Większość krajów wprowadziła prawa mające na celu ochronę, zapobieganie dzieciom i młodzieży przed pewnymi zagrożeniami lub krzywdami.
Wielka BrytaniaEdit
HistoriaEdit
W 1908 roku wprowadzono ustawę o dzieciach (Children Act 1908), a następnie ustawę o dzieciach i młodzieży (Children and Young Person Act 1920) z pakietem ustaw mających na celu ochronę młodzieży i dzieci na początku XX wieku. The Children and Young Persons Act 1933 skonsolidowane prawa w jedną ustawę.
The Children Act 1933 zdefiniował zaniedbania dzieci i nadużyć, jak to jest obecnie rozumiane w kontekście dobrobytu i dobrego samopoczucia. Dobrobyt (zdrowie, bezpieczeństwo i szczęście) jest fare, odżywianie, które sprawia, że osoba dobrze, zdrowo.
Jeden komentator zauważa, że „okres przed 1948 widział większość pracy z bezbronnych dzieci podejmowane przez „moralne” lub pracowników opieki społecznej rodziny. Byli to głównie wolontariusze działający w ramach takich grup, jak Stowarzyszenia Dobrobytu Moralnego Kościoła Anglii. Do ich zadań należało także wspieranie bezdomnych dziewcząt, niezamężnych matek i niemowląt, interweniowanie w celu zapobiegania prostytucji oraz pomoc w leczeniu i zapobieganiu rozprzestrzeniania się chorób wenerycznych. Chłopcy nie byli powszechnie postrzegani jako wrażliwi seksualnie i ledwie pojawiali się w dyskusjach na temat napaści na dzieci i prostytucji.”
Dobrostan to osobista motywacja i dążenie do bezpieczeństwa, komfortu i emocjonalnego zadowolenia, które napędzają proces. Przestępstwo okrucieństwa wobec dzieci na podstawie sekcji 1 Children and Young Peoples Act 1989 zapewnia ochronę zdrowia i bezpieczeństwa. Nauka, jako inny istotny składnik w dążeniu do dobrego samopoczucia, jest objęta sekcją 44.
Ochrona dzieci i zapobieganie zaniedbaniu i nadużyciom podąża za tym modelem przez cały czas. To było podejście, które doprowadziło imperatyw polityki do wyeliminowania ubóstwa dzieci w systemie epidemiologii zdrowia publicznego. Program międzynarodowy promowany przez Światową Organizację Zdrowia w Zdrowie dla wszystkich cel programowania i krajowych jako Zdrowie dla wszystkich dzieci. Zdrowia publicznego imperatyw dobrobytu jest dokładnie odzwierciedlone w społeczno-gospodarczej filozofii możliwości jako ekonomii dobrobytu.
Podczas gdy dzieci i młodzieży Ustawa 1933 ustanowił fundamenty zostały one później skonsolidowane do państwa zatrudnienia, edukacji, zdrowia i dobrobytu przez dzieci Ustawa 1989 i następującej transzy ustawodawstwa. Na arenie międzynarodowej, zasady zostały zawarte w Konwencji ONZ o prawach dziecka.
Ważne zmiany w 1933:
- Minimalny wiek egzekucji został podniesiony z 16 do 18 lat.
- Wiek odpowiedzialności karnej został podniesiony z 7 do 8 lat.
- Wprowadzenie minimalnego wieku pracy w wysokości 14 lat.
- Minimalny wiek palenia i nabywania wyrobów tytoniowych został ustalony na 16 lat.
- Minimalny wiek uprawiania prostytucji i wstępu do domów publicznych został ustalony na 16 lat.
- Minimalny wiek do podawania alkoholu dziecku na terenie prywatnym został ustalony na 5 lat.
