Weinig mensen zullen ontkennen dat het frustrerend en ontmoedigend is om een patiënt te hebben die weigert te eten. En hoewel de onmiddellijke reactie – en waarschijnlijk het verzoek van de eigenaar van het huisdier – is om de kat of hond zo snel mogelijk aan het eten te krijgen, vereist het bieden van de best mogelijke zorg aan uw patiënt een uitgebreide, doordachte aanpak.
Tijdens zijn presentatie op de 2018 NY Vet Conference in New York City, heeft Stanley L. Marks, BVSc, PhD, DACVIM, een gedetailleerd overzicht van inappetentie, de oorzaken ervan en de beschikbare therapeutische opties.
Reviewing the Basics
Dr. Marks benadrukte eerst het belang van het begrijpen van de termen die vaak worden gebruikt om problemen met eetlustbeheersing te beschrijven en bekeek hun definities zoals ze van toepassing zijn op de diergeneeskunde. Vaak, legde hij uit, worden deze termen verkeerd gebruikt bij het beschrijven van een patiënt, wat veel kwaad kan doen.
- Anorexia verwijst naar het volledig ontbreken van voedselinname. “Een patiënt kan niet gedeeltelijk anorexia hebben,” zei hij. “Die term is onzinnig en zou niet gebruikt moeten worden.”
- Hyporexie duidt op een vermindering van de voedselinname, ongeacht de reden of oorzaak.
- Dysrexie verwijst naar de verstoring van de normale eetlust of eetpatronen. Een voorbeeld van een patiënt met dysrexie, legde Dr. Marks uit, zou een hond zijn die weigert zijn reguliere commerciële dieet te eten, maar geen probleem heeft met het eten van gekookte kip en rijst die de huisdiereigenaar als alternatief aanbiedt.
Naast de terminologie die wordt gebruikt om de toestand van een patiënt te beschrijven, drong Dr. Marks er bij de aanwezigen op aan ervoor te zorgen dat ze vertrouwd zijn met de fundamentele oorzaken van eetlust en hoe deze oorzaken zich voordoen bij anorexische of hyporexische patiënten.
“Neem bijvoorbeeld pijn,” zei hij. “Pijn is een zeer belangrijke oorzaak van lusteloosheid bij onze patiënten en wordt steeds meer erkend. Ik ben echt blij om te zien dat pijnscores nu door veel behandelaars in veel ziekenhuizen worden gebruikt.” In staat zijn om de pijn van de patiënt te beoordelen helpt het behandelingsproces te sturen.
GERELATEERD:
- FDA aan dierenartsen: Use Approved Mirtazapine Product
- Mirtazapine for Appetite Stimulation in Cats
Andere triggers om jezelf vertrouwd mee te maken zijn misselijkheid, obtundatie, stress, en voedselaversie. Bij patiënten met voedselaversie waarschuwt Dr. Marks dierenartsen tegen het dwangvoeren van de patiënt, vooral een kat, omdat dit een averechts effect zal hebben. “Wat je zult merken is dat wanneer de kat volledig hersteld is, hij actief de diëten zal vermijden die je probeerde te dwangvoeren,” zei Dr. Marks.
Wanneer je een dier hebt dat zich presenteert met anorexia of hyporexia, moet de automatische reactie niet zijn om een geschikt eetlustopwekkend middel te vinden en het als een overwinning te beschouwen. In plaats daarvan, zei Dr. Marks, is het van vitaal belang om te begrijpen wat de oorzaak is van de aandoening. “Eetlustopwekkende middelen pakken niet de reden aan voor de apathie van de patiënt,” zei hij. “Ze zijn eerder een pleister die kan worden gebruikt terwijl men probeert de diagnose te stellen.”
Therapeutische overwegingen
Er is geen one-size-fits-all benadering van eetlustgebrek, merkte Dr. Marks op. Maar bij het behandelen van een patiënt die niet wil eten, is het belangrijk om metabole veranderingen te overwegen, waaronder hypertensie, hypokaliëmie, ernstige anemie en braken. Bovendien moet de dierenarts in staat zijn om psychologische stressoren aan te pakken en al het mogelijke doen om de smakelijkheid van het dieet te vergroten, inclusief het erkennen dat aroma en textuur net zo belangrijk zijn als smaak. Ten slotte, zorg ervoor dat je alle medicijnen die de patiënt gebruikt grondig doorneemt om de mogelijkheid uit te sluiten dat een medicijn de oorzaak is van de apathie.
Appetite Stimulants
“Eerst en vooral,” legde Dr. Marks uit, “eetlustopwekkende middelen zijn perfect haalbare overwegingen voor een kortetermijnbehandeling terwijl je die specifieke patiënt aan het opwerken bent.” Ze moeten ook worden overwogen voor patiënten met aanhoudende en matige hyporexia zonder enige fysieke belemmering (zoals problemen met slikken); wanneer gedrags- of omgevingsoorzaken van anorexia worden vermoed en dieetmanipulatie niet succesvol is geweest; om de voedingsinname te ondersteunen bij chronisch zieke dieren die lijden aan nierziekte of kanker; en bij pogingen om voedselaversie te overwinnen zodra de onderliggende oorzaak van de anorexia is verholpen.
De enige eetlustopwekkende middelen op de markt die door de FDA zijn goedgekeurd, zijn Mirataz voor katten en Entyce voor honden. Interessant, zei hij, de meeste eetlustopwekkende middelen werden oorspronkelijk ontworpen als antidepressiva die later stimulerende eigenschappen bleken te hebben.
Enterale voedingsapparaten
Enterale voedingsapparaten kunnen zeer belangrijk zijn voor de behandeling van anorexia en hyporexia, en dierenartsen moeten zich vertrouwd maken met wanneer en hoe deze apparaten te gebruiken. Bij correct gebruik, zei Dr. Marks, zijn ze veilig, worden ze goed verdragen, en leiden ze tot veel minder bijwerkingen in vergelijking met maagsonde.
Conclusies
Intoxiciteit komt veel voor bij veterinaire patiënten, herhaalde Dr. Marks tijdens zijn conclusie. Het beïnvloedt hun morbiditeit en uitkomst. Om de beste resultaten te bereiken, legde hij uit, behandel de onderliggende oorzaak indien mogelijk, erken dat je pro-actief moet zijn in het voldoen aan de voedingsbehoeften van de patiënt, en streef naar een multimodale benadering van de behandeling.