Wild handelsidee: A’s en Mets zouden elkaars offseasons kunnen transformeren

Het MLB-offseason begint nog maar net op te warmen, en we zullen onderweg genoeg redelijke, rationele, realistische analyses en commentaren doen. Maar laten we hier in het begin eens spelen met iets meer aan de fantasiekant.

Welkom bij mijn wilde handelsidee. Het zou het offseason van de Oakland A’s compleet kunnen veranderen, en ze terug veranderen in een echte titelkandidaat in 2021. Ga zitten, dit gaat een paar minuten duren.

De grootste beperking van de A’s deze winter zal geld zijn. Dat is normaal. Om specifieker te zijn, ze hebben veel vrije agenten die uit de boeken komen, maar veel van het geld dat ze besparen gaat direct naar arbitrageverhogingen voordat ze een kans krijgen om de gaten te vullen die zijn ontstaan in het rooster. Om het nog erger te maken, hebben ze twee grote contracten die hen binden aan slagmensen die de laatste tijd zijn ingezakt en geen deel uitmaken van de onmisbare kern.

Een van die contracten behoort toe aan Khris Davis, wiens salaris van $ 16,75 miljoen op dat moment een heel goed idee leek. De andere is voor Stephen Piscotty, die $ 7,6 miljoen elk van de komende twee seizoenen verschuldigd is. Beide spelers scoorden onder vervangend niveau volgens bWAR in 2020, hoewel Piscotty er iets boven zat via fWAR. Beiden hadden slagcijfers ver onder het gemiddelde voor het tweede achtereenvolgende jaar.

Als de A’s slechts een van deze salarissen zouden kunnen verplaatsen, zou het hen spel-veranderende flexibiliteit geven waarmee ze een kern kunnen verbeteren die al drie zomers op rij heeft gestreden – of misschien helpen voorkomen dat ze een van de twee ster vrije agenten verliezen waar ze zich opmaken om afscheid van te nemen (Marcus Semien en Liam Hendriks).

Helaas lijkt dit het slechtst mogelijke moment te zijn om een salarisdump te proberen. Met elk team dat zware financiële verliezen claimt als gevolg van de effecten van het coronavirus dit jaar, is het niet te zeggen hoe afkerig de markt zal zijn van onnodige uitgaven. Wie heeft er extra geld om te spenderen aan een albatros van iemand anders? En hebben de A’s wel de troeven in handen om iemand tot zo’n regeling te verleiden?

Enter the Mets

New Yorks andere team is deze winter net gekocht door een nieuwe eigenaar, Steve Cohen. Hij begon zijn ambtstermijn met te verklaren dat hij niet van plan is overhaast te proberen een kampioenschap te kopen, noch zullen de Mets “zich gedragen als dronken matrozen.” Maar hij maakte wel duidelijk dat de Mets zich zullen “gedragen als een team uit de grote markt” en een “budget hebben dat daarmee in overeenstemming is.” Ze gaan uitgeven, bovenop elke vorm van inleidende splash die Cohen zou willen maken om zich te bewijzen aan zijn nieuwe fanbase.

De oude Mets openden het seizoen 2020 ergens in het midden van de $ 150 miljoen bereik. Op dit moment gaan ze de winter in met 120 miljoen dollar, waardoor ze een aas (deGrom), een andere topstarter (Stroman), een handvol goede relievers, een jonge superster eerste honkman (Alonso), en verschillende goede linkshandige slagmensen die meestal in het buitenveld zijn (en een rechtshandige 3B). Ze kunnen ook Noah Synergaard laten terugkeren van Tommy John operatie halverwege het seizoen.

Ze hebben meerdere gebieden van nood, met inbegrip van de rotatie en bullpen, plus het vangen en een center fielder. Ze hebben ook plotseling een gat op het tweede honk na het verlies van Robinson Cano aan een PED-schorsing – hoewel dat nog eens 20 miljoen dollar vrijmaakt, veel meer dan ze nodig zullen hebben om die positie op de open markt in te vullen.