Aktualne ustawodawstwoEdit
| Ochrona przed | Legislacja | Regulacje |
|---|---|---|
| Alkohol | Licensing Act 2003 Children and Young Persons Act 1933 |
|
| Tytoń | The Children and Young Persons (Sale of Tobacco etc.) Order 2007 Children and Young Persons Act 1933 (Tobacco and Primary Medical Services (Scotland) Act 2010) Tobacco Retailers Act (Northern Ireland) 2014 |
|
| Gambling | Gambling Act 2005 National Lottery Regulations 1994 |
|
| Zatrudnianie dzieci | Children and Young Persons Act 1933 (England) Management of Health and Safety at Work Regulations 1999 |
|
| Fireworks | Pyrotechnic Articles (Safety) Regulations 2010 Fireworks Regulations 2004 |
|
| Gry wideo i filmy | Ustawy o nagraniach wideo z 1984 i 2010 roku |
Filmy, od 2015 roku ratingi wiekowe obecnie obejmują,
(Ratingi U i PG są bez ograniczeń) Gry wideo, od 2015 roku ratingi wiekowe obejmują obecnie,
(PEGI 3 i PEGI 7 są bez ograniczeń) |
| Farba w aerozolu | Antyspołeczna ustawa o zachowaniu z 2003 roku | Nielegalna jest sprzedaż farby w aerozolu osobom poniżej 16 roku życia. |
| Cruelty to persons under sixteen | Children and Young Persons Act 1933 | It is illegal to anyone 16 or over who has responsibility for any child or young person under that age to: umyślnie napada na nie, źle traktuje, zaniedbuje, porzuca lub naraża je, lub powoduje lub przygotowuje je do bycia napadniętym, źle traktowanym, zaniedbanym, porzuconym lub narażonym, w sposób mogący spowodować niepotrzebne cierpienie lub uszczerbek na zdrowiu (w tym uszkodzenie lub utratę wzroku, lub słuchu, lub kończyny, lub organu ciała, oraz wszelkie zaburzenia psychiczne). |
| Przyczynianie się lub pozwalanie na wykorzystywanie osób poniżej szesnastego roku życia do żebrania | Children and Young Persons Act 1933 | Nielegalne jest pozwalanie na żebranie w miejscach publicznych osobom poniżej 16 roku życia. |
| Nadużycia seksualne | Sexual Offences Act 2003 Sexual Offences (Scotland) Act 2009 |
W całym Zjednoczonym Królestwie, w Anglii, Szkocji, Walii i Irlandii Północnej, wiek przyzwolenia seksualnego wynosi 13 lat. Obejmuje to również wszystkie terytoria zależne od Korony i terytoria zamorskie. Jednakże, nielegalne jest uprawianie seksu z kimkolwiek poniżej 16 roku życia lub poniżej 18 roku życia w przypadku osób na zaufanym stanowisku. Osoba na zaufanym stanowisku to np. nauczyciel, lekarz, itp. Nielegalne jest posiadanie nieprzyzwoitych lub pornograficznych nieruchomych/ruchowych obrazów osoby poniżej 18 roku życia (wcześniej poniżej 16 roku życia, zanim ustawa o przestępstwach seksualnych z 2003 r. podniosła wiek do 18 lat) |
Opieka nad dziećmiEdit
Prawa zaniedbania i umowyEdit
Jak widać z powyższych przepisów, które wszystkie są zgodne z zasadami ustawy o dzieciach i młodzieży z 1933 r., ochrona dziecka dotyczy narażenia dziecka na kontakt z potencjalnie niebezpiecznymi produktami wszelkiego rodzaju oraz ich konsumpcji.
Ustawa ta była następstwem sprawy Donoghue v Stevenson UKHL 100, aby odzwierciedlić nowe prawo o zaniedbaniach i zburzyć barierę prywatności w prawie umów. Nowe prawo uznawało, że producent produktu może być oddalony o wiele stron od ostatecznego konsumenta produktu i że produkt może zawierać potencjalnie niebezpieczną, ale niepodlegającą badaniu zawartość. Może to być zarówno składnik, jak i opakowanie. Prostym przykładem są nietolerancje pokarmowe. Nabywca nie będzie świadomy potencjalnie alergicznej zawartości, chyba że zostanie o tym wyraźnie poinformowany przez producenta.
Nabywca, lub bardziej ogólnie „zamawiający” (osoba, która uzyskuje), produkt może nie być ostatecznym konsumentem. Rodzic zamawia dla dziecka, które jest potencjalnie najbardziej wrażliwym konsumentem. Section 1(1) of the Children and Young Peoples Act 1933 makes it a criminal offence of child cruelty for the person responsible for a child to expose him/her „in a manner likely to cause him unnecessary suffering or injury to health” (emphasis supplied). Podejście nie różni się od bezpieczeństwa i higieny pracy, ale dla konsumenta, a nie pracownika.
