Als u nog nooit van de gevallendragende tapijtmot, Tinea pellionella, hebt gehoord, hebt u geluk – ze zijn waarschijnlijk uw huis nog niet binnengedrongen. Deze kleine maar ongelooflijk destructieve en moeilijk uit te roeien inheemse soorten kunnen zich met opmerkelijke snelheid een weg door wollen tapijten knagen en deze kaal maken.
Hun oorspronkelijke habitat is buiten, waar ze leven in vogelnesten of op weggegooid bont of dierenhuid, en zijn zo klein en saai dat ze in het wild aan bijna ieders aandacht zouden ontsnappen.
In deze tijd van het jaar zijn ze theoretisch in slaap, maar in een lekker warm centraal verwarmd huis zouden hun larven tevreden kunnen kauwen onder sommige van uw zwaardere meubelstukken. In plaats van één of twee levenscycli per jaar buiten, kunnen ze er zes of zeven binnenshuis aan.
Ze zijn niet de enige motten die menselijke bewoning op prijs stellen. Er is de veel bekendere kleermot Tineola bisselliella. Zoals de naam al doet vermoeden, heeft deze soort een voorkeur voor kleren, vooral die van natuurlijke vezels. Je merkt het als ze op bezoek zijn geweest. In mijn geval, bij het uittrekken van een zelden gedragen oud pak, waren er gaten te zien die de uitdrukking mot-etende levendig illustreerden.
Er zijn ook andere motten en tapijt-etende kevers, sommige zo zeldzaam dat ze in aanmerking komen voor de internationaal erkende IUCN Rode Lijst van bedreigde diersoorten. Maar elke gedachte om een milieuactivist te zijn en een van hen te beschermen zou waarschijnlijk snel verdwijnen als je hun larven in je huis zou aantreffen.
Het is nogal verwarrend dat de meeste van deze motten soms van tapijten op kleren overschakelen en op alle natuurlijke stoffen zoals katoen, wol en zijde kauwen. Sommige motten vallen zelfs kunstvezels aan. Ze laten zich ook niet afschrikken door geverfde stoffen die ze dezelfde kleur kunnen geven als het voorwerp dat ze eten. Ze schijnen ook de kunst te hebben zich te richten op de meest waardevolle voorwerpen – het exotische tapijt of de zijden jurk – maar dat is natuurlijk omdat die lekkerder zijn of gewoon pech hebben.
Wat de kokerjuffer onderscheidt van de anderen is de zijden koker die de mot weeft om zich te beschermen terwijl hij uw tapijt opeet. Hij kan zich binnenin omdraaien om aan beide kanten te eten. Als ze groot genoeg is, wordt de behuizing verzegeld terwijl de larve zich verpopt en een mot wordt. Deze hulsjes, die eruit zien als een rijstkorrel, kunnen worden verborgen achter meubels of in elk hoekje of gaatje, maar bij een grote plaag kunnen er honderden op de muren en plafonds verschijnen.
Als de mot verschijnt heeft hij een spanwijdte van slechts 15-17 mm en is hij lichtgrijs tot bruin met vage donkere vlekken. Hij valt nauwelijks op en leeft slechts lang genoeg om te paren en tussen de 30 en 300 eitjes te leggen op de resten van uw tapijt om de cyclus opnieuw te beginnen.
Er zijn veel manieren om deze ongewenste bezoeker aan te pakken. Regelmatig stofzuigen is de beste preventieve maatregel, maar is niet genoeg. De engerlingen leven graag in donkere hoekjes, dus ze moeten worden opgejaagd. Er zijn verschillende natuurlijke middelen, waaronder mottenpapier om de volwassen exemplaren te vangen. Er zijn ook insecticide sprays om onder de plinten, grote stukken meubilair of losse tapijten te komen. Alle worden verondersteld om ze weg te zien, hoewel herhaalde behandelingen nodig kunnen zijn.
– Dit artikel is gewijzigd op 25 januari 2016. In een eerdere versie werd verwezen naar mottenlava in plaats van larven.
{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{highlightedText}}
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via E-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger