Punkt przyjmowania zgłoszeń o wypadkach (PSAP), czasami nazywany „punktem dostępu do usług bezpieczeństwa publicznego”, to centrum telefoniczne, w którym kończone są połączenia alarmowe (np. policji, straży pożarnej, pogotowia ratunkowego) inicjowane przez dowolnego abonenta sieci komórkowej lub stacjonarnej. Może się również zdarzyć, że po wybraniu numeru 112 operatorzy sieci komórkowych lub operatorzy sieci przekierowują połączenie do najbliższego posterunku policji. W prawie wszystkich krajach, w tym w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych, jest to centrum obsługi telefonicznej odpowiedzialne za odbieranie połączeń z numerem alarmowym dla policji, straży pożarnej i pogotowia ratunkowego. Przeszkoleni operatorzy telefoniczni są również zazwyczaj odpowiedzialni za wysyłanie tych służb ratunkowych. Większość PSAP jest obecnie zdolna do lokalizacji rozmówcy dla połączeń stacjonarnych, a wiele z nich może również obsługiwać lokalizacje telefonów komórkowych (czasami określane jako lokalizacja fazy II), gdzie operator telefonii komórkowej posiada system lokalizacji słuchawki. Niektóre mogą również korzystać z rozgłaszania głosu, gdzie wychodząca poczta głosowa może być wysyłana do wielu numerów telefonów jednocześnie, w celu ostrzeżenia ludzi o lokalnym niebezpieczeństwie, takim jak wyciek chemiczny.
W Kanadzie i Stanach Zjednoczonych, hrabstwo lub duże miasto zazwyczaj zajmuje się tą odpowiedzialnością. Jako oddział stanu USA, hrabstwa są generalnie zobowiązane do zapewnienia tego i innych usług ratunkowych, nawet w obrębie gmin, chyba że gmina zdecyduje się zrezygnować i mieć swój własny system, czasami wraz z sąsiednią jurysdykcją. Jeśli miasto posiada własny PSAP, ale nie posiada własnej służby ratowniczej (np. policja miejska, ale straż pożarna w hrabstwie), może być konieczne przekazanie połączenia do PSAP, który obsługuje ten rodzaj połączeń. Stany Zjednoczone wymagają od wszystkich operatorów telefonicznych, w tym komórkowych, możliwości lokalizacji dzwoniącego, ale nie istnieje prawo federalne wymagające, aby PSAP mogły otrzymywać takie informacje.
W Stanach Zjednoczonych istnieje około 6100 głównych i drugorzędnych PSAP. Personel pracujący w PSAP może zostać członkiem z prawem głosu w National Emergency Number Association (NENA). Dyspozytorzy ratunkowi pracujący w PSAP mogą uzyskać certyfikat National Academies of Emergency Dispatch (NAED), a PSAP może uzyskać akredytację NAED Accredited Center of Excellence.
Każdy PSAP ma „prawdziwy” numer telefonu, który jest wywoływany po wybraniu numeru alarmowego (911). Operator telekomunikacyjny jest odpowiedzialny za powiązanie wszystkich numerów stacjonarnych z najbardziej odpowiednim (często najbliższym) PSAP, tak aby po wybraniu numeru alarmowego połączenie było automatycznie kierowane do najbardziej odpowiedniego PSAP. Punkty PSAP mogą ulegać zmianom, w tym wprowadzać nowe informacje kontaktowe i zmieniać obszar pokrycia. Istnieją produkty komercyjne, które rzekomo dotrzymują kroku tym zmianom i pozwalają operatorowi telekomunikacyjnemu na powiązanie numerów z odpowiednim PSAP na podstawie adresu fizycznego powiązanego z tym numerem.
W innych krajach jest to odpowiedzialność innych rodzajów władz lokalnych, a szczególna konfiguracja sieci telefonicznej dyktuje, jak takie połączenia są obsługiwane.
Jest również obecnie możliwość odpowiadania na wiadomości tekstowe w niektórych PSAP, co jest przydatne w obszarach, gdzie słaba siła sygnału z powodu odległości od najbliższej lokalizacji komórki powoduje odbiór fringe, w wyniku czego zablokowane lub upuszczone połączenia. Ponieważ wiadomości SMS wymagają tylko chwili na wysłanie, krótki szczyt w propagacji radiowej (np. z powodu zmiany zachmurzenia) jest często wystarczający, aby wiadomość została wysłana. Wiadomości tekstowe są również przydatne dla osób niesłyszących lub z zaburzeniami mowy, ponieważ nie wymagają urządzenia TTY.
.