Mimo, że organizmy podobne do Borrelia burgdorferi zostały zaobserwowane u komarów, much końskich i much jeleniowatych na terenach, gdzie choroba z Lyme jest endemiczna, organizmy te nie zostały wyhodowane w celu weryfikacji ich tożsamości. Eksperymenty mające na celu przeniesienie B. burgdorferi przez komary z zakażonych zwierząt laboratoryjnych na niezakażone nie powiodły się (1). Co więcej, badania epidemiologiczne wykazały, że data początku choroby z Lyme przypada na czerwiec, co zbiega się ze szczytem liczebności nimf kleszczy Ixodes scapularis, a nie na sierpień, kiedy komary i inne gryzące zwierzęta są w szczytowej liczebności (2). Pomimo stwierdzenia obecności B. burgdorferi u innych gatunków kleszczy, takich jak amerykański kleszcz psi (Dermacentor variabilis) i kleszcz samotnej gwiazdy (Amblyomma americanum) w terenie, badania laboratoryjne nad transmisją potwierdziły, że te gatunki kleszczy nie mogą przenosić zakażenia na zwierzęta laboratoryjne; zatem, nie są one kompetentnymi wektorami choroby z Lyme (3). Zarówno badania eksperymentalne, jak i epidemiologiczne wykazały, że Ixodes scapularis i Ixodes pacificus są jedynymi gatunkami kleszczy w Ameryce Północnej, które są zdolne do przenoszenia B. burgdorferi, spirochetu wywołującego chorobę z Lyme, na ludzi. Proszę zapoznać się z Mapą Oceny Ryzyka Boreliozy na stronie głównej witryny ALDF (www.aldf.com) w celu uzyskania szczegółowych informacji na temat występowania kleszczy Ixodes, jak również liczby zgłoszonych przypadków boreliozy w poszczególnych stanach.