To jest „sposób” działania, który jest ważny: czy ta działalność jest wykonywana bezpiecznie po odpowiedniej ocenie ryzyka, aby spełnić obowiązek opieki w prawie zaniedbania ustanowionym przez Donoghue. Osoba odpowiedzialna za dziecko powinna znać jego alergie pokarmowe i sprawdzić zawartość każdego produktu pod kątem potencjalnych nietolerancji pokarmowych, zanim pozwoli dziecku na spożycie produktu.
Zabezpieczenie dobra dzieckaEdit
Zabezpieczenie dziecka wynika bezpośrednio z tych zasad. Zabezpieczenie oznacza podjęcie niezbędnych środków ochronnych w celu bezpiecznego spożycia przez dziecko jakiegokolwiek produktu, bramek na schodach, pasów bezpieczeństwa, obuwia ochronnego, okularów, podstawowej higieny itp. Lista jest nieskończona, a w większości przypadków jest to oczywisty zdrowy rozsądek. Niedopełnienie obowiązków przez osobę odpowiedzialną stanowi przestępstwo okrucieństwa wobec dziecka z powodu braku ochrony dziecka w okolicznościach zgodnych z zapewnieniem bezpiecznej i skutecznej opieki.
Rodzic, osoba posiadająca władzę rodzicielską nad dzieckiem, ponosi wyraźną odpowiedzialność, niezależnie od tego, kto jest odpowiedzialny za dziecko w danym czasie (s.17 ustawy). Podobnie jak w BHP, uprawnienia wynikające z rodzicielstwa mogą być delegowane, ale nie obowiązki. Rodzice powinni dokonać ustaleń dla odpowiednich i właściwie poinformowanych innych osób, które będą odpowiedzialne za ich dzieci (patrz również s.2(9)-(11) Children Act 1989).
Właściwa zgoda lub porozumienieEdit
Aby produkt mógł być bezpiecznie spożywany przez dziecko oznacza, że osoba odpowiedzialna musi w pełni rozumieć bezpieczne użycie produktu zgodnie z jego przeznaczeniem. Sprzedawanie produktów w sposób niezgodny z prawem umów, sugerowanie, że produkt robi coś, czego nie robi, lub sprzedawanie produktów osobom, które nie rozumieją w pełni, co otrzymują, jest potencjalnie niebezpieczne dla dziecka jako ostatecznego konsumenta. Zdrowie i leczenie może wiązać się z pewną formą kontaktu fizycznego, w którym to przypadku brak właściwej zgody jest potencjalnym pobiciem, a nawet napaścią na osobę. Nabywca musi być w stanie ocenić wszelkie potencjalne ryzyko dla dziecka związane z rzetelnym korzystaniem z produktu. (zob. 1.19 Reference Guide to Consent for Examination and Treatment (DOH 2009)).
Dobro, ocena ryzyka i rachunek zaniedbaniaEdit
Tak jak w całym życiu, prawdopodobne korzyści z zamówionego produktu wiążą się z możliwymi cechami niekorzystnymi. Zamówienia publiczne to staranna działalność, której celem jest osiągnięcie najlepszego stosunku jakości do ceny. Korzyści płynące z produktu muszą być osiągnięte w sposób zadowalający, jak określono w prawie kontraktowym. Podobnie jak w przypadku nietolerancji pokarmowych i zgody na badanie i leczenie, zamawiający musi być świadomy wszelkich potencjalnych zagrożeń w swoich okolicznościach związanych z produktem, który działa niezawodnie.
Dobrobyt definiuje proces, dzięki któremu udzielana jest właściwa zgoda lub porozumienie przy zamawianiu produktów, które będą korzystne i bezpieczne w szczególnych okolicznościach zamawiającego. Jeżeli dziecko jest ostatecznym konsumentem zamówionego produktu, wówczas dobro dziecka (zdrowie, bezpieczeństwo i szczęście) jest najważniejszą kwestią przy podejmowaniu decyzji (zob. s.1(1) Children Act 1989).