Een specifieke naam waarin ze geïnteresseerd zijn, is marquee free agent outfielder Marcell Ozuna. Ze hebben al een paar buitenvelders, maar ze zijn allemaal links en geen van hen is goed in CF. De groep omvat Michael Conforto en Brandon Nimmo, die er leuk uit zouden zien op de hoeken; Dominic Smith, die eigenlijk meer een DH is; en Jeff McNeil, die een super-sub is en in plaats daarvan naar het tweede honk zou kunnen glijden om Cano te vervangen.

Ozuna past bijna. Hij is een rechtshalf, wat hen het evenwicht geeft waar ze naar hunkeren. En hij heeft al eens een Gouden Handschoen gewonnen… maar dan in het linksveld. Hij heeft al jaren niet meer in het midden gespeeld, en was slecht de laatste keer dat hij het probeerde. De Mets zouden moeten kiezen tussen hun verklaarde doel om hun verdediging te verbeteren, of het tekenen van Ozuna om center te spelen.

Daar komt nog bij dat Ozuna een beetje aan de neus voelt als een Mets lange termijn ondertekening, gezien hun reputatie voor slechte investeringen. Zijn wRC+ cijfers tijdens zijn carrière:

• 2014: 116
• 2015: 92
• 2016: 109
• 2017: 143
• 2018: 107
• 2019: 109
• 2020: 179

Hij is net 30 geworden, en hij heeft precies twee goede jaren gehad, of 1,3 als je corrigeert voor het korte 2020. De laatste keer dat hij een ster was, in 2017, hebben de Cardinals gebeten en een enorme handelsprijs betaald om hem te verwerven voor zijn laatste arbitragejaren (2018-19), en hij was, zoals, in orde. Niet slecht. Fatsoenlijke vleermuis, een paar WAR waard met een goede handschoen op de gemakkelijkste positie om te vullen. Maar St. Louis zou willen dat ze nog steeds Sandy Alcantara in de plaats hadden.

MLB Trade Rumors voorspelt dat Ozuna deze winter 4yr/$72m landt, na het opzetten van ongewoon enorme cijfers in een kort klein-steekproefseizoen. Zal hij dat waard zijn? Of zal hij meer spelen als een jongen die je had kunnen krijgen voor een paar 2-jr/$25m deals, vooral nu hij zijn hoogtepunt nadert en dieper in de 30 duikt? Dit lijkt precies het soort zet dat de oude Mets zouden doen, voor een speler die ze niet echt nodig hebben en die alle kans heeft om niet serieus vooruit te komen (en met een geschiedenis die suggereert dat hij behoorlijk zou kunnen teleurstellen).

Re-enter the A’s

Oakland heeft een speler die veel beter aan de criteria van de Mets voldoet dan Ozuna, en dat is Mark Canha. Hij is een rechtshandige slagman, en zijn recente geschiedenis van succes op de plaat is meer consistent en betrouwbaarder in de toekomst. Hij krijgt negatieve cijfers in CF, maar hij kan het aan op een dagelijkse basis, en de geavanceerde statistieken vinden hem daar iets beter dan de zittende Nimmo. Op zijn minst zouden ze de veelzijdigheid hebben van een tweede speelbare optie in het midden, met een van hen die in de tussentijd solide in een hoek is.

Hoewel zijn naam nationaal nog steeds onder de radar vliegt, is Canha objectief gezien een ster. Hij was 4 WAR waard in 2019, en was op tempo om dat in 2020 te verslaan, bewijzend dat zijn geduldige en krachtige vleermuis voor echt is om te gaan met een nuttige handschoen en enkele positieve intangibles. Vergeleken met Ozuna, over de laatste drie jaar gecombineerd, is Canha een gelijke fWAR waard geweest en bijna één extra winst in bWAR, en hij deed het in 31 minder wedstrijden (met 10 extra punten wRC+).

Het probleem voor Oakland is dat Cana na 2021 een free agent zal zijn. Ze kunnen het zich veroorloven om hem dit jaar te houden, en hij biedt gemakkelijk meerwaarde boven zijn arbitrage-gecontroleerde salaris, dus er is geen reden om hem zomaar van de hand te doen. Maar hij gaat een groot deel van de loonlijst in beslag nemen met een geschatte 8,2 miljoen dollar, dus zijn uitstekende diensten zijn niet goedkoop, ook al zijn ze efficiënt geprijsd. En hij is niet langer een langdurig onderdeel van de kern.

