Ik ben dol op Valentijnsdag. De hopeloze romanticus in mij houdt van het idee van een dag vol bloemen, een goed geplande date-avond en veel ‘ik-hou-van-jou’-betuigingen. Misschien heb ik te veel Nicholas Sparks-films gezien, maar ik kan niet ontkennen dat ik een zwak heb voor alle romantische gebaren van deze feestdag.
Ik heb alleen één klein probleempje: ik heb dit jaar geen man om de dag mee te delen.
In het verleden had ik misschien het gevoel gehad dat ik iets miste. Misschien had ik een galadag gepland om de leegte op te vullen. Maar dit jaar is anders.
Ik vind het prima om single te zijn. Mijn gevoelens en verlangens zeggen me misschien iets anders, maar ik weet uit ervaring met vorige relaties dat dat niet alles is. Ik heb geen man nodig om me gelukkig te maken. Wil ik er een in mijn leven? Absoluut! Maar mijn geluk kan en mag niet berusten in mijn relatiestatus. Ik weiger het toe te laten.
Ik weiger hier te zitten wensen dat een vriendje mijn leven beter zou maken. Ik heb die fout al eerder gemaakt. Het berooft niet alleen mijn vrede en geluk in het heden, maar verplettert ook toekomstige relaties door het gewicht van de verwachting.
Omdat het zo is: zelfs als ik een relatie zou hebben, kan die man me nooit volmaakt geluk brengen. Het is dus niet eerlijk om dat van hem te verwachten.
Onze samenleving versterkt het idee dat “liefde alles is wat je nodig hebt” en dat een relatie alles betekent. Hoewel dit een ongeordende gedachte is, zit er wel een kern van waarheid in.
Ieder van ons heeft een aangeboren verlangen in zijn hart om geliefd te zijn. Het maakt me niet uit wie je bent of wat je doet, we willen allemaal gekend, gezien en bemind worden tot in ons diepste wezen. Onze fouten in het verleden, onze waakzaamheid, of gewoon onze zwakheden als mens kunnen ervoor zorgen dat dit verlangen zich op verschillende manieren manifesteert, maar uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde.
En we gaan dat verlangen op de een of andere manier bevredigen.
Sommigen wenden zich tot een romantische relatie, sommigen tot verslavingen en ongezonde gewoonten, sommigen zelfs tot werk om de aandacht en lof van anderen te krijgen. Maar geen van deze zal eigenlijk het diepe verlangen van ons hart bevredigen om geliefd te zijn. Zeker, je significante andere kan van je houden naar hun beste vermogen, maar het zal nooit goed genoeg zijn. We zijn mensen en onze liefde is onvolmaakt.
Er is maar één manier om ons diepe verlangen naar liefde te bevredigen: de liefde aanvaarden van een God die ons oneindig en voor altijd liefheeft. Een God die zoveel van ons houdt dat Hij naar de aarde kwam om voor ons te sterven, zodat Hij ieder van ons op een dag naast zich in de hemel kon hebben.
Toen ik deze eeuwige liefde voor mijzelf genoeg liet zijn, werd ik tevreden en blij in mijn alleen-zijn.
Ben ik nog steeds eenzaam? De hele tijd. Droom ik er nog steeds van om op een dag met een geweldige man te trouwen en kinderen met hem te krijgen? 1.000 procent ja. Maar ik rust in de waarheid dat zelfs als dat nooit gebeurt, zelfs als ik nooit de man van mijn dromen vind, ik nog steeds gekend en bemind word door een Man die meer van mij houdt dan wie ook op aarde. Hij achtervolgt mijn hart dagelijks, dus wat kan mijn romantische hart nog meer verlangen?
En de bonus hiervan is dat als en wanneer ik op een dag een man vind om mee te trouwen, ik zelfverzekerd en tevreden zal zijn met het feit dat ik al oneindig bekend en geliefd ben. Ik zal de liefde en aandacht van een man niet nodig hebben om me gelukkig te maken, want dat ben ik al! Verliefd worden zal zoveel zoeter zijn. We zullen niet verpletterd worden onder het gewicht van de verwachtingen – we zullen elkaar onze onvolmaakte liefde kunnen geven en er tevreden mee zijn omdat we weten dat het niet alles is. Integendeel, ons alles wacht op ons in de hemel. Onze liefde zal gewoon een oefening zijn voor hoe we onze eerste liefde moeten liefhebben: Jezus Christus.
Misschien accepteer je deze waarheid – misschien probeer je tevreden en gelukkig te zijn in je periode van vrijgezel zijn, maar heb je het er moeilijk mee. Ik begrijp het. Soms is het veel moeilijker om de liefde van God te voelen dan die van een mens naast je.
Maar heb je Hem de tijd gegeven? Hebt u Hem een kans gegeven? Hij wacht altijd op u, klaar om u te zeggen hoeveel Hij van u houdt. Hij zal het keer op keer zeggen, hoe vaak u het ook wilt horen. Hij zal het nog eens zeggen: Ik hou van je.
God is de grootste romanticus van allemaal. Of je nu single bent of een relatie hebt, rust deze Valentijnsdag in Zijn omhelzing.
