West-Mexico
Droge bossen, struikgewas, bosgebieden
Heloderma horridum horridum
Bedreigd
Draagt deze hagedis kralen? Nou, zo’n beetje: Zijn kop en rug zijn bedekt met kraalachtige schubben. De Mexicaanse parelhagedis en zijn neef, het gilamonster, zijn de enige twee hagedissoorten die dit kraalachtige uiterlijk hebben. En ze hebben nog een andere aanspraak op roem: Het zijn de enige twee giftige hagedissoorten in de wereld.
De Mexicaanse korsthagedis komt voor in vier ondersoorten (types), en elk ziet er een beetje anders uit. De ondersoort horridum heeft een donkere achtergrond met gele aftekeningen, die uitgebreid of bijna onbestaande kunnen zijn. De Mexicaanse korsthagedis kan vrij groot worden – meer dan 2 meter lang, inclusief de staart. En over die staart gesproken, die wordt gebruikt voor vetopslag, dus kan hij behoorlijk dik worden als de hagedis een voorraad voedsel heeft ingeslagen.
De Mexicaanse korsthagedis is carnivoor, wat betekent dat hij vlees eet. Het menu is breed, met jonge konijnen en knaagdieren, vogels, hagedissen, kikkers, eieren (slang, hagedis en vogel), insecten, regenwormen en aas (dood vlees). Hoewel parelhagedissen veel van hun prooi op het grondoppervlak vinden, gaan ze soms net dat “beetje verder” om een smakelijk hapje te vinden: De hagedissen gebruiken hun krachtige ledematen om in de grond te graven of in bomen te klimmen op zoek naar meer ongrijpbare prooien.
Kraalhagedissen eten maar een paar grote maaltijden per dag, wat betekent dat ze niet veel tijd hoeven te besteden aan foerageren. In feite brengen ze meer dan 95% van hun tijd verborgen door in schuilplaatsen, zoals rotsachtige spleten of holen. Ze komen naar buiten om te foerageren als de temperatuur “precies goed” is (’s nachts tijdens de warmere maanden, of overdag tijdens de koelere maanden).
Hovelingen en paringen vinden plaats in september en oktober (lente op het zuidelijk halfrond). De mannetjes houden zich bezig met rituele gevechten die enkele uren kunnen duren; de overwinnaar heeft het voorrecht om met het vrouwtje te paren. Het vrouwtje legt haar eieren – twee tot 22 – tussen oktober en december, en ze komen uit in juni of juli daaropvolgend.
De Mexicaanse korsthagedissen hebben het moeilijk in het wild. Hun grootste bedreiging is het verlies van habitat als gevolg van menselijke ontwikkeling. Ze lijden ook onder het illegaal verzamelen voor de huisdierenhandel. U kunt helpen: Koop geen Mexicaanse parelhagedissen.
Wist U dat?
In tegenstelling tot gifslangen kunnen parelhagedissen het gif niet met kracht uit hun gifklieren stoten; in plaats daarvan moeten ze het gif in hun slachtoffer kauwen. Auw!