De Mets willen een speler als Canha en ze zijn bereid om veel geld uit te geven om hem te krijgen. De A’s kunnen zoveel mogelijk budgetruimte gebruiken als ze kunnen krijgen. Hier is hoe ze elkaar kunnen helpen.

Oakland stuurt Canha naar de Mets. In ruil daarvoor, in plaats van een gelijke waarde terug te krijgen, sturen de A’s ook Khris Davis naar New York en de Mets betalen zijn volledige salaris. Je kunt kleine stukjes in de marge toevoegen als je wilt, maar dat is de essentie.

Volgens onze vrienden bij Baseball Trade Values, compenseren de waarden van de twee spelers elkaar bijna identiek. Canha’s meerwaarde ten opzichte van zijn koopjes salaris is ongeveer gelijk aan het bedrag dat een team zou verspillen door Davis te veel te betalen. In wezen zouden de Mets het laatste jaar van Canha’s teamcontrol kopen in plaats van het te verwerven. Samen zou het duo ongeveer 25 miljoen dollar kosten, wat meer is dan de 18 miljoen dollar die Ozuna zou vragen, maar het is slechts een verbintenis voor één jaar. Cohen kan zijn slag slaan in het buitenveld zonder er jaren later voor te hoeven betalen.

Dat laatste deel is extra belangrijk, want terwijl Cano in 2021 uit de boeken is, springt hij er voor 2022 en ’23 weer op als zijn schorsing afloopt. New York’s financiële uitstel van hem duurt slechts een jaar, waardoor ze een stimulans hebben om een van de dure stappen van deze winter een korte-termijn te maken. Hier is de kans om precies dat te doen met een ding dat ze in het echte leven aan het winkelen zijn, met genoeg langetermijngeld over om te besteden aan meerjarige deals voor een paar impact pitchers.

En wat zouden de Mets doen met Davis? Maakt eigenlijk niet eens uit. Zet hem op de bank als een intimiderende pinch-hitter. Verkoop hem aan een herstellend AL-team met korting. Laat hem gaan. Het punt van de deal aan hun kant zou het krijgen van Canha zijn. Zeker, dat is een hoop dood geld voor één man die nog nooit een All-Star is geweest. Maar weet je wie dit soort dingen de hele tijd doen? De Dodgers. Dat wil zeggen, de regerende kampioenen, die naar drie van de laatste vier World Series gingen. Zij gebruiken hun geld als een wapen om talent te kopen wanneer ze kunnen, en daardoor hebben ze een hoop talent. De New Mets zouden dat kunnen doen als ze wilden, en hun identiteit veranderen om overeen te komen met een werkelijk winnend model in plaats van te blijven opereren als de onsuccesvolle Old Mets.

Wat de A’s betreft, zij zouden een derde van hun huidige loonlijst wegsnijden. Hierdoor zouden ze onder de 50 miljoen dollar komen, zelfs na het betalen van hun arbitrage spelers. Afhankelijk van waar hun budget uitkomt, kunnen ze nog 30-50 miljoen dollar overhouden. Laten we de middenweg nemen en zeggen dat ze dit jaar 90 miljoen dollar hebben, waardoor ze na deze deal nog ruim 40 miljoen overhouden.

Je kunt veel doen met ruim 40 miljoen. Je kunt Semien en Hendriks opnieuw contracteren, en MLBTR denkt dat je dat kunt doen voor $25 miljoen per jaar samen. Dat laat nog eens $ 15-20 over, die je kunt verdelen tussen tweede baseman Kolten Wong en een veteraan mid-rotatie startende werper. Nu heb je je rotatie voltooid, je ster closer teruggebracht, en je middenveld verbeterd in plaats van het uit elkaar te zien vallen. Je hebt nu ook de beste infield verdediging in de recente geschiedenis van de sport. En je hebt nog steeds twee buitenvelders (Laureano en Piscotty), plus Chad Pinder, en elf Triple-A buitenveld vooruitzichten vechten voor een plek.

Aanpassen zoals je wilt. Je kunt de vrije starter overslaan (gebruik Daulton Jefferies) of Wong (gebruik Sheldon Neuse op 2B) en in plaats daarvan Brad Hand halen om samen met Hendriks een super-bullpen te vormen. Je zou Hendriks kunnen overslaan, Hand goedkoper kunnen kopen, en de besparing gebruiken om Tommy La Stella terug te halen als de DH in een post-Davis wereld. En ga zo maar door.

