Świętowanie życia w Dzień Zmarłych w Meksyku

Jedno z najważniejszych świąt religijnych w Meksyku obchodzone jest w Dzień Wszystkich Świętych (1 listopada) i Dzień Zaduszny (2 listopada): Dia de los Muertos (czasami nazywane Dia de los Fieles Difuntos) – Dzień Zmarłych.

Tradycyjnie 1 listopada czci się zmarłe dzieci, a 2 listopada zmarłych dorosłych. Dzień Zmarłych obchodzony jest hucznie w całym Meksyku, a szczególnie w mniejszych, prowincjonalnych miastach i miasteczkach. 2 listopada jest oficjalnym świętem państwowym w Meksyku.

Meksykański Dzień Zmarłych: celebracja życia

Daleko od bycia chorobliwym wydarzeniem, Dzień Zmarłych podkreśla pamięć o przeszłych życiach i wyraża celebrację ciągłości życia. To uznanie ciągłości życia ma korzenie, które sięgają niektórych z najstarszych cywilizacji Meksyku, w tym Olmeków, Zapoteków, Majów i Purépecha. Aztekowie również obchodzili Dzień Zmarłych, chociaż wcześniej – w sierpniu – w obecnym kalendarzu.

Lokalne uroczystości i tradycje różnią się w zależności od miejsca, chociaż ofrendas są głównym punktem obchodów w okresie świątecznym. Miasto Meksyk jest gospodarzem dużej i skomplikowanej procesji w centrum miasta, a prowincjonalne miasta i miasteczka organizują procesje religijne z tej okazji. Obecnie modne jest, aby uczestnicy mieli pomalowane twarze, aby naśladować Catrinas.

Pomimo, że Halloween 31 października i Dia de los Muertos 1 i 2 listopada są ściśle mówiąc dwoma odrębnymi wydarzeniami, w ostatnich czasach te dwie uroczyste daty mieszają się ze sobą, ilustrując jak Meksyk jest biegły w asymilacji obcych rzeczy bez utraty własnej tożsamości – i często kładąc na nich szczególnie meksykańskie piętno.

La Ofrenda: ołtarz pamięci

Lokalne rodziny planują obchody Dnia Zmarłych na wiele dni, tygodni, a może nawet na cały rok z góry. Centralnym punktem rytuału pamięci jest tworzenie przez rodziny ofrend – ołtarzy z ofiarami dla zmarłych – które są ustawiane w domach lub miejscach publicznych, takich jak parki lub place, a także na lokalnych cmentarzach, gdzie członkowie rodziny są pochowani.

Te kolorowe ołtarze, które są również formą sztuki i osobistym wyrazem miłości do członków rodziny, którzy odeszli, nie służą do oddawania czci, ale do wspominania i świętowania przeżytego życia.

Zazwyczaj są one warstwowe: górny poziom zawiera zdjęcie lub zdjęcia zapamiętanej osoby zmarłej, jak również figurki lub symbole religijne, szczególnie La Virgen Guadalupe; drugi poziom będzie zawierał ofrendas: zabawki są zazwyczaj oferowane dla zmarłych dzieci, a butelki tequili, mezcal, lub atole dla zmarłych dorosłych. Osobiste ozdoby i/lub ulubione potrawy lub słodycze zmarłego będą również obecne w tym miejscu, podobnie jak Pan de Muerto. Na trzecim poziomie znajdują się zapalone świece, a niektórzy dodają umywalkę i ręcznik, aby duchy zmarłych mogły się odświeżyć po przybyciu do ołtarza.

Każdy ołtarz zawiera calaveras – ozdobione kandyzowane czaszki wykonane z cukru – jak również jaskrawo pomarańczowe nagietki, potocznie zwane flor de muerto („Kwiat Zmarłych”), jeden z ikonicznych symboli wplecionych w obchody Dnia Zmarłych w całym Meksyku.

W okresie świętowania tradycją jest, że rodziny odwiedzają lokalne cmentarze, na których pochowani są ich bliscy, gdzie sprzątają i dekorują groby ofiarami podobnymi do tych, które znajdują się w domowym ołtarzyku.

Catrina: artystyczny symbol obchodów Dnia Zmarłych

Postać, na której opiera się La Calavera Catrina – „Elegancka czaszka” – została wymyślona przez meksykańskiego grawera José Guadalupe Posadę. Oryginalna Catrina nosiła tytuł La Calavera Garbancera: w formie artystycznej akwaforty w cynku, skomponowanej do użytku jako satyra polityczna około 1910 roku, mająca na celu wyśmiewanie się z pewnej klasy społecznej Meksykanów, których artysta przedstawił jako mających aspiracje europejsko-arystokratyczne; stąd archetypiczny okazały kapelusz Catriny w stylu, który przeszedł przez okres wysokiej mody w Europie w tym wieku. Ten powiązany artykuł wyjaśnia historię i kulturę Catrinas w Meksyku.

Pan de Muerto i gorąca czekolada: tradycyjny przysmak na Dzień Zmarłych

Jednym z kulinarnych punktów kulminacyjnych sezonu jest Pan de Muerto – Chleb Zmarłych – który jest półsłodkim chlebem oprószonym cukrem, wykonanym z jaj i nasyconym naturalnym aromatem owoców cytrusowych. Tradycyjnie podaje się go z gorącą czekoladą wymieszaną z cynamonem i ubitą trzepaczką, co tworzy rozgrzewającą mieszankę, którą można się delektować w chłodny listopadowy wieczór. Dowiedz się, jak cieszyć się Pan de Muerto w Meksyku.

Pátzcuaro i Oaxaca: popularne miasta do świętowania, z mnóstwem kolorów gdzie indziej też

Dzień Zmarłych jest świętem, które przyciąga pewną fascynację dla gości z zagranicy i cieszy się przez zagranicznych mieszkańców, którzy są świadkami rozwijania się lokalnych uroczystości w ich przyjętych miastach i wsiach każdego roku.

Obchody w kolonialnym mieście Oaxaca i starożytnym górskim mieście Pátzcuaro są szczególnie dobrze uczęszczane przez zagranicznych gości, a wczesna rezerwacja miejsc noclegowych jest niezbędna, jeśli chcesz przeżyć Dzień Zmarłych w którymś z tych miejsc.

Nawet jeśli nie możesz dostać się do Oaxaca lub Pátzcuaro, odkryjesz, że społeczności w całym Meksyku komponują swoje własne interpretacje wydarzenia, aby uczcić Dzień Zmarłych, więc gdziekolwiek jesteś w Meksyku o tej porze roku będziesz miał okazję doświadczyć tego charakterystycznego święta – jednego z najbardziej kolorowych, przejmujących i nastrojowych jakie oferuje Meksyk.

Dokładne ceremonie, ofiary i zwyczaje związane z obchodami Dnia Zmarłych różnią się w zależności od regionu i miasta, ale zasadnicze tradycje opisane tutaj są integralną częścią tego wydarzenia, które odbija się echem w całym Meksyku.

Wizyta na lokalnym cmentarzu, gdzie groby rodzinne są ubrane w kolory i dekoracje, w lokalnym parku lub na placu, gdzie zebrano ofrendas, lub zajrzenie do jednego lub więcej lokalnych domów, które są otwarte dla odwiedzających w tym okresie i gdzie życie tych, którzy byli w przeszłości jest z miłością wspominane przez tych obecnych, jest satysfakcjonującym i wartym obejrzenia doświadczeniem kulturowym.

.