Szkoła średnia i USNTDP (2000-2004)Edit
Schneider grał z Marblehead High School w swoim pierwszym roku przed przeniesieniem do Phillips Academy z powodu ich bardziej prestiżowej drużyny hokejowej. W swoim starszym roku w szkole, został nazwany kapitanem zespołu. Odniósł 17 zwycięstw i 4 porażki z procentem obron .960, prowadząc Phillips Academy do półfinałów New England Prep School. Schneider był dwukrotnym wybrańcem All-New England w swojej karierze w szkole średniej Phillips Academy. Podczas swojego ostatniego roku, Schneider dołączył również do Programu Rozwoju Reprezentacji Stanów Zjednoczonych. Wystąpił w 10 meczach z klubem poniżej 18 roku życia i dwóch meczach w North American Hockey League.
Podczas NHL Entry Draft 2004, Schneider był drugim w kolejności amerykańskim bramkarzem za Alem Montoyą i siódmym północnoamerykańskim bramkarzem według NHL Central Scouting Bureau. Został wybrany w pierwszej rundzie, 26. ogółem, przez Vancouver Canucks.
Boston College (2004-2007)Edit
Z opcją dołączenia do głównych szeregów juniorskich w Kanadzie lub pozostania w Stanach Zjednoczonych, aby grać w hokeja w college’u, Schneider priorytetowo traktował zdobycie wykształcenia i zobowiązał się do Boston College Eagles. Brał również pod uwagę Harvard i Cornell. Trener Boston College Jerry York rozważał odłożenie debiutu Schneidera na kolejny sezon i powierzenie mu gry w Junior A w United States Hockey League. Jednak, gdy forward Adam Pineault opuścił Boston College do gry w Quebec Major Junior Hockey League, stypendium zostało udostępnione i York postanowił zachować Schneider na roster.
Schneider wykonane 23 oszczędności w swoim debiucie uczelni, 3-2 zwycięstwo przeciwko University of Massachusetts Lowell River Hawks. Następnie został wybrany jako Hockey East Defensive Player of the Week 19 października 2004 roku. Później zanotował swój pierwszy mecz przeciwko Yale Bulldogs 11 stycznia 2005 roku. W następnym miesiącu został zawieszony na trzy tygodnie po zerwaniu więzadła pobocznego przyśrodkowego w lewym kolanie podczas meczu z Harvard Crimson 14 lutego 2005 roku. Dzieląc obowiązki bramkarza ze starszym Matti Kaltiainenem, wystąpił w 18 meczach, osiągając średnią bramek na poziomie 1,90 (GAA) oraz procent obron na poziomie .916, notując 13 zwycięstw, 1 porażkę i 4 remisy. Został powołany do Hockey East All-Rookie Team i otrzymał Boston College’s Bernie Burke Outstanding Freshman Award.
Do playoffów, York uczynił Schneidera swoim początkowym bramkarzem nad Kaltiainenem. Poszedł na powstrzymanie Boston College do rekordowego szóstego Trofeum Lamoriello w historii zespołu jako mistrzowie Hockey East. W półfinałowym meczu z Maine Black Bears w podwójnej dogrywce zachował 39 bramek, a w finale 3-1 z New Hampshire Wildcats zachował 26 bramek. 21 marca 2005 roku został wyróżniony tytułem Hockey East Rookie of the Week za zwycięstwa w półfinale i finale, a za swoje wysiłki został powołany do All-Tournament Team. Awansując do turnieju NCAA 2005, Boston College stracił ich regionalny finał przez 6-3 wynik do North Dakota Fighting Sioux.