Verhoog het niveau

Nog niet overtuigd? Nog meer redenen nodig voor beide partijen om dit te doen, vooral de Mets? Nou, New York heeft nog een probleem waar Oakland bij kan helpen, en dat is Dominic Smith. Zijn knuppel lijkt te zijn uitgepland en hij plaatste monstercijfers in het korte 2020 op 25-jarige leeftijd.

Smith, 2020: .316/.377/.616, 165 wRC+, 10 HR, 7,0% BB, 22,6% Ks, .374 xwOBA

Dynamiet! Zelfs als dat slaggemiddelde een beetje daalt, heeft hij nog steeds veel power, genoeg vrije lopen, en hij slaat niet te veel uit. Statcast houdt van hem.

Het probleem is, de Mets hebben geen plek om hem te spelen, nog erger gemaakt door zijn algemene gebrek aan verdedigende capaciteiten. Ze hebben Conforto en Nimmo in het outfield, en in dit scenario hebben ze Canha ook, of misschien in het echt krijgen ze Ozuna, etc. Ze hebben Alonso op 1B. En vanaf dit moment is er geen DH in de NL volgend seizoen.

De Mets kunnen Smith niet in hun 2021 line-up passen, maar hij is te goed om op de bank te rotten. Ze moeten hem waarschijnlijk ruilen. En weet je, de A’s hebben net hun oude DH (Davis) en hun LF (Canha) weggedaan. En ze verloren twee van hun enige linkshandige slagmensen, La Stella en Robbie Grossman, aan de vrije verkoop. Zelfs na het uitgeven van al dat geld een paar alinea’s geleden aan een SP en RP en 2B en SS, is er nog steeds een grote plaats over voor een linkshandige DH. Wat denk je van een bopper die net op zijn hoogtepunt is en op een doorbraak afstevent? Misschien is hij wel de volgende Khrush Davis.

Even beter, Smith heeft de arbitrage nog niet bereikt, dus zijn salaris ligt rond het minimum in 2021. Het toevoegen van hem heeft geen effect op de loonlijst van Oakland, met het potentieel voor een enorme impact op hun productie.

Dit deel zal niet goedkoop zijn, want Smith heeft echte waarde. Maar wat de A’s kunnen doen is er de volle waarde voor teruggeven, op een moment dat de Mets anders weinig pressie kunnen uitoefenen omdat iedereen weet in welke situatie ze zitten met hun reserve-sterhitter – en ook omdat Smith misschien beperkt is tot AL-kandidaten.

Bouw welk pakket je maar wilt. Leid het met Daulton Jefferies als de Mets goedkope jonge pitching willen, en voeg Austin Allen toe om te helpen met hun catching vacature. Als ze akkoord zijn met jongere vooruitzichten, leid het dan met Logan Davidson of Nick Allen (shortstops die plotseling overbodig zijn omdat Semien kan worden hercontracteerd). Als het één groot stuk moet zijn in plaats van een combo van meerdere vooruitzichten, dan is er altijd A.J. Puk, die perfect op één lijn ligt met Smith op BTV’s Trade Simulator.

Wederom, pas het Puk-deel daarvan aan als je denkt dat een andere terugkeer zinvoller is.

Er zijn meerdere redenen voor elk team om dit idee leuk te vinden. De Mets krijgen hun rechtshandige CF van sterniveau, maar voor 1 jaar en 25 miljoen dollar in plaats van een uiterst riskante 4 jaar en 72 miljoen dollar. Ze krijgen ook de volle waarde voor Smith op een moment dat hij goed verkocht kan worden, in plaats van hem op de bank te verspillen of hem later deze winter of midzomer te dumpen voor elke cent die ze er maar voor kunnen krijgen. Als alles goed gaat met de gezondheid van Puk, voegen ze een hoogwaardige rookie-arm toe aan hun rotatie of bullpen tegen het minimumsalaris.