Należy zachować równowagę między obowiązkami producenta a obowiązkami zamawiającego w zakresie bezpiecznego spożycia produktu przez dziecko. Rachunek niedbalstwa jest podejściem prawnym, w duchu efektywności zamówień, które próbuje osiągnąć tę równowagę na gruncie ekonomicznym. Najłatwiej jest to zrozumieć w kontekście odpowiedzialności ubezpieczeniowej. Czy kierowca samochodu powinien mieć obowiązek opieki nad nieoświetlonym rowerzystą w nocy, czy też rowerzysta powinien mieć obowiązek opieki nad właściwym oświetleniem swojego roweru w nocy? Koszty oświetlenia roweru są znacznie niższe niż koszty jazdy z obowiązkiem opieki nad nieoświetlonymi rowerzystami.
Promowanie dobra dziecka i ocena CAFEdit
Rodzic musi również pozyskać (uzyskać) wszystkie niezbędne produkty, środowiska, zakwaterowanie, towary i usługi, które mają być zapewnione dla bezpiecznej konsumpcji dziecka. Niewykonanie tego jest, ponownie, przestępstwem okrucieństwa wobec dziecka na mocy s.1 ust. 2 ustawy z powodu fizycznego zaniedbania i niezapobiegania szkodzie jako upośledzeniu zdrowia i rozwoju w Working Together to Safeguard Children (zob. część 2 B, 24, wytyczne w sprawie orzekania, Overarching Principles: Overarching Principles: Assults on children Assaults on children and Cruelty to a child; and Introduction, Working Together to Safeguard Children (HMG 2015) rządowe wytyczne dotyczące ochrony dzieci).
Proces udzielania zamówień na zintegrowane świadczenia nazywany jest oceną dzieci i rodziny, CAF Assessment, dla zintegrowanych świadczeń. Wynikiem jest plan działania CAF w celu zabezpieczenia i promowania dobra dziecka z określonymi wynikami usług, które najlepiej zaspokajają potrzeby dziecka, które mają być świadczone na warunkach odpowiedniej zgody (patrz 1.35 Working Together).
W systemie wymiaru sprawiedliwości w sprawach rodzinnych ocena CAF jest przeprowadzana przez Służbę Doradczą i Nadzorczą Sądu Dziecięcego i Rodzinnego (CAFCASS) w celu zabezpieczenia i promowania dobra dzieci zaangażowanych w postępowanie w sądzie rodzinnym. W Systemie Wymiaru Sprawiedliwości dla Młodzieży i Specjalnych Potrzeb Edukacyjnych, Ocena CAF jest przeprowadzana przez jednostki odpowiedzialności rodzicielskiej rady lokalnej zgodnie z Tabelą 2 Rozporządzenia o Specjalnych Potrzebach Edukacyjnych (Skonsolidowane) 2001.
Najlepsze interesy dzieckaEdit
Podejmowanie decyzjiEdit
Decyzje podjęte w sprawie wszystkich niezbędnych produktów: środowiska, zakwaterowania, towarów i usług zamówionych w celu zapewnienia bezpiecznej konsumpcji dziecka muszą być w najlepszym interesie dziecka. Dziecko jest osobą, a nie przedmiotem troski, któremu po prostu brakuje zdolności do wyrażania zgody we własnym imieniu, dopóki nie stanie się do tego kompetentne. Musi ono nadal być zaangażowane w procesy podejmowania decyzji dotyczących produktów, które najlepiej służą jego potrzebom, zgodnie z najlepszym interesem określonym w s.4 Mental Capacity Act 2005. Niedopełnienie tego obowiązku przez osobę odpowiedzialną stanowi przestępstwo z powodu zaniedbania emocjonalnego (zob. część 2 B, 24, wytyczne dotyczące orzekania, Zasady nadrzędne: Overarching Principles: Assaults on children Assaults on children and Cruelty to a child; and Introduction, Working Together to Safeguard Children (HMG 2015) the governmental child protection guidance).
