Gdy kupujący i sprzedający szukają wspólnych podstaw negocjacyjnych, to jest wspólne dla kupującego do żądania domu ulepszeń, które mają być wykonane przed sprzedażą.
Prośba może być sformułowana na wiele sposobów:
- „Podłogi z twardego drewna są wypaczone i uważamy, że sprzedawca powinien za to zapłacić.”
- „Jest wyciek w instalacji wodno-kanalizacyjnej, który musi być naprawiony przed wprowadzeniem się.”
- „Pokrycie dachowe osiągnęło koniec swojego życia. Musi zostać zastąpione.”
Sprzedawca może zgodzić się na spełnienie żądań kupującego, ale dokonywanie napraw elementów wyposażenia domu, takich jak dach, nie jest wygodne, gdy osoba nadal zajmuje dom.
I właśnie w ten sposób „kredyt na naprawę” zostaje wprowadzony do umowy.
Kredyt na naprawę to kwota w dolarach przyznawana przez sprzedawcę kupującemu, która ma być wykorzystana na pokrycie kosztów żądanej naprawy (napraw).
Dla sprzedawcy, kredyty naprawcze oferują sposób na „zapłacenie za” handyman pracy bez faktycznie wychodząc z kieszeni; wszystkie fundusze dla kupującego są podejmowane bezpośrednio z domu sprzedaży wpływów zamiast z konta bankowego.
Niestety, gdy przyznanie kredytu naprawy, wielu sprzedawców iść o tym w całkowicie niewłaściwy sposób, stawiając ich zdolność nabywcy do nabycia domu finansowania zakupu na ryzyko.
To dlatego, że – co do zasady – kredytodawcy nie pozwalają koncesji na naprawy domu do linii-item kredytowane na ostatecznej deklaracji rozliczeniowej.
Jest tak z dwóch powodów:
- Pożyczkodawca nie ma sposobu, aby wiedzieć, że naprawa zostanie faktycznie wykonana przez kupującego
- Pożyczkodawca nie ma sposobu, aby wiedzieć, czy naprawa jest rzeczywiście potrzebna
Połączenie tych dwóch rzeczy razem podnosi czerwoną flagę, którą nazywamy „Alertem Oszustwa”.
Prawidłowym sposobem oferowania kredytu na naprawę jest obniżenie ceny sprzedaży domu o kwotę kredytu i uczynienie tego nową ceną zakupu.
W końcu, sprzedawca wraca do domu z taką samą kwotą pieniędzy.
.