20 lat temu, w 1998 roku, Scientific American opublikował artykuł autorstwa Colina J. Campbella i Jeana H. Laherrère’a zatytułowany „The End of Cheap Oil” , rozpoczynając debatę na temat wyczerpywania się ropy naftowej trwającą do dziś. Był to powrót do poglądu o wyczerpywaniu się ropy naftowej, który został zaproponowany ponad 40 lat wcześniej przez Mariona Kinga Hubberta, a w późniejszych latach w dużej mierze zapomniany. W swoim artykule Campbell i Laherrère uaktualnili model Hubberta o nowe szacunki zasobów i zaproponowali, że światowa produkcja ropy naftowej osiągnie szczyt około 2004-2005 roku, a następnie rozpocznie nieodwracalny spadek. Wkrótce potem Colin Campbell zaproponował termin „peak oil” dla określenia najwyższego światowego poziomu wydobycia ropy naftowej. Termin ten miał stać się popularny w ciągu następnej dekady, generując prawdziwy ruch idei, nazywany czasem „ruchem peak oil”. Dziś okazuje się, że prognozy te były tylko częściowo trafne, głównie dlatego, że nie doceniono roli ropy „niekonwencjonalnej”. Wydaje się, że ruch peak oil wygasł, a sama koncepcja zniknęła z debaty i powszechnie określa się ją jako „błędną”. W niniejszym artykule dokonano przeglądu cyklu ruchu peak oil, badając jak koncepcja peak oil była rozumiana w społeczeństwie i wśród decydentów oraz co spowodowało jej dyfuzję i upadek, przynajmniej do chwili obecnej.
.