życie i nasze miejsce w nim, i pomaga nam przekroczyć ego poprzez łączenie się z tymi wokół nas w bardziej pozytywny, holistyczny i zdrowy sposób.
Istnieje wiele cech, które możemy doświadczyć pod wpływem muzyki bez formalnego szkolenia. Obejmują one zwiększoną koncentrację, empatię, obniżony poziom stresu, złagodzenie bólu i tendencje prospołeczne. Te wszystkie są również dobrze udokumentowane efekty i cele w ramach różnych systemów medytacji buddyjskiej zbyt.
Więc następnym razem jesteś ślizgając się do swojej ulubionej melodii w klubie lub na koncercie, wziąć sekundę lub dwie, aby zauważyć magię to tworzy. Zapytaj siebie, „Co by to było jak mieć to uczucie cały czas?”
Googling „lokalna klasa medytacji” może być dobrym sposobem, aby dowiedzieć się.
.