HelpMyChildThrive.com

Door Teresa Currivan, LMFT, Parent Coach

John*, zoals zijn moeder op uitgeputte toon zal uitleggen, is een energiek kind. Hij houdt van Lego, maakt unieke constructies en houdt van complexe conceptuele uitdagingen. Maar in de kleuterschool en de eerste klas had hij moeite met veel vakken. Terwijl hij genoot van het bespreken van grotere wiskundige concepten zoals oneindigheid en fractals, worstelde hij met basis wiskunde feiten, spelling, en zelfs schrijven (en werd later gediagnosticeerd met dyslexie).

John is ook erg gevoelig. Als hij wist dat zijn leraren of andere kinderen gefrustreerd over hem waren, reageerde hij op zijn beurt gefrustreerd. Uiteindelijk werd hem gevraagd de brugklas te verlaten wegens gedragsproblemen.

In een gesprek met John, toen zeven jaar oud, vertelde hij me dat “de delen van een boom allemaal hetzelfde zijn.” Ik had het gevoel dat hij iets op het spoor was, dus moedigde ik hem aan: “Maar een appel is niet hetzelfde als de schors of de bladeren. Ik kan de schors van een appelboom niet eten, maar ik kan wel de appel eten,” zei ik.

“Ja,” zei hij, zoekend naar woorden om een concept te beschrijven dat zo duidelijk in zijn hoofd leek. “Maar de bladeren, de appel, de schors, het hout, de wortels – het is allemaal hetzelfde, door en door.” Toen ik vroeg hoe hij dat wist, probeerde hij zijn idee onder woorden te brengen. Uiteindelijk was hij echter niet in staat mij de juiste term te geven. Ik geloof dat hij beschreef wat wij DNA noemen.

John is een visueel-ruimtelijke leerling.

Visueel-ruimtelijke kinderen denken in beelden en ruimtelijk, eerder dan in woorden. Hun hersenen zijn anders bedraad dan auditief-volgordelijke leerlingen. Zij leren beter visueel en ruimtelijk dan auditief.

Daarnaast hebben visueel-ruimtelijke leerlingen de neiging om holistisch te leren. Dit leidt ertoe dat zij soms tot oplossingen komen zonder de gebruikelijke stappen te doorlopen. Het tonen van je werk, vaak vereist door leraren, kan onmogelijk zijn en leidt soms tot verdenking van bedrog. Visueel-ruimtelijke leerlingen kunnen slagen in het oplossen van moeilijke problemen terwijl zij eenvoudiger taken een uitdaging vinden. Leraren kunnen dit soort leerlingen interpreteren als eigenzinnig of tegendraads.

De meeste onderwijstechnieken in onze scholen zijn ontworpen voor lineair-volgordelijke leerlingen wier leerproces van gemakkelijke naar moeilijke stof gaat. Onderwerpen worden stap voor stap onderwezen, geoefend met oefening en herhaling, beoordeeld onder tijdsomstandigheden, en dan opnieuw bekeken. Problemen oplossen en leren gebeurt op een systematische manier, met behulp van een reeks logische stappen: Leer de wiskunde feiten uit het hoofd en doe dan algebra, of leer lezen en schrijven en schrijf dan je eigen verhaal.

Weliswaar werken deze technieken voor sommige leerlingen, maar zij zijn in strijd met de visueel-ruimtelijke stijl. Meer en meer zie ik kinderen in het visueel-ruimtelijke spectrum die nog niet de sequentiële leervaardigheden bezitten die vroeg op school vereist zijn.

Hoe een visueel-ruimtelijke leerling te herkennen

Hieronder volgen enkele algemene herkenningstekens van visueel-ruimtelijke, holistische leerlingen. Het voorkomen van een of zelfs verscheidene van deze wijst niet noodzakelijk op een visueel-ruimtelijke leerling. Maar als vele indicatoren duidelijk zijn, is het de moeite van het onderzoeken waard:

• Denkt in beelden in plaats van woorden
• Weerstaat te demonstreren wat zij of hij weet
• Heeft moeite zich te organiseren
• Heeft moeite met tijdgebonden toetsen
• Haalt graag dingen uit elkaar om uit te vinden hoe ze werken
• Is gefrustreerd met schrijven (handschrift en soms typen)
• Lost problemen op onvoorspelbare manieren op
• Heeft moeite met het onthouden van feiten
• Is in staat om tot juiste conclusies zonder duidelijke stappen
• Heeft moeite met consequent spellen
• Heeft moeite met tijdsgebonden beperkingen
• Heeft geen net handschrift
• Is buitengewoon fantasierijk
• Mondelinge uitdrukking is veel beter dan schriftelijke uitdrukking
• Heeft moeite met de overgang van taken
• Kijkt weg in plaats van contact te maken tijdens het praten

Ik beschrijf graag de ruimtelijke component van het denken. Een kind beschreef het als gedachten die komen in “brokken” of “klodders” of preverbale gedachten. Complexe ideeën komen voor in preverbale eenheden en het is op deze wijze dat vele visueel-ruimtelijke denkers gedachten synthetiseren. Dus, zou ik willen toevoegen, “denkt in preverbale brokken”. Zoveel van visueel-ruimtelijk zijn gaat verloren bij de vertaling wanneer wordt getracht de visueel-ruimtelijke gedachte in woorden om te zetten (die lineair zijn).

