10 rzeczy, które powinieneś wiedzieć o teologii reformowanej

Ten artykuł jest częścią serii 10 rzeczy, które powinieneś wiedzieć.

Reformowana teologia używa logiki, ale swoje stanowisko opiera na Biblii.

Musimy używać logiki, aby komunikować się w sposób jasny i spójny. W przeciwnym razie mówimy pustymi zagadkami, które zaciemniają ludzkie umysły, zamiast przynosić światło. Jednak ludzka mądrość nie może nas doprowadzić do Boga (1 Kor. 1:21). Bóg jest o wiele większy od nas, a Jego drogi o wiele wyższe od naszych, dlatego możemy Go naprawdę poznać tylko wtedy, gdy daje się poznać w swoim Słowie (Iz 55, 6-11). Dlatego teologia reformowana buduje wszystkie swoje doktryny na badaniu i interpretacji Biblii, spisanego Słowa Bożego (Iz 8,20). John Owen powiedział: „Student teologii musi swoim życiem wykazać absolutny autorytet Pisma Świętego i pokazać, że we wszystkich sprawach pobożnie poddaje własną wolę i osąd pod autorytet Biblii.”

Bóg jest tak bardzo większy od nas, a Jego drogi tak bardzo wyższe od naszych, że możemy Go poznać prawdziwie tylko wtedy, gdy daje się poznać w swoim Słowie.

Teologia zreformowana pomaga nam zrozumieć i zastosować całe Pismo Święte.

W reformowanej egzegezie i hermeneutyce kontekst jest królem. Największym kontekstem jest to, czego cała Biblia naucza na dany temat. Ponieważ całe Pismo Święte jest natchnione, czyli „tchnięte” przez Boga (2 Tm 3,16), Biblia przedstawia spójne przesłanie w każdym punkcie swojej doktryny i etyki. Teologia reformowana pomaga nam poprzez systematyczną prezentację prawdy biblijnej, tak abyśmy mogli interpretować Pismo Święte za pomocą Pisma Świętego („analogia Pisma Świętego”). Westminsterskie Wyznanie Wiary mówi: „Nieomylną regułą interpretacji Pisma Świętego jest samo Pismo; i dlatego, gdy zachodzi wątpliwość co do prawdziwego i pełnego sensu jakiegoś Pisma (które nie jest wielorakie, lecz jedno), należy go szukać i poznawać przez inne miejsca, które mówią jaśniej.”

Teologia reformowana jest historyczna i konfesyjna.

Tradycja może być zmorą lub błogosławieństwem kościoła. Tradycja szkodzi kościołowi, gdy wynosimy ją do rangi boskiego autorytetu (Mat. 15:6-9), ale pomaga kościołowi, gdy każde pokolenie otrzymuje, bada i przekazuje to, czego nasi poprzednicy nauczyli się z proroczego i apostolskiego słowa (2 Tym. 2:2). Innowacje mogą być bardzo pomocne dla technologii, ale w doktrynie chrześcijańskiej powinniśmy szukać „starych ścieżek” (Jer. 6:16), aby trzymać się „wiary, która raz została przekazana świętym” (Jud 3). Teologia reformowana informuje naszą wiarę za pomocą wielowiekowych chrześcijańskich standardów doktrynalnych, takich jak Wyznanie Belgijskie, Katechizm Heidelberski, Kanony Dort, Wyznanie Westminsterskie i Katechizmy oraz Druga Londyńska Konfesja Baptystów.

Teologia zreformowana trzyma się starożytnej katolickiej ortodoksji.

Teologia zreformowana nie odchodzi od naszego starożytnego dziedzictwa chrześcijańskiego, lecz potwierdza katolickie, ortodoksyjne doktryny o Bogu i Chrystusie, które stanowią trzon wielkiej tradycji konfesyjnej światowego chrześcijaństwa. Chociaż Reformatorzy zostali ekskomunikowani przez Kościół rzymskokatolicki, nie odrzucili trynitarnej wiary soborów w Nicei, Konstantynopolu, Efezie i Chalcedonie. Potwierdzili oni doktrynę, że Bóg jest trzema osobami w jednej boskiej naturze (Mat. 3:16-17; 28:19), oraz że Bóg Syn przyjął prawdziwie ludzką naturę, nie przestając być w pełni Bogiem – dwie natury w jednej wcielonej osobie (Jan 1:1, 14). Teologowie reformowani okazali się gorliwymi obrońcami ortodoksyjnych doktryn o Bogu i Chrystusie przed starymi i nowymi herezjami, ponieważ doktryny te zostały objawione w Słowie Bożym.

