Vee drijfjachten verplaatsten grote kuddes vee naar de markt, naar verzendingspunten, of om verse weidegrond te vinden. Deze praktijk werd al vroeg tijdens de Europese kolonisatie in Noord-Amerika geïntroduceerd. Reeds in 1540 vestigden de Spanjaarden een vee-industrie en dreven zij kuddes noordwaarts vanuit Centraal-Mexico, op zoek naar goede weidegronden. De veeteeltcultuur van het vroege Amerikaanse zuidwesten leunde zwaar op die van de Zuid- en Midden-Amerikaanse cowboys, die “gauchos” werden genoemd. Deze gauchos ontwikkelden de chaps, sporen, zadels, en de technieken van rijkunst en veehantering die met de cowboy worden geassocieerd. Tegen 1690 werd vee tot in Texas gebracht. Omdat het vee weinig commerciële waarde had, liet men het vrij rondlopen op de open weide, en tegen het begin van de 19e eeuw bevolkten honderdduizenden wilde longhorns de regio.
Vee drijven was ook bekend in de pas opgerichte Verenigde Staten. Vee werd in de jaren 1790 enkele honderden kilometers van Tennessee naar Virginia gedreven. Maar pas in de jaren 1830 werd het drijven van vee een vaste bezigheid. Men dreef van Texas tot de haven van New Orleans. Verder naar het westen werden in de jaren 1830 zelfs kuddes van Californië naar Oregon gedreven. In de jaren 1840 begonnen de meeste veedrijven nog steeds in Texas en brachten rundvlees noordwaarts naar verschillende afzetgebieden in Missouri. Ze gingen zelfs naar Californië om de gouddelvers te voeden na de goudkoorts van 1849. Bij het uitbreken van de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1865) verschoof het zwaartepunt van de Texaanse veedrijftochten drastisch om de Confederale troepen in het Zuiden te voeden.
Na de Burgeroorlog verdween de markt voor Texaans vee en bleven de veeboeren achter met enkele miljoenen stuks vee. De trek naar het noorden begon weer in 1866, maar met weinig financieel gewin. Gelukkig voor de veeboeren betekende het einde van de Burgeroorlog ook een grote verandering in de vleesconsumptie in de V.S.. De nationale voorkeur voor varkensvlees maakte abrupt plaats voor rundvlees. Vee dat in Texas vier dollar per stuk waard was, kon in Missouri of Kansas voor veertig dollar per stuk worden verkocht. Bovendien waren er al arbeidskrachten beschikbaar: de afgedankte ruiters van de geconfedereerde cavalerie plus bevrijde ex-slaven en Mexicaanse gauchos zorgden samen voor een grote aanvoer van bekwame ruiters. Als reactie op de vraag naar rundvlees richtte James G. McCoy in 1867 een veemarkt op in Abilene, Kansas, en het tijdperk van de massale veedrijftochten brak aan. Al snel zagen anderen de wilde Texaanse kuddes als een middel om met weinig startkapitaal de lucratieve noordelijke markt aan te boren.
De beroemde Chisholm Trail werd een belangrijke route. De trail werd in 1865 opgericht door Jesse Chisholm en liep 600 mijl van San Antonio, Texas, naar Abilene, Kansas. De route was meer een corridor dan een pad en was op sommige stukken wel 50 mijl breed. Meestal moest men rivieren en indianenland oversteken, maar goede weidegronden, relatief vlak terrein en hogere prijzen op de bestemming maakten de risico’s de moeite waard. De drijfjachten waren ook kosteneffectief – voor een drijfjacht van tweeduizend of meer stuks vee waren meestal slechts een trail boss en een dozijn cowhands nodig.
In 1867 opende de Goodnight-Loving Trail markten voor Texaans vee in Colorado en New Mexico. De stijgende vraag naar rundvlees trok veel meer kolonisten naar Texas en het zuidwesten. Veehouderij was big business geworden en trok investeerders uit het Oosten aan. In 1869 werden meer dan 350.000 stuks vee langs de Chisholm Trail gedreven. Tegen 1871 werden er meer dan 700.000 stuks vee langs de route gedreven. De praktijk van het brandmerken maakte het gemakkelijk om de eigenaars te identificeren. Door het uitroeien van de buffels op de Grote Vlakten in de jaren 1870 kwamen er meer graslanden vrij voor vee en de Texaanse longhorn was de eerste die de leegte opvulde. De plaatselijke economieën van de steden langs de veel gebruikte routes profiteerden aanzienlijk. Fort Worth, Texas, diende als bevoorradingsstop op de Chisholm Trail. Kooplieden stuurden mensen uit met geschenken om de cowboys naar de stad te lokken om hun geld uit te geven.