The welfare checklistEdit
Working Together to Safeguard Children extends mental capacity to parental capacity for a person with parental responsibility and the best interests consideration under s.1(3)(a)-(f) the, so-called, . Jest to brytyjska implementacja art. 3 Konwencji ONZ o prawach dziecka Najlepsze interesy dziecka.
s.1(3)(a) życzenia i uczucia dziecka w świetle jego wieku i doświadczenia; są udziałem dziecka w procesie podejmowania decyzji (patrz również s.17(4A) i s.47(4A) Children Act 1989).
s.1(3)(b) fizyczne, emocjonalne i edukacyjne potrzeby dziecka; są dla fizycznego i emocjonalnego zaniedbania, aby zapobiec i otrzymać odpowiednią edukację (s.36 Children Act 1989) zgodnie z jego/jej predyspozycjami, zdolnościami i wszelkimi specjalnymi potrzebami, które może mieć (s.7 Education Act 1996).
s.1(3)(c) prawdopodobnym skutkiem zmiany okoliczności są prawdopodobne wyniki dla dziecka z produktów takich jak środowisko, zakwaterowanie, towary i usługi, które mają być dla niego/niej zapewnione.
s.1(3)(d) wiek, płeć, pochodzenie i inne istotne cechy dziecka określają jego/jej aktualny stan, do którego należy się odnieść w postanowieniu.
s.1(3)(e) krzywda, której dziecko doznało lub jest zagrożone doznaniem; określa krzywdę, jako złe traktowanie lub upośledzenie zdrowia i rozwoju dziecka lub zagrożenia w jego sytuacji, z powodu których jest zagrożone doznaniem krzywdy. Podobnie jak w przypadku bezpieczeństwa i higieny pracy, są to zagrożenia związane z obecnym środowiskiem opieki.
s.1(3)(f) zdolność rodziców, lub kogokolwiek innego uważanego za odpowiedniego, do zaspokojenia potrzeb dziecka; jest zdolnością i odpowiedzialnością rodziców za pozyskanie niezbędnych produktów jako środowiska, zakwaterowania, towarów i usług w celu promowania dobra dziecka, które mają być mu bezpiecznie zapewnione w zabezpieczeniu jego dobra.
Podejmowanie decyzji i niepełnosprawność prawnaEdit
Istnieje zarówno imperatyw biznesowy jak i społeczny, aby dać wszystkim możliwość bezpiecznego i satysfakcjonującego konsumowania ofert producentów. Niektórzy mogą nie być w stanie wyrazić odpowiedniej zgody na produkty, które najlepiej służą ich potrzebom, aby bezpiecznie korzystać z tych produktów. W przypadku rodziców, potrzeby ich dzieci, aby ich dzieci były bezpieczne. To się nazywa Niepełnosprawność prawna.
Niepełnosprawność to różnica między zdolnością a możliwością. W przypadku rodziców zdolność rodzicielska wynika z Working Together, a zdolność rodzicielska z s.1(3)(f) Ustawy o Dzieciach z 1989 roku. Niepełnosprawność definiuje się jako upośledzenie umysłowe lub fizyczne, które ma negatywny wpływ na normalne codzienne czynności. Osoba pozbawiona możliwości używania nóg nie ma fizycznej zdolności do chodzenia. Nie jest w stanie wykonywać normalnych codziennych czynności, np. robić zakupów, bez jakiegoś środka korygującego, takiego jak skuter (zob. s.6 Equality Act 2010 i Guidance on Matters to be taken into Account when Assessing Disability).
Zdolność umysłowa to zdolność do podejmowania decyzji w najlepszym interesie w danej kwestii, tak aby być psychicznie zdolnym do wyrażenia właściwej zgody lub porozumienia. Określenie zdolności umysłowej wymaga informacji, na podstawie których ma być podjęta decyzja w celu zabezpieczenia dobra osoby. Brak zdolności umysłowej do przetwarzania informacji i podejmowania decyzji jest niepełnosprawnością prawną, pozostawiając osobę niezdolną do instruowania adwokata (s.3 Mental Capacity Act 2006, 26 Noty wyjaśniające do Mental Capacity Act (2005); 1.6 Family Law Protocol (Law Society 2010)).
Zdrowie fizyczne, moralne i emocjonalne, umysłowe zdolności podejmowania decyzjiEdit
Zdrowie fizyczne i moralne odnoszą się do zdolności umysłu używanych przy podejmowaniu decyzji. Zdrowie fizyczne jest zdolność psychiczna do zrozumienia skutków materii i energii zarówno na siebie i innych. To znaczy, aby zrozumieć, w jaki sposób osoba może być fizycznie uszkodzony, który jest nazywany przyczynowości w prawie zaniedbania. Zdrowie moralne to zdolność psychiczna do rozpoznania osób i środowiska, które mogą być uszkodzone przez działania i zaniechania w prawie zaniedbania, zasada sąsiada.