Reformowana teologia wywyższa Jezusa Chrystusa jako naszego jedynego Pośrednika.

Chrystus jest wszystkim dla wierzących (Kol. 3:11). Pismo Święte uczy nas, abyśmy „wszystko poczytali sobie za stratę dla chwały poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego” (Flp 3,8). Wcześniej zauważyliśmy, że teologia reformowana jest skoncentrowana na Bogu; tutaj wyjaśniamy, że jest ona skoncentrowana na Trójjedynym Bogu, który przychodzi do nas przez jedynego Pośrednika, Jezusa Chrystusa. Purytanie przedstawiali ewangelię jako najwspanialszą historię miłosną, jaką kiedykolwiek opowiedziano – niebiańskie połączenie Ojca, jego doskonałego Syna, z jego upadłą i grzeszną oblubienicą, Kościołem. Prześledzili w olśniewających szczegółach Jego pośredniczący urząd jako proroka, kapłana i króla swego ludu. Znajomość Chrystusa jest tematem niezmierzonej chwały, „niezgłębionym bogactwem Chrystusa” (Efez. 3:8). John Flavel powiedział: „Studium Jezusa Chrystusa jest najszlachetniejszym tematem, nad którym kiedykolwiek pracowała dusza. . . Serce Boga jest otwarte dla ludzi w Chrystusie.”

Teologia reformowana przedstawia kompleksowy światopogląd – więcej niż pięć punktów.

Kiedy ludzie pytają: „Czym jest teologia reformowana?”, często otrzymują odpowiedź sformułowaną w kategoriach „pięciu punktów kalwinizmu”, czyli doktryn o całkowitej deprawacji człowieka, bezwarunkowym wybraniu przez Boga, śmierci Chrystusa za wybranych, suwerenności Boga w ich zbawieniu oraz ich ostatecznym wytrwaniu w łasce do życia wiecznego i chwały. Albo mogą usłyszeć pięć zasad sola (łac. „sam”): opierając się jedynie na Piśmie Świętym, jesteśmy zbawieni jedynie przez łaskę, jedynie przez wiarę, jedynie w Chrystusie, jedynie ku chwale Boga.

Jednakże przegląd reformowanego katechizmu lub teologii systematycznej pokazuje, że w teologii reformowanej jest o wiele więcej niż tylko doktryna zbawienia. Reformowana teologia obejmuje również biblijne doktryny o wiecznej istocie Boga i Jego dziełach stworzenia, opatrzności i rządu; o pochodzeniu rodzaju ludzkiego, naszej naturze, naszym upadku w grzech i jego konsekwencjach; o chwalebnej osobie Chrystusa, jego naturach, urzędach, wcieleniu, cierpieniach i śmierci oraz o chwale, która po nich nastąpiła; o Duchu Świętym i Jego dziele w stworzeniu i odkupieniu; o kościele, jego założeniu, misji i obrzędach; o doświadczeniu łaski przez chrześcijanina, jego życiu pełnym wdzięczności, służbie w posłuszeństwie Bożemu prawu i posłudze modlitwy; i wreszcie o chwalebnych rzeczach, które mają dopiero nadejść, gdy Bóg wypełni całą swoją świętą wolę. Teologia reformowana jest głoszeniem „całej rady Bożej” (Dz 20,27) w takim zakresie, w jakim Bóg ją objawił, abyśmy ją poznali (Deut. 29,29).

Reformed theology tchnie duchem praktycznej pobożności.

