Actrice Amy Adams, 34, speelde in 25 films en kreeg twee Academy Award-nominaties – het meest recent voor haar rol als jonge non in Doubt uit 2008. In Night at the Museum: Battle of the Smithsonian, speelt ze Amelia Earhart. Adams sprak met Smithsonian’s Beth Py-Lieberman.
Ziet u zichzelf in Amelia Earhart?
Ik denk dat de meeste vrouwen dat doen. Er is een gevoel van plezier en een gevoel van avontuur dat zij vertegenwoordigt – een vrouw die slaagt in een mannenwereld.
Wat vond u van de Earhart-tentoonstelling?
We maakten ’s nachts opnamen in het Lucht- en Ruimtemuseum, waardoor ik een intieme ervaring met de expositie had. Als je ziet hoe klein haar vliegtuig was, begrijp je pas echt haar standvastigheid. En hoe meer onderzoek ik over haar deed, hoe meer ik haar ging waarderen. Als mensen haar vroegen, “Waarom vlieg je?” zei ze, “Voor de lol.” Ik denk dat dat iets is dat verloren gaat als je voor het eerst over Amelia leert. Het was meer haar geest dan wat dan ook dat we probeerden vast te leggen.
Hielden er nog andere tentoonstellingen over?
Degene die me enigszins deed schrikken was het gipsen levensmasker van Abraham Lincoln. Dat was waarschijnlijk een van mijn favorieten omdat ik Lincoln alleen op foto’s heb gezien en ik me kon voorstellen hoe hij er toen uit moet hebben gezien. Ik was er zo ontroerd door.
Je hebt eens gezegd: “Ik merk dat elke film die ik maak een diep persoonlijke ervaring wordt, en mijn eigen leven begint deze vreemde realiteiten te manifesteren.” Nog iets vreemds te melden na het voltooien van deze film?
Niet per se vreemd, maar Amelia is veel meer een pitfire dan iemand die ik ooit eerder heb gespeeld – veel zelfverzekerder. Dat heeft zich zeker gemanifesteerd, in de zin van mijn mening geven, in situaties duiken en een soort van voorzichtigheid in de wind gooien.
Wat was je favoriete moment tijdens het filmen?
Ik vond het geweldig toen Ben Stiller en ik in een scène ’s nachts op het Lincoln Memorial stonden en er niemand anders was. We waren in staat om over Washington te kijken terwijl het volle maan was. Het was gewoon een prachtige avond.
Er is tot nu toe geen grote film opgenomen in het Smithsonian. Hoe vindt u het om in de eerste te spelen?
Ik vind het geweldig. In deze tijd, waarin kinderen toegang hebben tot internet, missen ze soms de impact – en de inspiratie – die je krijgt als je iets in levende lijve ziet. Toen ik hoorde dat we in het Smithsonian gingen filmen, hoopte ik dat het kinderen enthousiast zou maken om deze tentoonstellingen zelf te gaan bekijken en zo te leren over geschiedenis en kunst.
In de film komen artefacten en historische figuren tot leven. Is er enige magie te vinden in een echt museum?
Oh, ja. Het mooie van musea is dat wanneer je er bent en de tijd neemt om echt naar de tentoongestelde voorwerpen te kijken, ze tot leven komen in je verbeelding. Dat is de magie.
