W swoim pierwszym pełnym roku profesjonalnego baseballu, Davis ukradł 40 baz w 62 grach.
Gdy Davis po raz pierwszy pojawił się w głównych ligach w 1984 roku, jego fizyczne talenty dały mu potencjał, aby być jednym z najbardziej ekscytujących graczy w grze. Był rzadkim graczem z pięcioma narzędziami, z mocą biegu do domu, jak również czystą szybkością na ścieżkach bazy. Zrobił zwyczaj rabowania home runów i wywołał porównania do Willie Mays.
Davis zaczął się wyróżniać w 1986 roku, batting .277, swatting 27 homers, i kradzież 80 baz. On i Rickey Henderson pozostają jedynymi graczami w historii major league, którzy są członkami „klubu 20/80”. W 162 meczach – od 11 czerwca 1986 do 4 lipca 1987 – wystąpił w 659 spotkaniach i wykręcił wynik .308/.406/.622 z 47 homerami, 149 biegami, 123 RBI i 98 kradzieżami baz. (Został złapany na kradzieży tylko 12 razy.)
Davis kontynuował budowanie na swoim sukcesie w 1987 roku. W dniu otwarcia, poszedł 3-for-3 z home run, skradzioną bazą i dwoma spacerami. Przez pierwsze 10 meczów, był batting .526 z 4 home runami i 8 skradzionymi bazami. 1 maja 1987 roku zaliczył 2 home runy, w tym grand slam. Dwa dni później, uderzył kolejne trzy home runy – po jednym w lewo, środek i prawe pole – w tym grand slam, oraz skradzioną bazę. W tym samym miesiącu zaliczył kolejny grand slam, stając się pierwszym graczem w historii, który zaliczył trzy home runy w jednym miesiącu. Podczas burzliwej gry w późnych innings na Wrigley Field 4 września, Davis rozbił się na outfield ceglaną ścianę, jak złapał głęboki fly ball; leżał na ziemi kilka chwil i został zwolniony po tym.
Davis zakończył sezon 1987 z .293 średniej, 37 homers, i 50 kradzieży. Stał się pierwszym graczem w historii, który uderzył 30 homerów i ukradł 50 baz w sezonie, mimo że grał tylko w 129 meczach. Przed 1987 rokiem, tylko sześciu graczy osiągnęło klub 30-30. W tym sezonie, trzech innych – w tym Strawberry, Joe Carter i Howard Johnson – dołączyło do Davisa w klubie 30-30. Prowadził ligę w liczbie power-speed (42.53) z oceną, która jest trzecim najwyższym pojedynczym sezonem w historii.
Od 1986 do 1990, Davis średnio 30 home runs i 40 skradzionych baz. W tym czasie był jednym z najbardziej ekscytujących graczy w grze i bardzo widocznym graczem superstar. W latach 1986-1990 co roku otrzymywał nagrodę MVP, co roku plasując się w pierwszej piętnastce w głosowaniu. Od 1986 do 1989 roku, każdego roku znajdował się w pierwszej dziesiątce NL pod względem home runów, slugging percentage i OPS. W późniejszym okresie swojej kariery miał jeszcze kilka dobrych sezonów, ale kontuzje uniemożliwiły mu ponowne osiągnięcie takiego poziomu. W 1990 roku, z solidnym zespołem wokół niego, Davis był kluczowym graczem w Cincinnati „wire-to-wire” championship season.
Jednym z najsłynniejszych momentów Davisa było to, kiedy homered off Oakland’s Dave Stewart w jego pierwszym World Series at bat w 1990 roku. Ten home run spowodował, że Reds wygrali World Series. Podczas nurkowania po piłkę w czwartym meczu serii, Davis doznał uszkodzenia nerki, które wymagało operacji. On również przeszedł operację off-season na kolanie, że miał kontuzji wcześniej w season.
Po 1990 roku, Davis nie był w stanie uzyskać jego kariera z powrotem na torze. Kontuzje sabotowały jego grę w 1991 roku, a on został sprzedany do Los Angeles Dodgers za Tima Belchera i Johna Wettelanda. Doznał jeszcze kilku urazów w 1992 roku i był w dużej mierze nieskuteczny.
W dniu 23 sierpnia 1993 roku Dodgers sprzedali Davisa do Detroit Tigers za gracza, który zostanie wymieniony później. Tydzień później, Tygrysy wysłał miotacz John DeSilva do Dodgers, aby zakończyć handel. Tygrysy miały jedną z najlepszych ofensyw w 1993 roku i chciały wzmocnić jedną ze swoich słabości, pozycję środkowego obrońcy. Davis zastąpił Milta Cuylera i grał stosunkowo dobrze w 29 meczach w barwach Tygrysów; zajmował piąte lub szóste miejsce, a jego skorygowany wskaźnik OPS wynosił 142 i był to jego szósty sezon z wynikiem 20/20. Oczekiwano, że Davis będzie podstawowym środkowym obrońcą Tygrysów w 1994 roku, ale kontuzje ograniczyły go do zaledwie 37 meczów i średniej na poziomie .183. Po strajku skrócony sezon 1994, Davis otrzymał wolną agencję przez Tygrysy i wybrał emeryturę.
Po odzyskaniu przez jeden sezon, czuł się wystarczająco zdrowy, aby wrócić do baseballu z Cincinnati w 1996 roku. Miał solidny sezon z .287 średniej i 26 home runs, choć kontuzje cięcia w jego czas gry. Grał na tyle dobrze, jednak, aby przekonać Baltimore do podpisania go jako wolnego agenta.
.