W Schneider’s sophomore sezon, on posted a college career-high .929 procent oszczędności i dwa rekordy zespołu z ośmiu shutouts i 1,088 oszczędności. W styczniu zanotował 242:19 minut z rzędu, nie pozwalając na zdobycie bramki przez więcej niż 11 okresów. Jego passa została przerwana 27 stycznia 2006 roku, w meczu z Boston University. Jego współczynnik GAA wynoszący 1,96 był pierwszym wśród bramkarzy w rozgrywkach konferencyjnych, co przyniosło mu nagrodę Hockey East Goaltending Award (jego ogólny współczynnik GAA, wliczając rozgrywki międzykonferencyjne, wynosił 2,11). Został wybrany do Hockey East Second All-Conference Team i wraz z kolegą z drużyny Chrisem Collinsem otrzymał nagrodę Hockey East Three Stars Award oraz Boston College MVP. Podczas Beanpot 2006 otrzymał nagrodę Eberly Trophy jako najlepszy bramkarz turnieju z procentem obron .924. Jego 24 zwycięstwa w 39 występach w sezonie zasadniczym pomogły Boston College w udanym sezonie zasadniczym. W playoffach nie udało im się obronić mistrzostwa Hockey East, przegrywając w finale z Boston University Terriers. Kwalifikując się do turnieju NCAA 2006, Boston College ponownie spotkał się z Boston University w regionalnym finale. Schneider został uznany MVP regionalnego turnieju w Northeastern, pokonując Terriers i awansując do Frozen Four. Boston College następnie pokonał North Dakota w półfinale przed przegraniem krajowego mistrzostwa do Wisconsin Badgers 2-1.
W swoim trzecim sezonie w Boston College, Schneider nagrał kolegium career-high 29 zwycięstw w 42 meczach, wraz z 2,15 GAA i .925 procent oszczędności. Poprowadził Eagles do ich drugiego Trofeum Lamoirello w ciągu trzech lat, pokonując New Hampshire przez 5-2 w finale. Po raz drugi z rzędu wystąpił w finale NCAA, ale przegrał z Michigan State Spartans. Po swoim trzecim sezonie w college’u Schneider zdecydował się zrezygnować z ostatniego roku i przejść na zawodowstwo. Opuścił Boston College z rekordem kariery 65 zwycięstw, 25 porażek i 7 remisów w 97 meczach, jak również znak kariery college’u 15 shutouts.
Manitoba Moose (2007-2010)Edit
Schneider podpisał kontrakt entry-level z Vancouver Canucks 3 lipca 2007 roku. Był uważany za trzeciego bramkarza Canucks za Roberto Luongo i nowo nabytym rezerwowym Curtisem Sanfordem. Po pierwszym obozie treningowym w lidze NHL, został przydzielony do filii Canucks – Manitoba Moose z American Hockey League (AHL). Po chwiejnym początku sezonu 2007-08 (3-7-0, 3.69 GAA i .872 save percentage w 11 meczach), w połowie grudnia został prywatnie odwołany przez głównego trenera Scotta Arniela po tym, jak został ściągnięty w poprzednim meczu. Wspominając to spotkanie, Schneider powiedział, że „był jednym z pierwszych, którzy powiedzieli mi, że nie jestem wystarczająco dobry, czego nie słyszałem zbyt często, dorastając. Czasami jest to coś, co musisz usłyszeć”. Od tego momentu stał się podstawowym bramkarzem Manitoby, wyprzedzając kolegę z Canucks, Drew MacIntyre’a i został wybrany debiutantem miesiąca w AHL za marzec. Sezon zakończył z bilansem 21-12-2, 2,28 GAA i .916 procentem obron. Chociaż Moose zostali wyeliminowani w pierwszej rundzie przez Syracuse Crunch, Schneider miał imponujące playoffs, nagrywając 1.92 GAA i .938 procent oszczędności w sześciu meczach.
