HelikopterEdit
Een helikopter is een draagschroefvliegtuig waarvan de rotors tijdens de vlucht door de motor(en) worden aangedreven om de helikopter in staat te stellen verticaal op te stijgen, te zweven, vooruit, achteruit en zijdelings te vliegen, alsmede verticaal te landen. Helikopters hebben verschillende configuraties van een of meer hoofdrotors.
Helikopters met een enkele door een as aangedreven hoofdrotor hebben een soort antikoppelinrichting nodig, zoals een staartrotor, fantail, of NOTAR, met uitzondering van enkele zeldzame voorbeelden van helikopters die gebruik maken van tipjetaandrijving, die vrijwel geen koppel genereert.
AutogyroEdit
Een autogyro (soms gyrocopter, gyroplane, of rotaplane genoemd) maakt gebruik van een onaangedreven rotor, aangedreven door aërodynamische krachten in een staat van autorotatie om lift te ontwikkelen, en een door een motor aangedreven propeller, vergelijkbaar met die van een vliegtuig met vaste vleugels, om stuwkracht te leveren. De rotor van de autogyro lijkt op de rotor van een helikopter, maar de lucht moet door de rotorschijf stromen om rotatie op te wekken. Vroege autogyro’s leken op de vliegtuigen met vaste vleugels van die tijd, met vleugels en een aan de voorkant gemonteerde motor en propeller in een tractorconfiguratie om het vliegtuig door de lucht te trekken. Latere autogyro’s hebben een achterin gemonteerde motor en propeller in een duwconfiguratie.
De autogyro werd in 1920 uitgevonden door Juan de la Cierva. De autogyro met duwpropeller werd voor het eerst getest door Etienne Dormoy met zijn Buhl A-1 Autogyro.
GyrodyneEdit
De rotor van een gyrodyne wordt normaal aangedreven door zijn motor voor het opstijgen en landen – zweven als een helikopter – met anti-torsie en voortstuwing voor de voorwaartse vlucht geleverd door een of meer propellers gemonteerd op korte of stompvleugels. Naarmate het vermogen van de propeller toeneemt, is er minder vermogen van de rotor nodig om voorwaartse stuwkracht te leveren, hetgeen resulteert in kleinere spoedhoeken en klapperen van de rotorbladen. Bij kruissnelheden, waarbij de propellers de meeste of alle stuwkracht leveren, krijgt de rotor slechts voldoende vermogen om de profielweerstand te overwinnen en de lift te handhaven. Het effect is een rotorvliegtuig dat op een efficiëntere manier werkt dan de vrijdraaiende rotor van een autogyro in autorotatie, waardoor de nadelige effecten van terugtrekkende blade stall van helikopters bij hogere luchtsnelheden worden geminimaliseerd.
Rotor vliegerEdit
Een rotorvlieger of gyroglider is een ongemotoriseerd draaivleugelvliegtuig. Zoals een autogyro of een helikopter, is het afhankelijk van lift die door één of meerdere reeksen rotors wordt gecreeerd om te vliegen. In tegenstelling tot een helikopter, hebben autogyro’s en rotorvliegers geen motor die hun rotors aandrijft, maar terwijl een autogyro een motor heeft die voorwaartse stuwkracht levert die de rotor draaiende houdt, heeft een rotorvlieger helemaal geen motor, en is afhankelijk van ofwel gedragen worden in de lucht en gedropt worden van een ander vliegtuig, of door in de lucht gesleept worden achter een auto of boot.