De door Paivio voorgestelde dubbele coderingstheorie tracht een gelijk gewicht toe te kennen aan verbale en non-verbale verwerking. Paivio (1986) stelt: “De menselijke cognitie is uniek in die zin dat zij zich heeft gespecialiseerd in het gelijktijdig omgaan met taal en met non-verbale objecten en gebeurtenissen. Bovendien is het taalsysteem eigenaardig in die zin dat het zich rechtstreeks bezighoudt met linguïstische input en output (in de vorm van spraak of schrift) terwijl het tegelijkertijd een symbolische functie vervult met betrekking tot non-verbale objecten, gebeurtenissen en gedragingen. Elke representatietheorie moet rekening houden met deze dubbele functionaliteit.” (p 53).
De theorie gaat ervan uit dat er twee cognitieve subsystemen zijn, één gespecialiseerd voor de representatie en verwerking van non-verbale objecten/gebeurtenissen (d.w.z. beeldspraak), en het andere gespecialiseerd voor de omgang met taal. Paivio postuleert ook twee verschillende types van representatie-eenheden: “imagens” voor mentale beelden en “logogens” voor verbale entiteiten die hij beschrijft als zijnde vergelijkbaar met “chunks” zoals beschreven door Miller. Logogenen zijn georganiseerd in termen van associaties en hiërarchieën, terwijl imagens georganiseerd zijn in termen van deel-geheel relaties.
Dubbele Coderingstheorie identificeerde drie typen van verwerking: (1) representatieve, de directe activering van verbale of non-verbale representaties, (2) referentiële, de activering van het verbale systeem door het non-verbale systeem of vice-versa, en (3) associatieve verwerking, de activering van representaties binnen hetzelfde verbale of non-verbale systeem. Een gegeven taak kan een of alle van de drie soorten verwerking vereisen.
Toepassing
Dubbele coderingstheorie is toegepast op vele cognitieve verschijnselen, waaronder: mnemonics, probleem-oplossen, concept leren en taal. De duale-coderingstheorie verklaart het belang van ruimtelijke vaardigheden in theorieën over intelligentie (bv. Guilford). Paivio (1986) geeft een verklaring van dubbele codering voor tweetalige verwerking. Clark & Paivio (1991) presenteert de dubbele coderingstheorie als een algemeen kader voor onderwijspsychologie.
Voorbeeld
Veel experimenten gerapporteerd door Paivio en anderen ondersteunen het belang van beeldspraak in cognitieve operaties. In één experiment zagen deelnemers paren van voorwerpen die verschilden in rondheid (b.v. tomaat, beker) en werd hen gevraagd aan te geven welk van de paren ronder was. De voorwerpen werden gepresenteerd als woorden, plaatjes, of woord-plaatje paren. De responstijden waren het traagst voor woord-woordparen, gemiddeld voor beeld-woordparen, en het snelst voor beeld-beeldparen.
Principes
- Herkenning wordt bevorderd door informatie zowel visueel als verbaal voor te leggen.