Going do obozu szkoleniowego na sezon 2008-09, Schneider miał konkurować o pozycję rezerwowego Canucks z Sanfordem, który został ponownie podpisany w off-season. W drugim sezonie z rzędu został przydzielony do Moose, gdzie nadal był podstawowym bramkarzem tej drużyny. Swoje pierwsze powołanie do NHL otrzymał 22 listopada 2008 roku z Manitoby, po tym jak kontuzji doznał Luongo. W momencie powołania był liderem AHL pod względem zwycięstw i GAA, a także ustanowił rekord drużyny z 10 zwycięstwami z rzędu. Po dwóch meczach spędzonych na ławce rezerwowych w roli Sanforda, Schneider po raz pierwszy wystąpił w lidze NHL 29 listopada przeciwko Calgary Flames, oszczędzając 28 goli w przegranym 3-1 meczu. Następnie zanotował swoje pierwsze zwycięstwo w lidze NHL w meczu z Minnesota Wild 5 grudnia, w którym zachował 16 bramek, wygrywając 2-1. Po występie w ośmiu meczach dla Canucks, bramkarz Jason LaBarbera został pozyskany w wymianie z Los Angeles Kings, a Schneider został odesłany do Moose 5 stycznia 2009 roku.
Podczas pobytu w Vancouver, Schneider został uznany bramkarzem miesiąca AHL za listopad. Po powrocie do Manitoby, przedłużył swoją rekordową passę zwycięstw do 13 spotkań. Został również wybrany jako podstawowy bramkarz PlanetUSA na AHL All-Star Classic 2009. Został uznany najlepszym bramkarzem w Skills Competition, a następnie pomógł PlanetUSA wygrać 15-11 nad Canadian All-Stars. Pod koniec sezonu został wybrany Graczem Tygodnia AHL 30 marca 2009 roku, po tym jak wpuścił pięć bramek w trzech meczach. Zakończył kampanię z rekordami drużyny 28 zwycięstw, 2.04 GAA i .928 procent oszczędzania. Dodatkowo Schneider jest liderem ligi pod względem GAA i procentu obron, otrzymał nagrodę Aldege „Baz” Bastien Memorial Award jako bramkarz roku AHL. Otrzymał również nagrodę Harry „Hap” Holmes Memorial Award jako bramkarz drużyny z najmniejszą liczbą bramek przeciwko. Jego nagradzana kampania pomogła Łosiom w osiągnięciu najlepszego wyniku sezonu zasadniczego w lidze. W playoffach 2009 Schneider poprowadził Moose do finału Calder Cup, w którym przegrali w sześciu meczach z Hershey Bears. Zakończył playoffs z 2,15 GAA i .922 procent oszczędności w 22 games.
We wrześniu 2009, Vancouver ponownie podpisał Luongo do 12-letniego rozszerzenia. Jako takie, to było szeroko spekulowane, że Schneider będzie nieuchronnie sprzedawane. Pomimo jego sukcesów w AHL, jego szanse na walkę o pozycję startową w drużynie Canucks były postrzegane przez media jako mało prawdopodobne ze względu na pozycję Luongo w drużynie. Mimo to, Schneider publicznie utrzymywał, że nie jest zmartwiony swoją pozycją w tabeli głębokości i że jest skupiony na rywalizacji z nowo pozyskanym Andrew Raycroftem o pozycję rezerwowego w sezonie 2009-10. Schneider został jednak odesłany do Moose po obozie treningowym.
Mniej niż miesiąc przed rozpoczęciem sezonu Schneider otrzymał swoje drugie powołanie do NHL z Canucks, aby zastąpić Raycrofta po tym, jak Luongo został odsunięty na bok ze złamaniem żeber 28 października 2009 roku. Pozostał w zespole Canucks przez prawie dwa tygodnie, zaliczając jeden start przeciwko Dallas Stars 6 listopada, zatrzymując 45 strzałów w przegranym 2-1 spotkaniu. On został zwrócony do Moose na November 10.
