Rocket Stack Rank beoordeelde het verhaal positief en merkte op dat de auteur met haar transparante manier van vertellen cisgender mensen “een beetje kon laten zien wat het betekent om trans te zijn (…) op een heel andere manier dan alles wat ik ooit eerder heb gezien.” File 770 verzamelde een aantal reacties van sciencefiction schrijvers en fans, waarvan sommigen het verhaal als transfoob lazen, terwijl anderen het waardeerden en de verwijdering ervan betreurden.
Een van de critici van het verhaal, Arinn Dembo, de waarnemend voorzitter van Canada’s National Association for Speculative Fiction Professionals, schreef dat “dit leest alsof het is geschreven door een hetero blanke kerel die niet echt gendertheorie of transitie snapt & heeft geen recht om zich te beroepen op transfobische hondenfluitjes voor de winst”. Na de verwijdering van het verhaal bleef Dembo bij haar kritiek en zei dat “veel mensen misschien een hoop mentale angst bespaard was gebleven” als een verklaring over Fall’s identiteit en intenties was gegeven. De schrijfster N.K. Jemisin schreef dat ze blij was met de verwijdering van het verhaal: “Niet alle kunst is goede kunst. Soms berokkent kunst schade. En toegegeven dat gemarginaliseerde makers uiteindelijk aan een hogere standaard worden gehouden dan anderen, wat shit is, maar… dat is weten we hoe die schade voelt. Kunstenaars moeten ernaar streven om geen (meer van deze) schade aan te richten.” Jemisin schreef later dat ze het verhaal niet had gelezen.
Meerdere schrijvers betreurden de verwijdering van het verhaal en de aanvallen op de schrijver ervan: Robby Soave, een senior redacteur bij Reason, noemde de verwijdering van het verhaal een voorbeeld van “cancel culture”. Emily VanDerWerff van Vox schreef: “Kunst zou ook onze zwakte, schaamte en twijfel moeten omarmen. Op iets anders aandringen is een eigen soort vooroordeel.” Conor Friedersdorf van The Atlantic schreef: “De controverse over ‘Attack Helicopter’ is weer zo’n case study die suggereert dat het verwerpen van ‘kunst om de kunst’ ten gunste van ‘kunst omwille van de gerechtigheid’ niet noodzakelijk meer gerechtigheid oplevert. Het helpt misschien niemand, schaadt velen en belemmert het vermogen van kunstenaars om werk te laten circuleren dat ons laat denken, voelen, worstelen, meeleven en leren”. En in The Outline bekritiseerde Gretchen Felker-Martin fans voor hun overtuiging dat kunst morele lessen moet overbrengen en dat “minderheden in fictie in een uniform positief licht moeten worden voorgesteld”, waarbij ze opmerkte dat censuur van controversiële verhalen “een afwijzing inhoudt van de intrinsieke complexiteit van het leven”. Het aanvallen van verhalen zoals dat van Fall, alleen maar omdat sommige lezers er gekwetst op reageerden, zo schreef ze, blokkeerde een noodzakelijke uitlaatklep voor gemarginaliseerde kunstenaars en vertegenwoordigde “een terugtrekking in het zwart-wit moreel absolutisme van de adolescentie, of theocratie”. Doris V. Sutherland merkte op dat het normaal is dat fictie negatieve reacties krijgt, maar dat het verwijderen van het verhaal uit Clarkesworld nieuwe problemen creëerde door te suggereren dat censuur een aanvaardbare oplossing is.