Robert Lee Frost (1874 – 1963) was een Amerikaans dichter die tot de populairste en meest geprezen dichters uit de geschiedenis behoort. Hij won vier Pulitzerprijzen voor poëzie. Hij blijft de enige dichter en een van de slechts vier personen die deze prestatie hebben geleverd. Frost wordt zeer gewaardeerd om zijn diep inzicht in de menselijke natuur, wat leidt tot briljante dramatische monologen of dramatische scènes in zijn poëzie. Hij staat bekend om zijn realistische weergave van het plattelandsleven, het vastleggen van het ritme van de werkelijke spraak en het weergeven van de menselijke reactie op de processen van de natuur. Robert Frost wordt door velen beschouwd als de grootste Amerikaanse dichter van de twintigste eeuw. Hier zijn zijn 10 beroemdste gedichten, waaronder Birches, The Road Not Taken, Mending Wall en Nothing Gold Can Stay.
#10 The Gift Outright
Poetry Collection: A Witness Tree
Gepubliceerd: 1942
The Gift Outright gaat over de relatie tussen de Amerikanen en Amerika. Het begint met een beschrijving van het eerste bezit van het Amerikaanse volk van hun land, louter als een stuk aarde. Dit werd overwonnen toen de Amerikanen zich realiseerden dat zij zichzelf moesten geven in een daad van hartstochtelijke overgave om het “geschenk” van de titel zonder meer te verdienen. Het gedicht vat de politiek van de vorming van het land samen, voornamelijk de Amerikaanse Revolutionaire Oorlog. Het legt de nadruk op het belang om de politieke, culturele en spirituele trouw aan Engeland op te geven om een perfecte eenheid met het land Amerika te bereiken. The Gift Outright is het meest bekend als het gedicht dat Robert Frost voordroeg op 20 januari 1961 bij de inauguratie van president John F. Kennedy. Dit was de eerste keer dat een dichter een presidentiële inauguratie eerde.
Uittreksel:-
Zoals wij waren, gaven wij onszelf ronduit
(De schenkingsakte was vele oorlogsdaden)
Aan het land dat zich vaag westwaarts realiseert,
Maar nog steeds ongerept, ongekunsteld, onopgesmukt,
Zoals zij was, zoals zij zou worden.
#9 Kennismaking met de Nacht
Dichtbundel: West-Running Brook
Gepubliceerd: 1928
In dit gedicht vertelt de spreker over zijn relatie met eenzaamheid. Het gedicht begint en eindigt met de regel, “Ik ben een bekende van de nacht geweest”, en tussendoor gebruikt de spreker beeldspraak om de aard van eenzaamheid aan de lezer over te brengen. Het gedicht wordt meestal gelezen als de bekentenis van de verteller dat hij een depressie heeft meegemaakt en een levendige beschrijving van hoe die ervaring aanvoelt. “De nacht’ is de depressie zelf. Terza rima (“derde rijm”) is een rijmende strofe die voor het eerst werd gebruikt door de beroemde Italiaanse dichter Dante Alighieri. Omdat het in het Engels moeilijk te gebruiken is, hebben maar weinig schrijvers in het Engels zich aan deze vorm gewaagd. Robert Frost was een meester in vele vormen en Acquainted with the Night is een van de beroemdste voorbeelden van een Amerikaans gedicht geschreven in terza rima.
Excerpt:-
I have been one acquainted with the night.
Ik ben in de regen naar buiten gelopen en in de regen weer terug.
Ik heb het verste stadslicht uitgelopen.
#8 Home Burial
Poetry Collection: North of Boston
Gepubliceerd: 1914
Home Burial geeft een scène weer in het huis van een man en een vrouw die onlangs een kind hebben verloren. De vrouw wil niet weg van de gedachten aan haar kind. Zij gelooft dat mensen alleen maar doen alsof ze rouwen terwijl ze “het beste van hun weg terug naar het leven maken”. Zij aanvaardt dit soort valse rouw niet. De echtgenoot heeft al op zijn eigen manier gerouwd om de dood van hun kind en heeft dat geaccepteerd. Hij gelooft dat weglopen voor de waarheid niet de weg vooruit is. Hij wil dat zijn vrouw praat en de kwestie aanpakt, terwijl zijn vrouw alleen wil zijn. Home Burial concentreert zich op de dubbele tragedie van het verlies van het kind van het echtpaar en de ineenstorting van hun huwelijk. Het raakt thema’s van de dood, genderongelijkheid en communicatie tussen koppels. Het is ongebruikelijk omdat het een dramatische lyriek is met dialogen tussen de personages in het natuurlijke spraakritme van een streekbewoner. Home Burial is een van de meest donkere, droevige en emotionele gedichten van Robert Frost.
Excerpt:-
“You can’t because you don’t know how to speak.
If you had any feelings, you that dug
With your own hand-hoe kon je?
