Ik heb eens gehoord dat de definitie van volwassenheid is besluiten dingen te doen die je niet wilt doen omdat ze gedaan moeten worden.
Als dat het geval is, dan ben ik super volwassen. Want ik heb het gevoel dat ik veel tijd besteed aan dingen waar ik mezelf voor moet opwinden. Ik denk zelfs dat ik me daarom vaak zo uitgeput voel – het is makkelijk om het gevoel te hebben dat een groot deel van mijn leven bestaat uit ploeteren in plaats van dingen te doen die ik echt wil doen. Daarom kan tijd nemen om te ontspannen in de camper met Keith me zo veel verfrissen.
Dus vandaag dacht ik tien dingen met jullie te delen die we niet graag doen, en waarschijnlijk ook nooit graag zullen doen, maar die toch gedaan moeten worden – samen met wat gedachten over hoe we deze dingen sneller en gemakkelijker gedaan kunnen krijgen! Een tijdje geleden heb ik een versie van deze post gemaakt, waarin ik jullie allemaal vroeg om me te helpen met de dingen die jullie ook niet graag doen. En onze antwoorden kwamen aardig overeen! Dus hier gaat.
Toilet schoonmaken
Het #1 antwoord dat iedereen geeft voor minst favoriete taak is altijd het toilet schoonmaken. We doen het gewoon niet graag. En als je kleine jongens hebt (of meerdere grote) wordt het nog smeriger. Maar er is iets met een stralend schone, witte toiletpot waardoor je je gewoon beter voelt.
Hoe de pijn te verzachten: Houd de toiletpotreiniger naast het toilet en als je merkt dat het smerig wordt, spuit je er gewoon wat reiniger in en beweeg je de borstel, dan wordt het nooit meer smerig. En kleine kinderen houden echt van toiletten schoonmaken. Misschien niet alle kleine kinderen, maar genoeg dat ik een trend heb opgemerkt. Als je ze vangt als ze een jaar of 5, 6 zijn en ze aan het werk zet, kunnen ze het als “hun” taak gaan beschouwen. Het heeft iets met schrobben met die borstel en het maken van al die bubbels. Leer uw kinderen dus het toilet schoon te maken! Zet een mand met vodden bij het toilet, samen met wat veilig schoonmaakmiddel, zodat ze ook de toiletbril kunnen schoonmaken. We houden er misschien niet van dat schoonmaakmiddelen zichtbaar zijn, maar ik denk altijd: als het binnen handbereik is, wordt het vaker gedaan!
Stofzuigen
Misschien ironisch (gezien de titel van deze blog) is dit mijn grootste! Ik haat stofzuigen – vooral het stofzuigen van trappen. En ik denk dat het probleem met stofzuigen is dat gevoel dat het nooit klaar is. Je weet dat zodra je stofzuigt, er iemand doorheen trekt en nog meer kruimels maakt.
Hoe de pijn te verminderen: Investeer in een kwaliteitsstofzuiger die doet wat je nodig hebt om te doen! Als u vooral vloeren hebt, hebt u een andere stofzuiger nodig dan iemand met een stel vloerkleden. Als u een stofzuiger hebt waar u dol op bent, zult u merken dat u het stofzuigen zelfs leuk vindt. En die doorzichtige stofzuigers waarin het stof rond dwarrelt, zijn erg leuk voor kinderen. Dus kijk eens naar de stofzuiger opties. Mijn neef en tante kochten voor Rebecca en Connor een hele mooie stofzuiger voor hun bruiloft en het heeft een enorm verschil gemaakt – Connor vindt het echt leuk om hem te gebruiken!
Nog iets: maak de stofzuigerzak vaak schoon, en als je een centrale stofzuiger hebt, maak dan het apparaat schoon. Toen ik mijn eerste huis kocht wist ik niet dat je dit moest doen. Ik weet niet zeker waar ik dacht dat al dat stof heen ging, maar na zes maanden dat de stofzuiger niet werkte, dacht ik mijn man te vragen waar de centrale stofzuiger geleegd werd. En ja hoor, hij zat vol.
Afwas
We haten afwas omdat het vies is en niet weggaat. Je doet een afwas en morgen staan er weer net zoveel.
