Żwacz

Drobnoustroje w retikulorum obejmują bakterie, pierwotniaki, grzyby, archaea i wirusy. Bakterie, wraz z pierwotniakami, są dominującymi mikroorganizmami i stanowią 40-60% całkowitej materii mikrobiologicznej w żwaczu. Są one podzielone na kilka grup funkcjonalnych, takich jak typy fibrolityczne, amylolityczne i proteolityczne, które preferują trawienie odpowiednio węglowodanów strukturalnych, węglowodanów niestrukturalnych i białek. Pierwotniaki (40-60% masy drobnoustrojów) czerpią swoje składniki odżywcze poprzez fagocytozę innych mikroorganizmów oraz rozkładają i trawią węglowodany zawarte w paszy, zwłaszcza skrobię i cukry oraz białko. Chociaż pierwotniaki nie są niezbędne do funkcjonowania żwacza, ich obecność ma wyraźne skutki. Grzyby żwaczowe stanowią tylko 5-10% mikrobów i nie występują w dietach ubogich we włókno. Pomimo ich niskiej liczebności, grzyby zajmują ważną niszę w żwaczu, ponieważ hydrolizują niektóre wiązania estrowe pomiędzy ligniną a hemicelulozą lub celulozą, a także pomagają w rozkładaniu cząstek treści pokarmowej. Archaea żwacza, stanowiące około 3% wszystkich drobnoustrojów, są w większości autotroficznymi metanogenami i produkują metan w procesie oddychania beztlenowego. Większość wodoru produkowanego przez bakterie, pierwotniaki i grzyby jest wykorzystywana przez te metanogeny do redukcji dwutlenku węgla do metanu. Utrzymywanie niskiego ciśnienia parcjalnego wodoru przez metanogeny jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania żwacza. Wirusy są obecne w nieznanej liczbie i nie przyczyniają się do żadnej aktywności fermentacyjnej lub oddechowej. Jednakże liżą one mikroby, uwalniając ich zawartość dla innych mikrobów do asymilacji i fermentacji w procesie zwanym recyklingiem mikrobiologicznym, chociaż recykling poprzez drapieżne działania pierwotniaków jest ilościowo ważniejszy.

Mikroby w retikulorumnie ostatecznie wypływają do omasum i pozostałej części przewodu pokarmowego. W normalnych warunkach fermentacji środowisko w retikulorumnie jest słabo kwaśne i jest zasiedlone przez mikroorganizmy, które są przystosowane do pH pomiędzy około 5,5 a 6,5; ponieważ brzuch jest silnie kwaśny (pH 2 do 4), działa jak bariera, która w dużej mierze zabija florę i faunę retikulorumny, gdy do niej wpływają. Następnie biomasa mikrobiologiczna jest trawiona w jelicie cienkim, a mniejsze cząsteczki (głównie aminokwasy) są wchłaniane i transportowane żyłą wrotną do wątroby. Trawienie tych mikroorganizmów w jelicie cienkim jest głównym źródłem pożywienia, ponieważ mikroorganizmy dostarczają zazwyczaj około 60 do 90% całkowitej ilości wchłoniętych aminokwasów. Na dietach ubogich w skrobię, stanowią one również dominujące źródło glukozy wchłanianej z treści jelita cienkiego.

Kwasica żwacza: U bydła kwasica żwacza charakteryzuje się obniżonym pH krwi i dwuwęglanów z powodu nadmiernej produkcji D-mleczanu żwacza.Może występować jako ostra kwasica żwacza z powodu nagromadzenia kwasu mlekowego do podostrej kwasicy z powodu nagromadzenia VFAs w żwaczu, chociaż ostra kwasica jest bardziej śmiertelna niż podostra kwasica żwacza.Zmniejszenie populacji pierwotniaków rzęsistych w płynie żwacza jest wspólną cechą obu kwasic i może być dobrym wskaźnikiem kwasicy żwacza. Kwasica żwacza występuje, gdy kotki spożywają nadmierną ilość szybko fermentujących węglowodanów niestrukturalnych oraz dietę opartą na zbożach o niskiej zawartości włókna. Prowadzi to do szybkiej fermentacji substratów organicznych przyczyniając się do masowego powstawania VFA i kwasów mlekowych, co prowadzi do obniżenia pH i dalszych reakcji zachodzących w żwaczu.

Główne różnice między dwiema klinicznymi postaciami kwasicy:

.