Część 1 ustawy o dzieciach i młodzieży z 1933 r. jest zatytułowana „Zapobieganie okrucieństwu wobec dzieci i narażeniu na niebezpieczeństwo fizyczne i moralne”. Przestępstwo okrucieństwa wobec dzieci na podstawie s.1(1) obejmuje „…narażenie w sposób mogący spowodować niepotrzebny uszczerbek na zdrowiu”. Ponownie, sposób ekspozycji zagraża zdrowiu fizycznemu i moralnemu dziecka jako zdolnościom umysłu. Oznacza to nic innego, jak dawanie złego przykładu albo w zachowaniu wobec innych (zdrowie moralne), albo nieostrożność z potencjalnie niebezpiecznymi przedmiotami, np. nadmierna prędkość w samochodzie.
Zdrowie emocjonalne to po pierwsze zdrowie intelektualne, zdolność do rozumowania w oparciu o rozumienie zdrowia fizycznego i moralnego przy podejmowaniu decyzji, aby nie zaszkodzić sąsiadowi lub sąsiedztwu. Po drugie, jest to kompetencja do angażowania się w relacje społeczne, osobiste lub biznesowe, na warunkach właściwej zgody lub porozumienia po tym rozumowaniu i podejmowaniu decyzji. Po trzecie, jest to prawdopodobna zdolność stosowania tych kompetencji do podejmowania szans w sprawie wzrostu i dobrego samopoczucia, a następnie do rzetelnego wykonania.
Rozwój dziecka i odpowiedzialność rodzicielskaEdit
Wprowadzenie Departamentu Zdrowia do Ustawy o Dzieciach z 1989 r. opisało nowe pojęcie odpowiedzialności rodzicielskiej jako „władze przyznane przez odpowiedzialność rodzicielską istnieją tylko dla wychowania dziecka do zdrowia fizycznego, emocjonalnego i moralnego”. Lord McKay z Clasfern, Lord Chancellor podczas wprowadzania ustawy do Parlamentu powiedział „…przytłaczające zadanie rodzicielstwa i wszystkie prawa, które przynosi są dla wychowania dziecka do bycia prawidłowo rozwiniętym dorosłym, zarówno fizycznie jak i moralnie.”.
Zdrowie fizyczne i moralne dziecka są rozwijane jako rozwój fizyczny i behawioralny (moralny) rozwój zdolności fizycznych i moralnych; zdrowie emocjonalne dziecka jest rozwijane jako rozwój intelektualny dla zdolności do rozumowania w oparciu o te zrozumienia przy podejmowaniu decyzji; rozwój społeczny jako kompetencje do wchodzenia w relacje społeczne, zarówno osobiste jak i biznesowe; i rozwój emocjonalny prawdopodobnej zdolności do korzystania z okazji w sprawie wzrostu i dobrobytu i wykonać rzetelnie (patrz s.17(11) Ustawa o dzieciach 1989).
„Dziecko jest osobą, a nie przedmiotem troski” Edytuj
Lady Elizabeth Butler Sloss wykonane to często cytowane uwagi w jej dochodzenia w skandalu Cleveland nadużycia dzieci. Jako dyscypliny medycznej, dobrostan dziecka w s.1 i s.44 z Children and Young Peoples Act 1933 jest tylko odróżnić od dobrostanu zwierząt w s.9 Animal Welfare Act 2006 przez uwzględnienie życzeń i uczuć dziecka przy podejmowaniu decyzji w jej najlepszym interesie po s.4 Mental Capacity Act 2005 rozszerzone do zdolności rodzicielskiej przez Working Together to Safeguard Children i s.1(3)(a)-(f) z Children Act 1989.
Zwierzę jest posiadanie, podczas gdy dziecko jest osobą i to rozróżnienie było głównym zamiarem Children Act 1989. Lord McKay powiedział również przy wprowadzaniu ustawy, „Dni, kiedy dziecko było uważane za własność jego rodziny, rzeczywiście pozwać na ich utratę, są dziś pochowany na zawsze”. Dziecko jest społecznie i emocjonalnie rozwijane, podczas gdy brakuje mu zdolności, poprzez pełne zaangażowanie w proces podejmowania decyzji w jego najlepszym interesie, dopóki nie stanie się kompetentne jako Gillick Competent.