Despite jest panujący bramkarz roku w AHL i mając porównywalny sezon w 2009-10, Schneider nie został nazwany do PlanetUSA na 2010 AHL All-Star Game. Brak wyboru spowodował publiczną krytykę ze strony trenera Moose Arniela. Pomimo przeciętnego sezonu jako drużyna, Schneider zanotował 2.51 GAA i .919 procent obron i pobił swój poprzedni rekord zwycięstw w sezonie, zdobywając 35 w 60 meczach. W trakcie kampanii Schneider wyprzedził Alexa Aulda na liście wszystkich zwycięstw i rozegranych spotkań w historii klubu, z odpowiednio 84 i 136 zwycięstwami. Manitoba zakwalifikowała się do playoffów w 2010 roku, zajmując ostatnie, ósme miejsce w Konferencji Zachodniej. W pierwszej rundzie zmierzyli się z Hamilton Bulldogs i zostali wyeliminowani w sześciu meczach. Schneider zanotował 3,12 GAA i .905 procent oszczędności w przegranym wysiłku.
Vancouver Canucks (2010-2013)Edit
On June 2, 2010, Schneider podpisał dwuletnie, $1,8 mln przedłużenie kontraktu z Vancouver Canucks. Asystent dyrektora generalnego Laurence Gilman zapewnił, że nowa umowa powinna ustanowić go jako rezerwowego Luongo i zdobyć więcej ekspozycji, aby potencjalnie ułatwić handel do innego zespołu NHL. Swój pierwszy start w sezonie 2010-11 miał 18 października 2010 roku przeciwko Carolina Hurricanes. Zatrzymał 32 strzały w wygranym 5-1 meczu, co było jego pierwszym zwycięstwem w NHL od 14 grudnia 2008 roku. W dalszej części sezonu zanotował swój pierwszy występ w lidze, zatrzymując 26 strzałów w wygranym 3-0 meczu z Anaheim Ducks 6 marca 2011 roku. Pod koniec sezonu Canucks prowadzili w lidze pod względem wskaźnika GAA, co stawiało Luongo i Schneidera w rywalizacji o nagrodę William M. Jennings Trophy. Jednak na tydzień przed końcem sezonu regularnego Schneiderowi zabrakło dwóch występów do minimum 25 meczów, aby zakwalifikować się do nagrody Jenningsa (gdyby nie osiągnął tego wymogu, Luongo sam otrzymałby trofeum). Choć trener Alain Vigneault początkowo odrzucał pomysł, by Schneider grał tylko po to, by podzielić się nagrodą z Luongo, wysłał Schneidera w zastępstwie Luongo na 28 sekund przed końcem trzeciego, ostatniego meczu sezonu, przegranego 2-0 z Edmonton Oilers, w którym Schneider wystąpił po raz 24. Dwa mecze później – ostatnie spotkanie Canucks w sezonie zasadniczym – Schneider rozpoczął mecz z Calgary Flames. Aby wygrać Jennings musiał wpuścić siedem lub mniej bramek, ale pomógł Vancouver wygrać w dogrywce 3-2. Po raz pierwszy w historii trofeum to trafiło do rąk bramkarzy Canucks. Luongo i Schneider z łącznym wskaźnikiem GAA 2.20 byli o 0.10 lepsi od zajmującego drugie miejsce tandemu bramkarzy Boston Bruins – Tima Thomasa i Tuukki Raska. Schneider zakończył swój debiutancki sezon w NHL z 2.23 GAA i .929 procentem obron w 25 meczach (22 starty) oraz bilansem 16-4-2. Jego współczynnik GAA był czwartym w lidze, a procent obron uplasował się na trzecim miejscu i ustanowił jednosezonowy rekord Canucks.
Schneider zadebiutował w playoffach NHL w meczu 4 rundy wstępnej przeciwko Chicago Blackhawks. Kiedy Canucks przegrywali 6-1, Luongo został zastąpiony Schneiderem w trzeciej tercji. Schneider wpuścił jedną bramkę przy siedmiu strzałach, a Blackhawks wygrali mecz 7-2. Po tym jak Luongo został ponownie ściągnięty w Game 5, Schneider został wybrany do gry w Game 6. Schneider wpuścił trzy gole przy 20 strzałach i opuścił mecz w trzeciej tercji po tym, jak doznał skurczy podczas nieudanej próby zatrzymania rzutu karnego wykonywanego przez Michaela Frolíka. Canucks przegrali to spotkanie 4-3 w dogrywce, ale wygrali mecz nr 7 z Luongo w bramce i awansowali do drugiej rundy. Canucks awansowali do finału Pucharu Stanleya przeciwko Boston Bruins. Schneider wystąpił w Game 6, zastępując Luongo w pierwszej tercji, gdy ten wpuścił trzy gole. W dalszej części meczu Schneider wpuścił dwie bramki, a Canucks przegrali to spotkanie. Z Schneiderem na ławce, Vancouver stracił Game 7 w domu.