Nauczanie skoncentrowane na Bogu wzywa nas do życia skoncentrowanego na Bogu. Słowo ma na celu zaszczepienie mądrości Słowa Bożego przez wiarę w Chrystusa (2 Tm 3,15), a początkiem mądrości jest bojaźń Pańska (Pwt 9,10). Choć możliwe jest uprawianie teologii w sposób duchowo jałowy, jedynie intelektualny, teologia reformowana historycznie dążyła do tego samego, co Paweł miał w swoim nauczaniu: do „miłości, która wypływa z czystego serca i dobrego sumienia, i szczerej wiary” (1 Tm 1,5). Reformowani księża często mówią o „pobożności” jako o synonimie „prawdziwej religii”. Jan Kalwin powiedział: „Zaiste, nie powiemy, że, mówiąc właściwie, Bóg jest znany tam, gdzie nie ma religii lub pobożności. . . Ja nazywam 'pobożnością’ tę cześć połączoną z miłością do Boga, którą wywołuje znajomość Jego dobrodziejstw.” Chociaż teologia reformowana może być nauczana na wysokim poziomie akademickim, jej celem jest objaśnienie wiedzy o Bogu w taki sposób, aby dzieci mogły ją praktykować w domu, a dorośli – w swoich zawodach (Kol. 3:20-25). Gisbertus Voetius, znany profesor teologii reformowanej, regularnie poświęcał swój czas na katechizowanie sierot. Angielscy purytanie zachęcali ludzi posiadających jedynie podstawowe wykształcenie do prowadzenia rodzinnych nabożeństw, aby Słowo Boże przenikało całe ich życie (Deut. 6:7). Ludzie ze Starego Princeton twierdzili, że „prawda jest po to, aby czynić dobro.”

Teologia zreformowana promuje ewangelizację i misje.

Doktryna zreformowana była ceniona przez największych ewangelistów wszechczasów, takich jak George Whitefield i Jonathan Edwards. Misyjna ekspansja kościoła była Bożą odpowiedzią na modlitwy kościołów reformowanych i prezbiteriańskich, nauczanych przez Westminster Directory for the Public Worship of God, by wstawiać się za „rozprzestrzenianiem ewangelii i królestwa Chrystusa wśród wszystkich narodów”. Teologia reformowana to światopogląd pełen misyjnego optymizmu, ponieważ Chrystus z pewnością zbawi wszystkich, których dał mu Ojciec, wszystkie owce, za które umarł, gdy usłyszą jego głos wołający do nich w ewangelii (J 6:37-39; 10:11, 16, 26-29). Taki reformowany optymizm skłonił Williama Careya do powiedzenia, że musimy „oczekiwać wielkich rzeczy” i „próbować wielkich rzeczy” w naszych misyjnych przedsięwzięciach. Co więcej, skoncentrowana na Bogu perspektywa chrześcijaństwa reformowanego oferuje najwyższą motywację, która może podtrzymać ewangelistę lub misjonarza: „ze względu na Jego imię wyruszyli” (3 J 7).

Reformowana teologia podtrzymuje wierne przepowiadanie i wywołuje nieustanne uwielbienie.

Reformatorzy i purytanie teologizowali w swoim przepowiadaniu i głosili swoją teologię. Reformatorzy i purytanie zaczerpnęli swoją wskazówkę jako kaznodzieje od apostoła Pawła: „Uwierzyłem i dlatego mówię” (2 Kor 4,13). To nie była tylko metoda, którą przyjęli, ale owoc ich spotkania z żywym Bogiem poprzez prawdy Jego Słowa. Podobnie jak Paweł, głosili Słowo Boże w Bożej obecności (2 Kor 2,17; 2 Tm 4,1-2). I podobnie jak Paweł, ich teologia rozlewała się w płonącej doksologii (Ef 1,3-14). Tak więc teologia reformowana jest wielkim stwierdzeniem, że „z Niego, przez Niego i dla Niego wszystko jest: Jemu niech będzie chwała na wieki” (Rz 11,36). Wilhelmus ŕ Brakel powiedział: „Bóg posiada w sobie wszelką chwałę i godność, by Mu służyć” i dlatego prawdziwa pobożność to „życie dla Boga w każdym czasie i we wszystkich rzeczach z tym wszystkim, czym On jest i do czego jest zdolny”, ponieważ „On jest Bogiem i na mocy Jego natury jest to Jego godna należność”

Popularne artykuły w tej serii

View All

.