Een Public Safety Answering Point (PSAP), soms ook “Public Safety Access Point” genoemd, is een callcenter waar noodoproepen (zoals van politie, brandweer en ambulance) van een mobiele of vaste abonnee worden afgehandeld. Het kan ook gebeuren dat wanneer 112 wordt gedraaid, er een logica wordt geïmplementeerd door mobiele of netwerkexploitanten om de oproep naar het dichtstbijzijnde politiebureau te routeren. Het is een callcenter in bijna alle landen, waaronder Canada en de Verenigde Staten, dat verantwoordelijk is voor het beantwoorden van oproepen naar een noodnummer voor politie, brandweer en ambulancediensten. Opgeleide telefonisten zijn gewoonlijk ook verantwoordelijk voor de dispatching van deze nooddiensten. De meeste PSAP’s zijn nu in staat de locatie van de beller te bepalen voor vaste oproepen, en veel PSAP’s kunnen ook de locatie van mobiele telefoons bepalen (soms fase II-locatie genoemd), waarbij de mobiele telefoonmaatschappij een handset-naar-lokalisatiesysteem heeft. Sommige kunnen ook voice broadcasting gebruiken, waarbij uitgaande voicemail naar veel telefoonnummers tegelijk kan worden gestuurd, om mensen te waarschuwen voor een plaatselijke noodsituatie, zoals een chemische lekkage.
In Canada en de Verenigde Staten neemt het district of een grote stad deze verantwoordelijkheid meestal op zich. Als divisie van een Amerikaanse staat zijn counties over het algemeen verplicht deze en andere hulpdiensten te leveren, zelfs binnen de gemeenten, tenzij de gemeente ervoor kiest zich terug te trekken en een eigen systeem te hebben, soms samen met een naburige jurisdictie. Als een stad wel een eigen PSAP heeft, maar geen eigen specifieke nooddienst (bijvoorbeeld stadspolitie maar brandweer van de provincie), kan het nodig zijn de oproep door te geven aan het PSAP dat wel dat soort oproepen behandelt. In de VS moeten alle telefoonmaatschappijen, ook mobiele, de locatie van de oproeper kunnen bepalen, maar er is geen federale wet die PSAP’s verplicht dergelijke informatie te kunnen ontvangen.
Er zijn ongeveer 6100 primaire en secundaire PSAP’s in de VS. Personeel dat voor PSAP’s werkt, kan stemgerechtigd lid worden van de National Emergency Number Association (NENA). Alarmcentralisten die in PSAP’s werken kunnen gecertificeerd worden door de National Academies of Emergency Dispatch (NAED), en een PSAP kan een NAED Accredited Center of Excellence worden.
Elk PSAP heeft een “echt” telefoonnummer dat wordt gebeld wanneer het alarmnummer (911) wordt gedraaid. De telecommunicatie-exploitant is verantwoordelijk voor het koppelen van alle vaste nummers aan de meest toepasselijke (vaak de dichtstbijzijnde) PSAP, zodat wanneer het alarmnummer wordt gedraaid, de oproep automatisch naar de meest geschikte PSAP wordt doorgeleid. PSAP’s kunnen onderhevig zijn aan veranderingen, zoals nieuwe contactinformatie en veranderende dekkingsgebieden. Er bestaan commerciële producten die deze veranderingen trachten bij te houden en de telecommunicatie-exploitant in staat stellen nummers aan de relevante PSAP te koppelen op basis van het fysieke adres dat bij dat nummer hoort.
In andere landen valt dit onder de verantwoordelijkheid van andere soorten lokale overheden, en dicteert de specifieke opzet van het telefoonnet hoe dergelijke oproepen worden behandeld.
Er is nu ook de mogelijkheid om tekstberichten te beantwoorden op sommige PSAP’s, die nuttig is in gebieden waar een zwak signaal sterkte als gevolg van de afstand van de dichtstbijzijnde cell site veroorzaakt randontvangst, wat resulteert in geblokkeerde of dropped calls. Aangezien SMS-berichten slechts een ogenblik nodig hebben om te worden verzonden, is een korte piek in de radiopropagatie (bijvoorbeeld als gevolg van een veranderend wolkendek) vaak voldoende om een bericht te verzenden. Sms-berichten zijn ook nuttig voor doven of mensen met een spraakstoornis, omdat er geen TTY-apparaat voor nodig is.