Ik zag je vanuit dat raam daar,
Het grind laten springen in de lucht,
Zo omhoog springen, zo, zo, en zo licht landen
En terugrollen over de heuvel naast het gat.”
#7 Out, Out
Poëzie Verzameling: Mountain Interval
Gepubliceerd: 1916
De titel van dit gedicht is een toespeling op het citaat: “Uit, uit, korte kaars! Life’s but a walking shadow…” in William Shakespeare’s tragedie Macbeth. Het wordt uitgesproken door Macbeth nadat hij heeft gehoord dat zijn vrouw zelfmoord heeft gepleegd en verwijst naar hoe onvoorspelbaar en fragiel het leven is. Het gedicht vertelt het verhaal van een jonge jongen wiens hand per ongeluk wordt afgehakt door een cirkelzaag, wat leidt tot zijn dood als gevolg van overmatig bloeden. Het gedicht eindigt met de reactie van de mensen op de dood en hoe het leven nog steeds doorgaat. Frost concentreert zich op de onschuld en passiviteit van de jongen in het gedicht en Out, Out wordt door sommigen beschouwd als een kritiek op hoe oorlog jonge jongens dwingt hun kindertijd achter zich te laten en te worden vernietigd door de omstandigheden die worden gecreëerd door ‘verantwoordelijke’ volwassenen. Out, Out is een van de meest geprezen en gerenommeerde gedichten van Robert Frost.
Excerpt:-
Since he was old enough to know, big boy
Doing a man’s work, though a child at heart-
Hij zag alles bedorven. “Laat hem niet mijn hand afhakken. De dokter, als hij komt. Laat hem niet, zuster!”
#6 Fire and Ice
Poetry Collection: New Hampshire
Gepubliceerd: 1920
Fire and Ice bespreekt of de wereld zal eindigen in vuur of in ijs. De kracht van vuur wordt gelijkgesteld aan de emotie van verlangen, terwijl die van ijs wordt gelijkgesteld aan haat. Frost gebruikt in het gedicht op briljante wijze losse taal die in contrast staat met de terreur van de apocalyps waar hij het over heeft. Het gedicht wordt door sommigen beschouwd als een compressie van Inferno, het eerste deel van Dante’s epische gedicht Divina Comedia. In Inferno worden de ergste misdadigers van de hel, terwijl ze in een vurige hel zitten, tot hun nek in het ijs ondergedompeld. De vooraanstaande Amerikaanse astronoom Harlow Shapley beweerde ook het gedicht te hebben geïnspireerd door Frost tijdens een gesprek te vertellen dat de wereld zou eindigen door een explosie van de zon of door langzaam te bevriezen in de diepe ruimte. Fire and Ice is een van Frosts bekendste en meest geciteerde gedichten.
Poem:-
Sommigen zeggen dat de wereld in vuur zal eindigen,
Sommigen zeggen in ijs.
Van wat ik van verlangen heb geproefd
Ik schaar me achter hen die voor vuur zijn.
Maar als het twee keer moest vergaan,
denk ik genoeg van haat te weten
om te zeggen dat voor vernietiging ijs
ook groot is
en zou volstaan.
#5 Birches
Poetry Collection: Mountain Interval
Gepubliceerd: 1915
Dit gedicht verscheen voor het eerst in het augustusnummer van 1915 van de Atlantic Monthly. Het volgende jaar werd het opgenomen in Frost’s derde dichtbundel Mountain Interval. Geschreven in eenvoudige conversatietaal, werd het gedicht geïnspireerd door Frost’s jeugdervaring met het schommelen aan berkenbomen. Birches begint met de spreker die zich afvraagt of de berken die hij ziet zijn verbogen toen jongens er aan slingerden. Hij realiseert zich dat het ijsstormen zijn die de berken buigen, maar geeft de voorkeur aan zijn eerste interpretatie. Hij herinnert zich hoe hij vroeger als kind met berken zwaaide en spreekt de wens uit dit weer te doen om de werkelijkheid te ontvluchten. Hij vindt het echter ook nodig om terug te keren naar de rationele wereld. Het gedicht presenteert het zwaaien op berken als een daad van ontsnapping aan de rationaliteit van de volwassen wereld, maar de ontsnapping is slechts tijdelijk omdat verantwoordelijkheden niet kunnen worden vermeden.
Excerpt:-
Zo was ik eens zelf een zwaaier van berken.
En zo droom ik ervan terug te gaan om te zijn.
Als ik moe ben van de overwegingen,
En het leven te veel is als een padloos bos
Waar je gezicht brandt en kriebelt van de spinnenwebben
Doorgebroken, en een oog huilt
Van een twijg die er open overheen is geslagen.
