September 23, 2020
De meesten van ons zijn wel eens gebeten door muggen, meestal bij vele gelegenheden. Daarbij hebben we de zwelling, roodheid en jeuk ervaren die gepaard kunnen gaan met een aanval van dit bijna alomtegenwoordige, vervelende vliegende insect. Als men de beet met rust laat, verdwijnen de symptomen en de beetwond echter binnen een paar dagen.
Bij sommige mensen is de reactie op een muggenbeet echter ernstiger. Er treedt een grotere zwelling op, met bulten van twee tot tien centimeter in diameter die zich binnen ongeveer een uur na de beet vormen en in de loop van de volgende dagen in omvang toenemen. Naast de zwelling kan het gebied rond de beet rood, jeukend, pijnlijk en warm aanvoelen. De persoon kan ook koorts krijgen.
Het syndroom van Skeeter wordt veroorzaakt door een allergische reactie van de getroffen persoon op muggenbeten – meer bepaald op de eiwitten in het speeksel van muggen. De diagnose is gebaseerd op het nauwkeurig kunnen correleren van iemands symptomen aan een muggenbeet, omdat er geen bloedtest is voor antilichamen tegen muggen.
Soms wordt het syndroom van Skeeter verward met cellulitis, een bacteriële infectie die de diepere lagen van het huidweefsel aantast. Cellulitis kan vrij ernstig zijn en mogelijk levensbedreigend als het niet wordt behandeld met systemische antibiotica. Antibiotica behandelen het syndroom van Skeeter echter niet. Artsen die het syndroom van Skeeter diagnosticeren, voeren een zorgvuldige anamnese en lichamelijk onderzoek uit. Vaak hebben patiënten bij wie het syndroom van Skeeter is vastgesteld, meer dan één keer last gehad van het syndroom.
Hoe zeldzaam is het syndroom van Skeeter? Eigenlijk wordt deze muggenbeet allergie als relatief zeldzaam beschouwd. Degenen die het vaakst worden getroffen zijn zuigelingen en jonge kinderen die door muggen zijn gebeten en gesensibiliseerd, maar nog geen natuurlijke immuniteit hebben ontwikkeld. Het wordt ook vaker gezien bij mensen die naar een nieuwe locatie zijn gereisd en gebeten zijn door soorten muggen die ze nog niet eerder zijn tegengekomen.
Skeeter Syndrome Treatment
Studies hebben uitgewezen dat hoewel de symptomen bij kinderen al binnen 20 minuten na een beet kunnen optreden, er geen reden tot ernstige bezorgdheid is, tenzij het kind in anafylaxie lijkt te gaan, een ernstige, mogelijk levensbedreigende allergische reactie. Anafylaxie vereist onmiddellijke medische hulp, inclusief een dosis epinefrine.
Als de plek van de muggenbeet met rust wordt gelaten en niet geïnfecteerd raakt, zal het gebied genezen en zullen de symptomen binnen een paar dagen ophouden. In de tussentijd moet de wond worden schoongehouden met warm water en hypoallergene zeep. Koele kompressen en regelmatig gebruik van calaminelotion of OTC (vrij verkrijgbare) hydrocortisoncrème helpen de jeuk te verlichten.
Bij extra hevige allergische reacties kan een OTC-antihistaminicum zoals Benadryl of Chlor-Trimeton helpen. Door de arts voorgeschreven, langwerkende orale antihistaminica zoals Zyrtec (cetirizine), Xyzal (levocetirizine) of Allegra (fexofenadine) kunnen ook worden gebruikt indien nodig voor verlichting van de symptomen.
Methoden om muggenbeten te vermijden
De beste manier om met het syndroom van Skeeter om te gaan, is natuurlijk om muggenbeten helemaal te vermijden. Praktisch uitvoerbare maatregelen zijn het dragen van beschermende kleding met lange mouwen en een lange broek; het royaal gebruiken van insectenspray en het opnieuw aanbrengen volgens de productinstructies; het niet dragen van felle kleuren of parfums, die muggen kunnen aantrekken; en het vermijden van gebieden waar stilstaand water is.
Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zijn chemische muggenwerende middelen die een van de volgende actieve bestanddelen bevatten het meest effectief tegen muggenbeten:
- DEET (Chemische naam: N,N-diethyl-m-toluamide of N,N-diethyl-3-methyl-benzamide)
- Picaridin (Chemische naam: 2-(2-hydroxyethyl)-1-piperidinecarboxylzuur 1-methylpropylester)
- Olie van citroen-ucalyptus (OLE of PMD) (Chemische naam: para-menthaan-3,8-diol)
- IR3535 (Chemische naam: 3–aminopropionzuur, ethylester)
- 2-Undecanon (Chemische naam: methylnonylketon)