Heden ten dage zie ik veel studenten die proberen om te gaan met een onderwijssysteem dat niet past bij hun leerstijl. Helaas zijn de meeste professionals die deze kinderen moeten helpen, opgeleid om (of hebben ze alleen tijd om) zich te richten op gedrag in plaats van op leerstijl. Als gevolg daarvan krijgen deze kinderen vaak etiketten die hun probleem slechts gedeeltelijk of in het geheel niet aanpakken.

Wat kunnen wij doen?

1. Homeschooling of het bezoeken van scholen die zijn ontworpen voor visueel-ruimtelijke leerlingen is de beste manier om deze kinderen op te voeden indien mogelijk. Het volgen van de intellectuele nieuwsgierigheid van het kind met project-gebaseerde en leerling-gestuurde technieken is nuttig. De verschillende behoeften van kinderen aanpakken met technieken zoals Montessori wiskunde, (een procesgerichte, tactiele en visuele manier om wiskunde te leren), technologie en ervaringsgerichte leermethodes zijn ook nuttig. Bovendien is het hebben van een hoge leerling-leraar verhouding en een hoge retentie van leerkrachten de sleutel tot het scheppen en onderhouden van belangrijke relaties die zich in de loop der jaren ontwikkelen, daar visueel-ruimtelijke kinderen relationele leerlingen zijn.
2. Voor gezinnen die niet in staat zijn thuis les te geven of een particuliere school bij te wonen, is het begrijpen van hoe uw kind denkt en leert. Deze informatie gebruiken als ouder en communiceren met zijn leraar zal belangrijk zijn. Een eenvoudige verandering die voor veel van deze leerlingen een enorme positieve impact kan hebben, is het vinden van alternatieven voor het traditionele huiswerk en toetsen. (Voor degenen die het geluk hebben om één-op-één bijles te krijgen, geldt hetzelfde en kan ideaal zijn.) Laat alle naschoolse en thuisactiviteiten zo veel mogelijk door kinderen leiden. Zoek hulp van een professional die bekend is met visueel-ruimtelijke kinderen als er gedragsproblemen zijn. Vaker wel dan niet kan het gedrag te wijten zijn aan de verkeerde interpretatie van het kind dat hij niet goed genoeg is, terwijl het in werkelijkheid een kwestie is van niet op elkaar afgestemd onderwijs. Zelfs als je hun opvoeding niet kunt verbeteren, kun je hen thuis coachen met je diepere begrip van wat er echt aan de hand is. Hoe u de situatie interpreteert is belangrijker dan hen op de juiste school te krijgen. Zoek hulp voor jezelf om duidelijkheid te krijgen, zodat je je kind kunt begeleiden als dat nodig is.
3. Daarnaast is het belangrijk dat uw kind ook buiten school kan ontdekken en leren op een manier die bij hem of haar past. Is ze geobsedeerd door YouTube-video’s over iets educatiefs zoals wetenschappelijke experimenten, of zelfs Spongebob? Omarm het. Heeft hij behoefte om alles wat hij geleerd heeft te downloaden door te praten met jou, een andere volwassene of een leeftijdsgenoot die dezelfde interesses heeft? Wil hij leren over stop motion animatie, maar wil hij geen les volgen? Wil hij doorgaan met dramatisch spel, ook al zijn vriendjes van dezelfde leeftijd daar al klaar mee? Ik zou zeggen, ga met dit alles mee waar mogelijk. Dit is de manier waarop uw kind leert en kennis integreert.
4. Vind gelijkgestemde vrienden voor uw kind (ja, die zijn er!) Organiseer een maandelijks samenzijn voor schaken, Harry Potter, Dungeons and Dragons, of waar uw kind ook enthousiast over is. Doe er alles aan om in contact te blijven met die ene vriend met wie hij het in de brugklas al over supernova’s had.

Een succesverhaal

Jeannie*, een zeer visueel-ruimtelijke brugklasser, weigerde naar school te gaan en sneed dagelijks in haar arm. Een geestelijke gezondheidsdeskundige vertelde haar ouders dat zij mogelijk ADHD en depressie had.