Hoe de pijn te verzachten: Regel dat als je eten maakt, je niet afwast! Betrek kinderen erbij. En dit is iets waarvan ik heb gemerkt dat het werkt: zorg dat je het aanrecht hebt opgeruimd voordat je naar bed gaat. Spuit zelfs wat schoonmaakmiddel en poets het elke avond. Als je een schoon aanrecht ziet, voel je je veel beter!
ontbijt maken
Ik haat het als ik om half zes nog niet weet wat ik voor het avondeten ga maken. Dat is een marteling. Maar ik vind koken leuk, dat wil zeggen eten maken. Ik haat ontbijt maken. Vooral omdat ik ontbijt haat, en mijn jongste dochter ook, die meestal de enige thuis is met mij rond ontbijt tijd. Maar ik weet dat we moeten eten! Maar als ik niet kook, grijp ik naar de chocoladetaart. Zelfs vanmorgen at ik een van Katie’s chocoladekoekjes (sorry, Katie, maar je was nog niet wakker. Dus daar). Het probleem is dat we eiwitten nodig hebben bij het ontbijt, maar als we niet weten wat we moeten maken, kiezen we vaak voor simpele suikers (dat zijn de meeste muffins en ontbijtgranen).
Hoe de pijn te verzachten: Denk buiten de gebaande paden! Je kunt restjes als ontbijt eten. En ik ben begonnen meer “lunchgerechten” als ontbijt te maken. Ik maak hummus en pitas. Ik maak van die mini-pizza’s op Engelse muffins. En als je ideeën hebt voor andere creatieve ontbijtjes, hoor ik het graag. Ik ben gewoon geen eier-, pannenkoeken-, havermout- of cornflakes-meisje.
Beantwoording van e-mail
Ik krijg elke dag een heleboel e-mail. Misschien zitten sommigen van jullie in hetzelfde schuitje. En ik haat het. Voor jou is het misschien niet e-mail dat je haat; misschien is het rekeningen betalen. Maar het is alles wat in je achterhoofd zit, aan je zeurt, zegt: “je moet dit doen” en je een schuldgevoel geeft. E-mail maakt dat ik me schuldig voel omdat er altijd dingen zijn die ik moet doen. En daar hou ik niet van.
Hoe de pijn te verzachten: Of het nu gaat om rekeningen, e-mail of ander papierwerk, zet elke dag een bepaalde hoeveelheid tijd opzij. In plaats van het in één keer te doen, doe je dat vijftien minuten per dag (of wat er ook voor nodig is). Ik merk dat als ik de timer zet en probeer er in die tijd zoveel mogelijk af te krijgen, ik vrij productief ben. En dan kan ik zeggen: “Nou, als ik vandaag niet aan die persoon toegekomen ben, dan komt dat omdat andere dingen voorrang hadden”. En dat is prima.
Dat PAP-uitstrijkje/Mammogram
Laten we naar onze fijne plekjes gaan, mensen, en onze voeten in de beugels leggen en proberen te negeren wat er aan de hand is. Of laten we geplet worden!
Als iemand die sinds mijn 30e jaarlijks een mammografie moet laten maken vanwege borstkanker in de familie, kan ik je vertellen dat het niet leuk is. Maar het is beter dan het alternatief.
Hoe de pijn te verzachten: Ik denk niet dat je dat echt kunt. Voor mammografieën neem je een uur van tevoren een Tylenol. Bij een uitstrijkje moet je er gewoon mee leven. Ontspan zoveel als je kunt (ja, natuurlijk). En vergeet niet dat de nieuwe richtlijnen zeggen dat als je ooit maar één seksuele partner hebt gehad, en hij heeft er ook maar één gehad, je er echt maar één in de drie jaar nodig hebt (joepie!). Voor degenen onder jullie in die situatie, kun je je arts vertellen dat het echt niet nodig is. Helaas, voor degenen onder jullie in het andere kamp is het dat wel, want baarmoederhalskanker is echt gevaarlijk. En het was door een uitstrijkje dat ze voor het eerst alle poliepen en andere dingen vonden die bloedingsproblemen veroorzaakten, dus het is belangrijk.
Uitoefenen
Ik zal nooit, maar dan ook nooit graag sporten, en ik heb het stiekeme vermoeden dat de mensen die zeggen dat ze zich niet gelukkig voelen als ze niet vijf mijl per dag joggen, liegen of zichzelf voor de gek houden. Ik heb in mijn leven perioden van intensieve lichaamsbeweging doorgemaakt, en zelfs toen vond ik het niet leuk. Ik vind het gewoon niet leuk. Maar ik weet dat het nodig is.