Pozostając jako backup Luongo na początku sezonu 2011-12, czas gry Schneidera został rozszerzony, gdy Luongo doznał kontuzji w połowie listopada 2011 roku. Pomimo powrotu Luongo do składu po dwóch meczach, Schneider nadal otrzymywał szansę na grę w meczach dzięki swoim wynikom. 28 listopada został wybrany Drugą Gwiazdą Tygodnia NHL po trzech wygranych meczach, w tym po dwóch wygranych meczach (23 listopada z Colorado Avalanche i 25 listopada z Phoenix Coyotes). Schneider zakończył swój drugi pełny sezon w lidze NHL z lepszymi wynikami. Z 33 meczów, które rozegrał, rozpoczął 28 i zanotował 20 zwycięstw i 9 porażek. Jego współczynniki 1.96 GAA i .937 w 33 meczach zajęły odpowiednio trzecie i drugie miejsce w NHL, ustanawiając jednocześnie rekordy drużyny Canucks. Jego współczynnik GAA przewyższył 2.11 znak Luongo ustanowił w 2010-11, podczas gdy jego procent oszczędzania był lepszy niż .929, który osiągnął, również w poprzednim sezonie. Ten ostatni rekord drużyny również uplasował się na czwartym miejscu w historii NHL.
Podczas playoffów Pucharu Stanleya 2012 Schneider zastąpił Luongo jako bramkarz drużyny w playoffach. Po tym, jak Vancouver przegrało dwa pierwsze mecze z ósmymi Los Angeles Kings w rundzie wstępnej, Vigneault uruchomił Schneidera. Mimo przegranej w trzecim meczu, Schneider grał do końca serii, którą Los Angeles wygrało cztery mecze do jednego. W trzech meczach zanotował 1.31 GAA i .960 save percentage. Decyzja Vigneaulta sprawiła, że wiele osób w mediach uważało, że Schneider zachowa swoją rolę w kolejnym sezonie, a Luongo zostanie sprzedany. Mimo, że w kontrakcie Luongo zawarta była klauzula zakazu handlu, to po porażce Canucks z Kings powiedział on dziennikarzom, że zrzeknie się jej, jeśli drużyna go o to poprosi. Podczas off season, Schneider i Canucks zgodzili się na trzyletni, 12 milionów dolarów kontrakt.
Podczas lokautu 2012-13 NHL, Schneider grał ze szwajcarskim zespołem HC Ambrì-Piotta z National League A. Grał w ośmiu meczach i zanotował .914 procent oszczędności. Po powrocie do Vancouver, gdy wznowiono rozgrywki NHL, Schneider wystąpił w 30 meczach dla Canucks, w których zanotował bilans 17-9-4 i był jednym z pięciu bramkarzy, którzy z pięcioma zamkniętymi bramkami na koncie są liderami NHL. Pojawił się w dwóch meczach playoff, oba przegrane, jak Canucks zostały zmiecione z pierwszej rundy przez San Jose Sharks.
New Jersey Devils (2013-2020)Edit
The Canucks spędził cały rok próbując handlu Luongo i jego kontrakt przed przyznając żaden zespół nie był skłonny do spełnienia ich żądań. Zamiast tego, zgodzili się na wymianę Schneidera do New Jersey Devils. Transakcja została sfinalizowana 30 czerwca podczas NHL Entry Draft 2013, a dziewiąty wybór, który został wykorzystany do wyboru przyszłego kapitana Canucks, Bo Horvata, został wysłany do Vancouver. Schneider określił tę transakcję jako „szokującą”, dodając, że po kilku sezonach oczekiwania, że zostanie sprzedany, w końcu zaczął wierzyć, że zostanie w Vancouver. Swój pierwszy mecz rozegrał przeciwko Pittsburgh Penguins, przegrany 3-0. Schneider podzielił obowiązki bramkarskie z weteranem Martinem Brodeurem w sezonie 2013-14, z Schneiderem zarabiającym dodatkowe starty ze względu na jego performance.