#4 Nothing Gold Can Stay
Poetry Collection: New Hampshire
Gepubliceerd: 1923
Goud in dit gedicht verwijst naar de kleur van vegetatie in haar eerste stadium. De spreker zegt dat de rijke tint van goud, na een korte tijd, plaats maakt voor het groen van het leven. In het tweede couplet wordt dit nog eens benadrukt, dit keer met de analogie van een blad dat kortstondig als bloem bestaat voordat het zijn ware vorm aanneemt. De zondeval is een term die wordt gebruikt om te verwijzen naar het verhaal van Adam en Eva die de zonde van ongehoorzaamheid begingen door de vrucht van de boom van kennis van goed en kwaad in de Hof van Eden te consumeren, wat leidde tot hun verdrijving. Frost gebruikt de metafoor van de zondeval, van de dageraad die overgaat in de dag en de bovengenoemde analogieën om commentaar te leveren op de noodzaak van de transformatie van het leven van zijn rijke, mooie en zelfs paradijselijke staat, naar dat wat gezond en compleet is. Nothing Gold Can Stay is het meest briljante korte vers van Frost en staat bekend om zijn rijke symboliek.
Poem:-
Nature’s first green is gold,
Her harde tint to hold.
Her early leaf’s a flower;
But only so an hour.
Toen zakt blad tot blad,
Zo zinkt Eden in verdriet,
Zo daalt de dageraad tot dag
Niets gouds kan blijven.
#3 Mending muur
Poëzieverzameling: North of Boston
Gepubliceerd: 1914
De verteller in Mending Wall is een boer op het platteland van New England die contact opneemt met zijn buurman om een muur te bouwen tussen hun twee boerderijen. Maar hij merkt twee keer in het gedicht op, “dat er iets is dat niet van een muur houdt”. Doorheen het gedicht stelt de verteller zich vragen bij het doel van de muur, aangezien er niets is dat verhinderd moet worden om hun grenzen te overschrijden. Ze hebben appels en dennenbomen in hun streken geplant en hij redeneert: “Mijn appelbomen zullen nooit de overkant halen en de dennenappels onder zijn dennenbomen opeten”. Maar zijn buurman antwoordt altijd: “Goede hekken maken goede buren”. Frost gebruikt in het gedicht korte gesprekswoorden en volkse taal. Het is echter een complex gedicht met verschillende thema’s, waarvan het meest dominante de rol van grenzen in de menselijke samenleving is. Mending Wall is een van de meest geanalyseerde en beroemdste gedichten uit de moderne literatuur.
Excerpt:-
Hij zal niet achter het gezegde van zijn vader aanlopen,
En hij vindt het fijn dat hij het zo goed bedacht heeft
Hij zegt weer: “Goede schuttingen maken goede buren”.
#2 Stopping by Woods on a Snowy Evening
Geschreven in een zeer korte tijd, Frost noemde dit gedicht, “mijn beste bod voor herinnering”. De verteller staat stil bij een prachtig tafereel van vallende sneeuw in het bos en wordt verleid om langer te blijven. Maar uiteindelijk besluit hij verder te gaan, omdat hij nog een lange weg te gaan heeft voordat hij kan rusten. Het gedicht is op vele manieren geïnterpreteerd en draait om de spanning die de verteller voelt tussen het “lieflijke” bos en de “beloften” die hij moet nakomen. Men heeft gedacht dat het verschillende dingen impliceert, waaronder dat het symbolisch is voor de keuze tussen avontuur en verantwoordelijkheid. Stopping by the Woods is een van de populairste gedichten, vooral de laatste vier regels, die tot de vaakst geciteerde regels in de poëzie behoren.
Excerpt:-
The woods are lovely, dark, and deep,
But I have promises to keep,
And miles to go before I sleep,
And miles to go before I sleep.
#1 The Road Not Taken
Poetry Collection: Mountain Interval
Gepubliceerd: 1916
Robert Frost was goed bevriend met de Britse dichter Edward Thomas en de twee maakten samen veel wandelingen. In de woorden van Frost was Thomas “een persoon die, welke weg hij ook ging, spijt zou hebben dat hij de andere niet ging”. The Road Not Taken was aanvankelijk bedoeld als een milde bespotting van besluiteloosheid en Frost stuurde een gevorderd exemplaar van het gedicht naar Thomas. In het gedicht staat de spreker in het bos na te denken over welke van de twee wegen hij zal nemen. Hoewel Frost het gedicht waarschijnlijk schreef om de menselijke neiging te benadrukken om terug te kijken en kleine beslissingen in hun leven te verwijten, is het sindsdien door lezers geïnterpreteerd als een gedicht over het voordeel van vrij denken en het niet volgen van de massa. De laatste regels van het gedicht zijn enorm populair en worden vaak geciteerd. The Road Not Taken is niet alleen het beroemdste gedicht van Robert Frost, maar ook een van de beroemdste ooit geschreven.
Excerpt:-
I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I-
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.