In het midden van de jaren 1870 kroop de landbouw westwaarts en bedreigden prikkeldraadversperringen de veedriften. De Chisholm Trail ging 100 mijl westwaarts naar Dodge City, Kansas. Veehouders dienden een petitie in bij het Congres om een National Cattle Trail aan te wijzen. Het voorstel, een strook van enkele mijlen breed van de Red River tot Canada, werd nooit gerealiseerd.
De longhorn was tot het einde van de jaren 1880 het favoriete ras van de veedrijvers. Als afstammeling van Andalusische runderen die de Spanjaarden in het Zuidwesten hadden losgelaten, waren de magere, winterharde, slungelige dieren het product van drie eeuwen kruising. Ze gedijden op buffelgras en hebben minder water nodig dan andere soorten. Hoewel ze vaak gevaarlijk waren in een kudde en geen goede vleesproducenten waren – hun vlees was draderig en taai – waren longhorns gemakkelijk verkrijgbaar en vormden ze een middel om een vee-industrie op te zetten in het meer dorre Zuidwesten. Uiteindelijk, toen de veedrijftochten minder frequent werden, werden longhorns gekruist met Durhams en Herefords om meer mollige en volgzame variëteiten te creëren.
Tegen het midden van de jaren 1880 waren de grote dagen van de veedrijftochten zo goed als voorbij. De boeren en hun prikkeldraad blokkeerden de doorgang van de veedrijvers. Zelfs met brandmerken verlaagde de aanwezigheid van veedieven de winstmarge en maakte de drijfjachten gevaarlijker. De kuddes leden soms aan “Texas Fever”, een ziekte die door teken werd overgebracht. Ook de uitbreiding van de spoorwegen in het zuiden en westen maakte de veedrijven overbodig. Bovendien verwoestten de abnormaal strenge winters van 1885-1886 en 1886-1887 de vee-industrie. De veedrijftochten gingen door tot in de jaren 1890 met kuddes die werden gedreven van de Texas panhandle tot Montana, maar in 1895 eindigde het tijdperk van de veedrijftochten definitief toen nieuwe wetten voor het in bezit nemen van land (homestead) de vestiging van vee verder stimuleerden. Met het verval van de vee-industrie werden de ranches in het Zuidwesten grote, omheinde veeboerderijen, veilig voor de westwaartse expansie van de beschaving.
Sommige gemeenschappen, zoals Fort Worth, werden punten waar de kuddes werden verzameld voor verzending per spoor. Rond de eeuwwisseling werden er verpakkingsfabrieken gebouwd en groeiden de veemarkten. De veedrijftocht leeft echter voort in de westerse legende en blijft onlosmakelijk verbonden met de economische geschiedenis van Texas.
Zie ook: Prikkeldraad, Chisholm Trail, Cowboy, Cow Towns, Longhorn Cattle
VORIGE LEESWIJZER
Beckstead, James H. Cowboying: A Tough Job in a Hard Land. Salt Lake City: University of Utah Press, 1991.
Cusic, Don. Cowboys en het Wilde Westen: An A-Z Guide from the Chisholm Trail to the Silver Screen. New York: Facts on File, 1994.
Eggen, John E. The West That Was. West Chester, PA: Schiffer Publishing, 1991.
Hamner, Laura V. Short Grass and Longhorns. Norman: University of Oklahoma Press, 1943.
Jordan, Terry G. North American Cattle-Ranching Frontiers: Origins, Diffusion, and Differentiation. Albuquerque: University of New Mexico Press, 1993.
McLoughlin, Denis. Wild en wollig: An Encyclopedia of the Old West. Garden City, NY: Doubleday and Company, 1975.
Slatta, Richard W. Cowboys van de Amerika’s. New Haven: Yale University Press, 1990.