W dniu 9 lipca 2014 r., Schneider podpisał siedmioletnie, $ 42 mln przedłużenie kontraktu z Diabłami. Brodeur optował, aby nie podpisać ponownie z New Jersey, pozostawiając Schneidera jako bramkarza Devils’ starting goaltender.
W 2014-15, Schneider posted a .925 save percentage (szósty najlepszy w NHL) i 2.26 GAA. Mimo sukcesów Schneidera, Diabły nie weszły do playoffów trzeci sezon z rzędu. Zespół wygrał tylko jeden ze swoich ostatnich 11 meczów sezonu.
Schneider kontynuował umieszczanie elitarnych liczb dla Diabłów w sezonie 2015-16, w tym 2,15 GAA i .924 procent oszczędności. Diabły przegapiły playoffy po raz czwarty z rzędu season.
W sezonie 2016-17 Schneider umieścił .908 save percentage, miał GAA 2.82, i zakończył sezon z 2 shutoutami i rekordem 20-27-11. The Devils zakończył ostatni w Konferencji Wschodniej i przegapił playoffy na piąty sezon z rzędu o 25 points.
The Devils’ fortunes wreszcie zaczął się odwracać w sezonie 2017-18, z zespołem umieszczając ich najlepszy start w historii franczyzy, idąc 9-2-0 w swoich pierwszych 11 meczach. Udało im się również z powodzeniem powrócić do playoffów Pucharu Stanleya. Pomimo dobrych wyników w pierwszej połowie, kontuzja pachwiny podczas meczu 23 stycznia zepchnęła Schneidera na boczny tor, rezerwowy Keith Kinkaid grał dobrze przez cały sezon, a gdy Schneider walczył o powrót do formy, Kinkaid był w bramce, gdy Devils 2018 rozpoczęli kampanię playoff przeciwko Tampa Bay Lightning. Jednak po tym, jak Kinkaid zanotował 5,87 GAA i procent oszczędzania .804, Schneider zastąpił Kinkaida późno w Game 2 i rozpoczął Games 3, 4 i 5. Był to również pierwszy występ Schneidera w playoffach od 2013 roku, a pierwszy w ogóle w barwach Diabłów. Tutaj Schneider ponownie zanotował elitarne liczby z 1.78 GAA i .950 procentem obron. Jednak Diabły przegrałyby serię z Lightning w pięciu meczach.
Podczas off-season, Schneider przeszedł operację biodra, aby naprawić rozdartą chrząstkę, która zmusiła go do opuszczenia otwarcia sezonu 2018-19. Wrócił do składu Devils 29 października 2018 roku.
Sezon 2018-19 był wyrównany, ponieważ Schneider zarejestrował swoje pierwsze zwycięstwo od 27 grudnia 2017 roku.
18 listopada 2019 roku, w wyniku zmagającego się występu Schneidera w sezonie, został umieszczony na waivers w celu przypisania go do New Jersey’s AHL affiliate, Binghamton Devils. Schneider został zwolniony następnego dnia i został przydzielony do Binghamton Devils. 8 października 2020 roku, po siedmiu sezonach w organizacji Devils ogłoszono, że Schneider został umieszczony na bezwarunkowych waivers w celu wykupienia pozostałych dwóch lat jego kontraktu z klubem.
New York Islanders (2021-obecnie)Edit
W dniu 14 stycznia 2021 roku Schneider został podpisany do zgłoszonego rocznego, 700 000 dolarów kontraktu z New York Islanders.
.