Neosporin en Polysporin
De ontdekking van antibiotica wordt algemeen beschouwd als een van de meest glorieuze verwezenlijkingen op het gebied van gezondheid en geneeskunde. Het aantal sterfgevallen dat te wijten was aan complicaties veroorzaakt door bacteriën, is sinds de ontdekking van het eerste antibioticum in de loop der jaren gestaag gedaald. Wetenschappers en artsen zijn nu voortdurend op zoek naar nieuwere en veiligere antibiotica. Met dit positieve nieuws over de strijd tegen bacteriën worden we ons nu langzaam bewust van het potentieel van antibiotica voor onze overleving.
Antibiotica, of soms antibacteriële geneesmiddelen genoemd, zijn een klasse van geneesmiddelen die zijn ontworpen om een breed scala van pathogene of schadelijke bacteriën te bestrijden en te doden. Zij kunnen een bactericide of bacteriostatische werking hebben, afhankelijk van het type antibioticum dat wordt gebruikt en de bacterie die wordt behandeld, of beide. Bij een bactericide werking bestaat de belangrijkste functie van het geneesmiddel erin de bacterie te doden, totdat het lichaam zichzelf kan herstellen en de rest van de schadelijke bacteriën kan doden. Een bacteriostatische werking geeft aan dat de voortplanting van bacteriën wordt verstoord, waardoor hun aantal wordt beperkt totdat zij door ons immuunsysteem onder controle kunnen worden gehouden.
Antibacteriële geneesmiddelen kunnen in verschillende vormen worden toegediend. Het kan oraal, rectaal, intraveneus, of in topische vorm. De wijze van toediening van antibiotica verschilt omdat sommige antibiotica ernstige bijwerkingen kunnen hebben als ze niet juist worden toegediend. Van deze vormen is een topische toediening van antibiotica gemakkelijker te doen en uit te voeren, omdat er geen uitgebreide metingen en veel overwegingen voor nodig zijn. Houd er echter rekening mee dat u ervoor moet zorgen dat u niet allergisch bent voor sommige ingrediënten in een topische zalf. De meest voorkomende antibiotische zalven zijn Neosporin en Polysporin, hoewel ze enkele verschillen vertonen.
Neosporin, een populaire antibacteriële zalf, wordt vooral gebruikt om te voorkomen dat open wonden worden geïnfecteerd, waardoor de wondgenezing wordt bevorderd. Het wordt ook beschouwd als een goed antiseptisch middel om te voorkomen dat bacteriën zich ophopen in het wondgebied. Bovendien is het in de volksmond bekend als een “drievoudige antibiotische zalf”, die Neomycine, Polymyxine B, en Bacitracine bevat. Er zijn echter mensen die allergisch zijn voor neomycine en daarom polysporin krijgen.
Polysporin, is een ander uitwendig antibacterieel middel dat ongeveer hetzelfde werkt als Neosporin. Het helpt dus ook voorkomen dat open wonden geïnfecteerd raken en versnelt de wondgenezing. Het verschilt alleen in de gebruikte actieve bestanddelen. Het bevat alleen bacitracine en polymyxine B. Het wordt gebruikt als alternatief voor mensen die allergisch zijn voor neomycine.
U kunt een arts raadplegen als u meer wilt weten, aangezien hier alleen basisgegevens worden verstrekt.
Samenvatting:
1. Antibiotica worden gebruikt om bacteriën te behandelen door middel van een bacteriocide of bacteriostatische werking.
2. Neosporin bevat 3 actieve bestanddelen, Neomycine, Polymyxine B, en Bacitracine.
3. Polysporin bevat slechts 2 actieve bestanddelen, Polymyxine B, en Bacitracine.