Niepełnosprawność, niepełnosprawność rodzicielska i integracja społecznaEdit
Orzeczenie o niepełnosprawności Departamentu Pracy i Emerytur jest miarą fizycznych i psychicznych zdolności w warunkach klinicznych lub kontrolowanych z medycyny pracy w odniesieniu do wydajności zatrudnienia. Test na niepełnosprawność jest zdolność jako „psychiczne lub fizyczne upośledzenie z niekorzystnym wpływem na codzienne czynności” jako wydajność społeczna. Ocena zdolności jest używana w domowym orzeczeniu o niepełnosprawności zgodnie z s.47 NHS and Community Care Act 1990.
Dla rodzica, rodzicielska niepełnosprawność to umysłowe lub fizyczne upośledzenie z niekorzystnym wpływem na codzienną działalność polegającą na zapewnieniu dziecku opieki, której rozsądnie byłoby oczekiwać od rodzica, aby zapewnił podobne dziecko (s.31 Children Act 1989).
Cokolwiek ich umysłowe lub fizyczne upośledzenia rodzice powinni otrzymać niezbędne wsparcie w zakresie niepełnosprawności, aby opiekować się swoimi dziećmi w celu utrzymania rozsądnego standardu zdrowia i rozwoju. (s.17(10) Children Act 1989).
Dla osób z władzą rodzicielską zdolność umysłowa do podejmowania decyzji w najlepszym interesie własnym jest rozszerzona na zdolność rodzicielską do podejmowania decyzji w najlepszym interesie dziecka przez Working Together to Safeguard Children. Ocena niepełnosprawności s.47 jest rozszerzona przez część III i s.8 Część 1 Schedule 2 Children Act 1989.
Część III Children Act 1989 zawiera s.17 i obowiązek władz lokalnych do ochrony i promowania dobra dzieci poprzez świadczenie usług dla rodzin dzieci w potrzebie. Usługi te obejmują usługi rzecznictwa w zakresie doradztwa i pomocy w podejmowaniu decyzji przy wykonywaniu władzy rodzicielskiej. Było to kolejną wyraźną intencją ustawy opisaną we wstępie Departamentu Zdrowia jako „przekonanie, że dzieci najlepiej wychowują się w rodzinie, w której oboje rodzice odgrywają pełną rolę. obowiązkiem władz lokalnych jest zapewnienie wsparcia dzieciom i rodzinom.”
Proces MARAC i ocena ryzykaEdit
Orzeczenie o niepełnosprawności s.47 ma na celu wsparcie opieki w zakresie zdrowia psychicznego w społeczności i jest przeprowadzane w związku z możliwym pozbawieniem wolności osób, które nie są w stanie zadbać o siebie w społeczności na mocy Schedule A1 Mental Capacity Act 2005. Decyzja jest podejmowana po Multi Agency Risk Assessment Conference znanej jako MARAC.
W przypadku rodzica, który nie jest w stanie zaspokoić potrzeb dziecka wtedy władze lokalne mogą interweniować z nakazem sądowym na mocy s.31(2) Children Act 1989. Aby to zrobić muszą spełnić progi prawa publicznego, że dziecko cierpi lub może cierpieć z powodu znacznej szkody, którą można przypisać opiece, której rozsądnie byłoby oczekiwać od rodzica, takie same kryteria jak w przypadku rodzicielskiego wsparcia dla niepełnosprawnych.
Interwencja państwaEdit
Zakłada się, że rodzic otrzymał niezbędne wsparcie dla każdej rodzicielskiej niepełnosprawności na warunkach właściwej zgody, że dobro dziecka zostało zabezpieczone, a ryzyko dla dziecka to rodzicielskie zaniedbanie. Test rodzicielskiego zaniedbania jest, po Donoghue później nazwany Testem Bolama, tym samym testem co dla profesjonalnego zaniedbania. Jeśli zamówienie opieki jest wykonane, władze lokalne nabywa odpowiedzialność rodzicielską zgodnie z s.33 ustawy jako, tak zwany, corporate parent.