Hoe de pijn te verminderen: Ik heb maar twee dingen gevonden die werken: naar een preek/toespraak/podcast luisteren terwijl ik jog of Netflix kijken terwijl ik op de hometrainer zit, of samen met iemand anders trainen. Ik heb de kogel door de kerk gehapt en drie maanden lang geld neergeteld voor een personal trainer, omdat ik de verantwoording gewoon nodig heb. Ik begin ook weer samen met mijn man te joggen. Als je dingen samen doet, is de kans groter dat het ook lukt. Ik denk dat toegeven dat je het nooit leuk zult vinden, en stoppen met je schuldig te voelen omdat je niet wilt sporten, al heel veel helpt. Doe het gewoon en weet dat je het zult haten, maar dat is niet erg.
Was opbergen
Ik kan de was doen. Ik haat het alleen om het op te vouwen en weg te doen. Het houdt nooit op.
Hoe de pijn te verzachten: Vouw het direct uit de droger, in plaats van het ergens te dumpen (of vouw het als het van de lijn komt). Dan hoef je het alleen maar in de kamers van de mensen te deponeren. Laat oudere kinderen hun eigen was doen (of in ieder geval hun eigen was opbergen).
Werken buitenshuis
Hier is een trieste. Ik heb een aantal mensen op Facebook gehad die zeiden dat ze zo graag thuisblijfmoeder wilden zijn, maar dat ze moesten werken voor het inkomen.
Soms moeten we inderdaad werken, en dat is nog steeds een dienst die je je gezin bewijst.
Hoe je de pijn kunt verzachten: Leer zo veel mogelijk over hoe u geld kunt besparen op uw grote uitgaven, zoals hypotheken, verzekeringen, auto’s en boodschappen. Verklein zoveel als u kunt. Leer met minder te leven. Spaar zo veel mogelijk van uw loon op als u kunt. Maak een plan. Als je kunt zien dat je over vijf jaar parttime kunt gaan werken, of dat je het je kunt veroorloven om meer thuis te zijn als je kleiner gaat wonen, kan dat enorm helpen. Maar maak een plan voor het hele gezin, zodat u kunt zien hoe uw werk en dat van uw man bijdragen, en waar u naar streeft. Jullie doen dit als gezin, en je hoeft niet het gevoel te hebben dat het allemaal op jouw schouders rust. En soms, als je op de lange termijn kijkt, zie je dat het niet altijd zo is.
Battling in Prayer
Het verbaast me dat niemand in de bijna 200 reacties op Facebook, toen ik de vraag oorspronkelijk stelde, dit heeft genoemd, maar voor mij is het een belangrijk punt. Ik weet dat niemand echt online zegt “Ik vind het moeilijk om mijn devoties te doen” of “Ik vind bidden moeilijk”, maar ik ben niet bang om te zeggen dat ik het doe! Het is moeilijk om rustig te zitten en je te concentreren op het lezen van het woord. Maar ik ben daar nog steeds veel beter in dan in bidden. Ik kan de hele dag conversatie-bidden (en dat doe ik ook). Maar ken je dat gebed waarbij je ten strijde trekt, en je hard voor iets moet bidden? Zoiets als het gebed in Daniël 10 waar Daniël 21 dagen lang bad, zich niet realiserend dat er op datzelfde moment een enorme geestelijke strijd gaande was in de hemelse gewesten? Ik heb daar echt moeite mee. Ik kan zeker met God praten alsof Hij mijn vader is, maar om serieus te worden? Dat is moeilijk.
Hoe de pijn te verzachten: Houd pen en papier bij de hand, zodat je dingen kunt opschrijven terwijl je bidt. Dat helpt me om me te concentreren en voorkomt dat mijn gedachten afdwalen. Zorg dat je op een andere plaats zit als je zo bidt, zodat je niet in de verleiding komt om een boek te pakken of op de computer te kijken. Gebruik een gebedenboek, zoals het boek van het gemeenschappelijk gebed, als een gids voor hoe je door een gebed heen werkt. En ik zou het fijn vinden als je suggesties in de comments plaatst!
Daar is mijn lijst van de top 10 dingen die ik haat om te doen! Veel van deze dingen heb ik geminimaliseerd door ze aan anderen te delegeren, en als je merkt dat je ze allemaal zelf doet, moet je echt mijn boek in handen zien te krijgen: To Love, Honor and Vacuum: When you feel more like a maid than a wife and a mother. Familie is een team, een eenheid, het is niet mama die alles doet terwijl anderen niets doen. En als je het gevoel hebt dat je een beetje rust krijgt, zal je gezin een leukere plek zijn voor jullie allemaal – terwijl je kinderen ook verantwoordelijkheid leren.