 |
Dit artikel is een stub. Help Sciencemadness Wiki door het uit te breiden, afbeeldingen toe te voegen en bestaande tekst te verbeteren. |
Chlooroxoanionen zijn negatief geladen polyatomische ionen die bestaan uit chloor en zuurstof. Het chlooratoom is in een oneven aantal positieve oxidatietoestand, en het atoom is omgeven door zuurstofatomen en eenzame elektronenparen. Ze zijn allemaal oxiderend, maar hun stabiliteit varieert, en sommige kunnen reducerende neigingen hebben. De vier soorten chlooroxoanionen zijn hypochlorieten, chlorieten, chloraten, en perchloraten.
Chlooroxoanionen
- Hypochloriet: Formule ClO-
- Chloriet: Formule ClO2-
- Chloraat: Formule ClO3-
- Perchloraat: Formule ClO4-
Algemene eigenschappen
De oxoanionen van chloor zijn alle vrij ongewoon in hun eigenschappen. Naarmate het zuurstofgehalte van het anion toeneemt, neemt het oxiderend vermogen van het ion in feite af, omdat zij kinetisch slechtere oxidatoren worden. Meer zuurstofhoudende anionen zijn stabieler met betrekking tot oxidatie en reductie. Bij lichte verhitting zullen hypochlorieten disproportioneren in chloraten en chloriden, en chloraten zullen disproportioneren in perchloraten en chloriden. Perchloraten zullen zich in de aanwezigheid van intense hitte en of een reductiemiddel omzetten in chloriden, met verlies van zuurstof.
Beschikbaarheid
Hypochlorieten worden verkocht als bleekoplossingen (natriumhypochloriet) of poeders (calciumhypochloriet). Chlorieten zijn ook verkrijgbaar als industrieel bleekmiddel. Chloraten en perchloraten zijn soms verkrijgbaar als onkruidverdelgers, hoewel de meeste zijn uitgefaseerd, vanwege brandgevaar en hun gebruik bij terroristische bomaanslagen.
Voorbereiding
Chlooroxoanionzouten kunnen worden bereid door elektrolyse van een alkalimetaalchloride en specifieke spanningen.
Projecten
- Vlak poeder
- Chloor maken
Hantering
Veiligheid
Hypochlorieten en chlorieten zullen in contact met een sterk zuur chloor en of chloordioxide vrijmaken, die zeer giftig zijn. Zij hebben ook de neiging om langzaam te ontbinden, waarbij de bovengenoemde gasvormige producten evenals chloraten worden gevormd. Chloraten en perchloraten zijn sterke oxidatiemiddelen en moeten uit de buurt van reductiemiddelen en organische verbindingen worden gehouden. Ze zijn ook giftig als ze worden ingeslikt en kunnen de schildklier aantasten.
Opslag
Hypochlorieten en chlorieten zijn instabiel, en moeten in plastic flessen worden bewaard. Chloraten en perchloraten zijn stabieler, en kunnen in glazen of plastic flessen worden bewaard.
Verwijdering
Hypochlorieten en chlorieten kunnen worden geneutraliseerd met natrium- of kaliumsulfiet, thiosulfaat of metabisulfiet. Chloraten kunnen ook worden geneutraliseerd met aangezuurde sulfieten, metabisulfieten of thiosulfaten, hoewel ook een mengsel van zwavelzuur en ijzerhoudend ammoniumsulfaat kan worden gebruikt. Perchloraten zijn iets moeilijker veilig te neutraliseren. Een sterk reductiemiddel, zoals ijzerpoeder, dat aan een waterige oplossing met het perchloraat wordt toegevoegd en aan sterk UV-licht wordt blootgesteld, zal het perchloraat tot chloride reduceren. Verhitting van perchloraten met elementair ijzer bij 200 °C gedurende een uur vernietigde 98% van het perchloraat.