Te progi są bardzo kontrowersyjne i słabo rozumiane. Szereg ezoterycznych zasad prawnych są zaangażowane i najłatwiejsze do zrozumienia w kategoriach wydajności zatrudnienia i zdrowia i bezpieczeństwa.
Rodzic, podobnie jak dyrektor generalny ciała korporacyjnego, musi być i być postrzegane jako osoba zdatna i odpowiedzialna. Jeśli zostanie zakwestionowany, sąd najpierw zbada fakty. W zatrudnieniu BHP są fakty wypadków, księga zapisów wypadków poniesionej szkody, oraz fakty środowiska zatrudnienia, szkoda może być poniesiona, powiedzmy, z niebezpieczeństwa potknięcia.
Fakty są znalezione do cywilnego standardu dowodu, bilans prawdopodobieństwa, „Czy fakty rzekomego niebezpieczeństwa potknięcia wystąpiły?”, to jest nazywane „Trier of Fact”. Jeżeli tak, to czy te stwierdzone fakty stanowią zagrożenie potknięciem, jest to nazywane pytaniem prawnym. Odpowiada to temu, że rzekome zdarzenia miały miejsce i były bezprawne, ale to nie wystarczy, jest jeszcze kwestia zawinienia lub stanu umysłu. Zaniedbanie jest stanem umysłu. Pojęcie to pochodzi z prawa karnego i przestępstwa okrucieństwa wobec dziecka na mocy s.1 Children and Young Peoples Act 1933. Jaka była motywacja, nieostrożność czy złośliwość? Istnieje obrona zmniejszonej odpowiedzialności, przestępstwo miało miejsce, ale nie było dobrowolne lub racjonalnie przewidywalne przez upośledzonego lub niezdolnego do działania oskarżonego.
Przestępstwo okrucieństwa wobec dziecka pozwala na obronę niezdolności rodzicielskiej na wielu podstawach (zobacz wskazówki dotyczące wyrokowania, Overarching Principles: Overarching Principles: Assults on children (Napaści na dzieci) oraz Cruelty to a child (Okrucieństwo wobec dziecka).
Podejście do kwestii bezpieczeństwa i higieny pracy jest ponownie pomocne w zrozumieniu tej złożoności. Podsumowując, jak dotąd, w świetle stanu faktycznego ustalonego na podstawie bilansu prawdopodobieństwa, dziecko doznało szkody lub zostało narażone na działanie niebezpiecznego środowiska. Osoba odpowiedzialna za dziecko była w, co najmniej, niedbałym stanie umysłu nie chroniąc dziecka w celu zabezpieczenia lub promowania jego dobra. To wszystko opiera się na teraźniejszości, a ostateczne ustalenie jest takie, że jest to osoba zdatna i właściwa do ponoszenia tej odpowiedzialności w przyszłości. Czy istnieje historia takiego nieodpowiedzialnego zachowania?
Zapobieganie zaniedbywaniu i wykorzystywaniu dzieciEdit
Przestępstwo okrucieństwa wobec dziecka może być ścigane jednocześnie z każdą napaścią na dziecko. Jeżeli dziecko zostało zaatakowane, seksualnie lub fizycznie, zarówno napastnik, jak i osoba odpowiedzialna za zapewnienie dziecku bezpieczeństwa przed atakiem są odpowiedzialni za szkody poniesione w wyniku przemocy fizycznej lub seksualnej. Uzupełnia to definicje zaniedbania i znęcania się nad dzieckiem zawarte w Aneksie A do Working Together (patrz również Preventing child maltreatment: a guide to taking action and generating evidence (WHO 2006)).
Przestępstwo okrucieństwa wobec dziecka jest brytyjską implementacją Artykułu 19(1) Konwencji ONZ o prawach dziecka Ochrona dzieci przed przemocą. Artykuł 19(2) wymaga programów społecznych mających na celu zapobieganie przemocy wobec dzieci, które można znaleźć w s.4 Part 1 Schedule 2 Children Act 1989 i obejmują usługi dla dzieci i rodzin w ramach części III tego samego aktu prawnego w spełnianiu obowiązku władz lokalnych do ochrony i promowania dobra dzieci.
.