Extract
Ogólny termin dla instrumentów muzycznych, które wytwarzają swój dźwięk poprzez wprawianie w drgania rozciągniętej struny. Chordofony stanowią jedną z czterech klas instrumentów (wraz z idiofonami, membranofonami i aerofonami) w hierarchicznej klasyfikacji opracowanej przez E.M. von Hornbostela i C. Sachsa i opublikowanej przez nich w Zeitschrift für Ethnologie w 1914 r. (tłum. z ang. w GSJ, xiv, 1961, s.3-29, repr. w Ethnomusicology: an Introduction, ed. H. Myers, London, 1992, s.444-61). Ich system, oparty na systemie opracowanym przez Victora-Charlesa Mahillona dla Królewskiego Konserwatorium w Brukseli i powszechnie stosowany do dziś, dzieli instrumenty na grupy, które do wydobywania dźwięków wykorzystują powietrze, struny, membrany lub materiały dźwiękowe. Różni badacze, w tym Galpin (Textbook of European Instruments, Londyn, 1937) i Sachs (History of Musical Instruments, Nowy Jork, 1940), sugerowali dodanie do systemu mikrofonów, ale nie został on jeszcze formalnie rozszerzony.
Chordofony są podzielone na instrumenty podobne do cytry, w tym fortepian i klawesyn, sklasyfikowane jako „proste chordofony”, oraz „złożone chordofony”, których konstrukcja obejmuje szyjkę, jarzmo lub inny element, który działa jako uchwyt strun. Bębny skubane, które zostały sklasyfikowane wraz z membranofonami przez Hornbostela i Sachsa, zostały od tego czasu zidentyfikowane jako chordofony o zmiennym napięciu, ale lista klasyfikacyjna nie została jeszcze zaktualizowana. Każda kategoria jest dalej podzielona zgodnie z bardziej szczegółową charakterystyką instrumentu. Kod numeryczny, podobny do oznaczeń klas w dziesiętnym systemie klasyfikacji bibliotecznej Deweya, wskazuje na budowę i funkcję fizyczną instrumentu. Klasyfikacja Hornbostel-Sachs (od …