Aan de andere kant maken de A’s genoeg loonlijst vrij om impact-level geld te gooien naar al hun belangrijkste behoeften. Dat doen ze zonder iemand van hun 2022-rooster te verliezen. Ze verzilveren ook het vraagteken van Puk’s schouder voor een geweldige jonge, goedkope, lange termijn vleermuis, wat minder pijn doet dan hem te gebruiken om een één-jarige huurveteraan te krijgen. Ze verliezen Canha, wat pijn doet in 2021, maar ze vervangen zijn slag onmiddellijk met die van Smith (in DH), en ze kunnen hem vervangen in LF met behulp van iemand uit hun logjam van Triple-A prospects (Brown, Bolt, Fowler, Barrera, Deichmann, enz., die allemaal links kunnen slaan, en 2-3 van hen kunnen ook de back-up CF zijn zoals Canha was).

Denk je nog steeds dat dit te veel geld is voor de Mets om op zich te nemen, of een te gewaagde zet voor hen in het algemeen? Vergeet niet dat Cohen’s nieuwe Team President niemand minder is dan Sandy Alderson, zelf een voormalig A’s GM en een legende. Het is gemakkelijk voor te stellen dat er een warme relatie ontstaat tussen deze twee clubs, en dit zou een spectaculaire manier zijn om die te lanceren. En hé, als Alderson de huidige Oakland GM David Forst wegkaapt, dan zou het misschien geen kwaad kunnen om de A’s tegelijkertijd een klein gebaar van goede wil te geven om de volgende GM van Oakland te helpen hun lopende strijd volledig nieuw leven in te blazen.

Maar ik denk dat je het niet eens nodig hebt om zo’n persoonlijke gunst te verlenen. Ik denk dat er aan beide kanten veel voor te zeggen is voor deze blockbuster zet op zijn eigen merites. Beide clubs halen in één klap een aantal belangrijke punten binnen, ze doen dat door te putten uit gebieden waar ze zo sterk in zijn dat het grenst aan overdaad, en ze hebben het gevoel dat ze meer hebben gekregen dan ze hebben gegeven. Het is even onrealistisch als volledig haalbaar.

Een laatste overweging? Het stinkt om Canha te verliezen, die misschien wel mijn favoriete speler bij de A’s is, maar kun je je voorstellen dat de Big League Foodie een jaar in New York City zou wonen? Zijn Instagram zou door de stratosfeer gaan.

Dit zou de opstelling van de A’s zijn, met wat voor aanpassingen je maar wilt voor het bestellen:

1. SS Marcus Semien (R)
2. CF Ramon Laureano (R)
3. DH Dominic Smith (L)
4. 3B Matt Chapman (R)
5. 1B Matt Olson (L)
6. C Sean Murphy (R)
7. LF Brown/Bolt/Fowler/Barrera/Deichmann (L)
8. RF Stephen Piscotty of Chad Pinder (R)
9. 2B Kolten Wong (L)

Dat is een boven-gemiddelde aanval met een bijzonder angstaanjagend 3e-6e hart. Er zijn drie multi-tijd Fielding Bible winnaars, plus nog twee up-the-middle verdedigers die onlangs Gold Glove finalisten zijn geweest, en een andere (Murphy) die wordt beschouwd als een toekomstige Gold Glover. En iedereen zou tot minstens eind 2022 onder teamcontrole zijn, met de meesten van hen tot 2023 of langer.

De bank zou catcher Jonah Heim kunnen omvatten, super-sub Chad Pinder (of Piscotty), enkele van de outfielders die niet in LF beginnen, en iemand van Tony Kemp tot Sheldon Neuse tot Nate Orf of wie dan ook om het infield te ondersteunen. De rotatie zou bestaan uit Luzardo, Manaea, Bassitt, Montas, en een legitieme $10 miljoen vrije speler, met Puk of Jefferies als volgende (wie er ook niet verhandeld is). De bullpen zou terugkeren Hendriks, Diekman, Wendelken, en Trivino, met verschillende elektrische rookies om uit te proberen (Weems, Romero, Charles, Kaprielian, Holmes) en een open markt met misschien wel een van de beste non-tender klassen in de recente geschiedenis te schuren voor juweeltjes.

En het geheel kost rond de $ 90 miljoen. Maar alleen als Alderson en de Mets willen meespelen.

Wie zegt nee?