Haar ouders besloten Jeannie van school te halen. Ze stopte onmiddellijk met snijden en vertoonde vrolijk gedrag. Dit was het begin van de reis van de familie om Jeannie’s behoeften te ontdekken. Sindsdien hebben ze mijn hulp ingeroepen, en als onderdeel daarvan, hebben ze de juiste beoordelingen gekregen. Als u hulp zoekt voor uw kind, zoek dan iemand die hen “begrijpt”: hun eigenaardigheid, hun intelligentie en de diepte van hun emoties. Vertrouw hierbij op uw instinct.

Jeannie is getest als zeer creatief, zeer gevoelig, zeer visueel-ruimtelijk, en hoogbegaafd. Zij vertoont nu geen tekenen van depressie. Hier is wat we nuttig vonden voor Jeannie.

Het eerste jaar gaf Jeannie’s moeder haar thuis les, met een kind-gestuurde aanpak. Jeannie mocht de Harry Potter boeken lezen zoveel als ze wilde, (een obsessie van Jeannie, want ze droeg haar Harry Potter badjas overal). Als onderdeel van haar schooltijd vond haar moeder een thuisstudiegroep waar Jeannie en andere kinderen de verhalen diepgaand verkenden door kunst te maken, scènes na te spelen en zelfs een personage te kiezen dat ze de hele dag wilden zijn. Dit alles stelde Jeannie in staat om diepgaand te verwerken waar ze van hield in de boeken, en waar ze naar verlangde om meer diepgaand te leren. In deze klas ontmoette Jeannie vrienden met dezelfde interesses (en leerstijlen) en verwerkte ze wat van de rijke informatie over mens-zijn die deze geweldige boeken te bieden hebben, waarbij sociale vaardigheden aan bod kwamen (zonder het “Sociale Vaardigheden” te noemen).

Het tweede jaar ging Jeannie naar een microschool (waar ze toevallig ook andere leerlingen zoals haar vond). Haar leraren lieten haar diepgaand bestuderen wat haar bezighield, zelfs als de onderwerpen boven haar niveau lagen.

Nu is Jeannie nog steeds geëngageerd, en terwijl ze voorheen moeite had om met anderen in contact te komen, heeft ze een hechte groep vrienden met gedeelde interesses. Ze reikt zelfs de hand aan degenen die niet haar interesses delen. Jeannie, die nu in de vijfde klas zit, blijft het goed doen op haar huidige school. Haar ouders blijven haar andere leerstijl thuis omarmen.

Het is mijn hoop dat ons openbaar-schoolsysteem kan leren van technieken waarmee thuiszitters en bepaalde microscholen succes hebben en deze in hun methodes kan opnemen. Visueel-ruimtelijke kinderen zijn de sleutel tot onze maatschappelijke vooruitgang. Zij hebben onze samenleving als geheel veel te bieden omdat zij creativiteit brengen in datgene waarin zij geïnteresseerd zijn, of het nu gaat om technologie, wiskunde, psychologie of kunst.

Visueel-ruimtelijke kinderen zijn een integraal deel van wat onze toekomst moet zijn.

*Namen en details zijn gewijzigd ten behoeve van het artikel.

© 2017 Teresa Currivan Bijgewerkt ©2020

Teresa Currivan is moeder, gediplomeerd huwelijks- en gezinstherapeut, schooltherapeut, en coach bij Help My Child Thrive Coaching LLC en The Right Place Learning Center. Ze is de auteur van het boek, Mijn anders afgestemde kind: The Right Place for Strength-Based Solutions. Zij is erkend voor het Currivan Protocol™ Assessment dat speciaal is ontworpen voor anders afgestemde kinderen. Ze heeft connecties met scholen in de SF Bay Area en geeft daar lezingen aan oudergroepen en faculteiten. Ze leidt ondersteuningsgroepen voor ouders van verschillend begaafde kinderen bij The Right Place Learning Center, (nu op Zoom Video Call). Ze is gepubliceerd op sites zoals Mother.ly, Filter Free Parents, en is een blogger op GHF (Gifted Homeschoolers Forum,) en Hoagies Gifted Education pagina. Volg haar op haar Facebook op fb.me/TeresaCurrivanCoaching.

**Teresa biedt assessments en coaching. Vul het onderstaande contactformulier in, of stuur haar een e-mail om een gratis consult van 20 minuten te plannen.**

Email: [email protected]

Dit artikel maakt deel uit van Teresa’s boek, My Differently Tuned-In Child: The Right Place for Strength-Based Solutions, waarin u aanvullende informatie vindt over visueel-ruimtelijke leerlingen, en meer. U kunt het op Amazon kopen in paperback of Kindle.

U vindt het misschien ook leuk:

Trust the Unschooling Process for Gifted Learners: Getting to the Light at the End of The Tunnel

Teresa’s vergelijkbare artikel getiteld, “Could Your Struggling Kid Actually Be a Visual-Spatial Learner?” is eerder gepubliceerd op Mother.ly.